Ένα από τα πρώτα αντικείμενα που υπενθυμίζω στον εαυτό μου να μη ξεχάσει πριν από κάθε ταξίδι, είναι τα headphones. Δεν υπάρχει φορά που να έχω βρεθεί στο πλοίο ή το αεροπλάνο και να μην έχω περάσει μερικές από τις ώρες που διαρκεί το ταξίδι ακούγοντας μουσική. Ως αναπόσπαστο μέρος αυτής της εμπειρίας, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, τα τραγούδια φέρνουν στο μυαλό μας εικόνες από τη θάλασσα που σύντομα θα γευτούμε, από τα ηλιοβασιλέματα που θα αντικρίσουμε και τις μεγάλες νύχτες που θα έρθουν και δεν θα θέλουμε να ξημερώσουν.
Συγκεντρώσαμε 10 από τις καλύτερες κυκλοφορίες αυτού του καλοκαιριού (όχι, δεν το κάνουμε επίτηδες, τυγχάνει πολλοί στίχοι να είναι ζοφεροί – αλλα απολαυστικοί), που θα κάνουν τις ώρες που θα περάσουμε στο πλοίο πιο ευχάριστες, μέχρι να προσαράξουμε στο νησί που θα μας χαρίσει γαλήνιες αυγουστιάτικες στιγμές.
Οι post-punks από το Detroit, επεκτείνουν τον ήχο τους με τον έκτο δίσκο τους, αντλώντας έμπνευση από άγονα και έρημα μέρη. Περισσότερο από μια δεκαετία μετά την τελευταία κυκλοφορία τους, το “Formal Growth In The Desert” που κυκλοφόρησε στις αρχές Ιουνίου, είναι γεμάτο συμβολισμούς. Βέβαια, «Η έρημος είναι κάτι περισσότερο μια μεταφορά ή ένα σύμβολο», εξήγησε πρόσφατα σε συνέντευξή του ο frontman της μπάντας για το κίνητρο του τελευταίου τους άλμπουμ, αναφερόμενος στη συναισθηματική ερημοποίηση. Μια ανανεωμένη διάθεση δημιουργικότητας γίνεται αισθητή σε όλον τον δίσκο – όχι μόνο στους στίχους του, αλλά και με την προσθήκη εκρηκτικών synths και κιθάρων. Οι έρημοι είναι άγονες εκτάσεις με εχθρικές συνθήκες στις οποίες οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν. Οι Protomartyr καταφέρνουν όμως να μεγαλώσουν και να εξελιχθούν μέσα στα πιο ξηρά και ζοφερά μέρη της ανθρωπότητας.
Η νέα κυκλοφορία των Foo Fighters, δεν θα μπορούσε να μην στιγματίζεται από τον θάνατο του αγαπημένου τους ντράμερ, Taylor Hawkins (ο οποίος πέθανε ξαφνικά τον περασμένο Μάρτιο ενώ βρίσκονταν σε περιοδεία), αλλά και της μητέρας του frontman, Dave Grohl. Κι όμως, παρά το δυστοπικό του περιεχόμενο, είναι τόσο καλό, που ακούγεται ιδανικά στο πλοίο. Το “But Here We Are”, αναδύεται από τα συντρίμμια δύο επώδυνων απωλειών και είναι το πρώτο άλμπουμ των Foos του οποίου το συγκρότημα κράτησε τη δημιουργία μυστική, μέχρι που κυκλοφόρησε το πρώτο single “Rescued” τον Απρίλιο . Ο Grohl παίζει ντραμς σε όλο το άλμπουμ, και ο Greg Kurstin επέστρεψε ως συμπαραγωγός μαζί με το συγκρότημα. Από την αρχή μέχρι το τέλος του, ο δίσκος αποτελεί μια οικογενειακή υπόθεση, στην οποία το συγκρότημα αναζητά μια θορυβώδη κάθαρση σε κάθε κομμάτι.
Γεμάτο αυτοπεποίθηση και διάθεση για εξερεύνηση, το πιο πειραματικό, δεύτερο άλμπουμ του πενταμελούς γκρουπ, αποκαλύπτει όλο και περισσότερα για τα μέλη του, με κάθε μαγευτική ακρόαση. Η μανιακή ενέργεια που καθόρισε τα πρώτα singles όπως τα “Houseplants” και “The Cleaner”, έχει εξελιχθεί και μετουσιωθεί αθόρυβα σε κάτι πιο εκλεπτυσμένο. Εκεί που κάποτε επικρατούσε ο πανικός και η βιασύνη, τώρα υπάρχει υπομονή και μια αίσθηση αυτοπεποίθησης που επιτρέπει στους Squid να ξεδιπλώσουν τις ιδέες και τη φαντασία τους. Οι Squid καταφέρνουν να κάνουν την τολμηρή πειραματική μουσική να ακούγεται πολύ διασκεδαστική. Σε αυτόν τον δίσκο, το post-punk συγκρότημα ενδιαφέρεται περισσότερο από ποτέ για τη μελωδία, όπως αποδεικνύεται από το παιχνιδιάρικο κομμάτι “After The Flash”.
Χωρίς ντράμερ αλλά με έναν παλιό φίλο πίσω στη σύνθεση, οι πρωτοπόροι του post-rock επέστρεψαν με έναν δίσκο-έκπληξη, τον καλύτερό τους μετά το ‘Takk’ του 2005. Στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ την κυκλοφορία των δύο αυτών άλμπουμ, ο ντράμερ Orri Páll Dýrason άφησε το συγκρότημα εν μέσω των αρνήσεών του για σεξουαλική επίθεση για την οποία είχε κατηγορηθεί. Τώρα, το συγκρότημα επιστρέφει με τον πολυοργανιστή Kjartan Sveinsson, ο οποίος επανήλθε μετά την αποχώρησή του το 2012. Το τρίο ολοκληρώνεται με τον Jónsi και τον μπασίστα Georg Holm. Το “ÁTTA” που κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον γεμάτο οργή και αντιεμπορικό προκάτοχο του 2013, “Kveikur”. Μαζί με τη Σύγχρονη Ορχήστρα του Λονδίνου, είχαν κυκλοφορήσει τότε 32 κομμάτια υπό τη διεύθυνση του Robert Ames. Τώρα, ο δίσκος αποτελείται από 10 στοχευμένα και καλοδουλεμένα τραγούδια, που γίνονται πιο φιλικά στον ακροατή.
Ύστερα από μια ταραχώδη περίοδο, που χαρακτηρίστηκε από ένα διαζύγιο, μια θεραπεία για τον καρκίνο και τον θάνατο αρκετών στενών φίλων του Josh Homme, το όγδοο άλμπουμ των σπουδαίων QOTSA είναι αρκετά ζοφερό – και όχι άδικα. «Θα φτιάξουμε κάτι που να ακούγεται τόσο βάναυσο, όσο μοιάζει το να είσαι ζωντανός αυτή τη στιγμή», είπε πρόσφατα ο Homme στο NME για τη γένεση του όγδοου άλμπουμ. Το “In Times New Roman” αντλεί έμπνευση από τον πόνο, ο οποίος χαρίζει την πολυπόθητη ωμότητα στον ήχο του συγκροτήματος. Μιλώντας στο NME, ο Homme περιέγραψε το πρώτο single του δίσκου, “Emotional Sickness”, ως «την ακόμα πιο τερατώδη μορφή κάποιου τραγουδιού του Φρανκενστάιν», όπου ανόμοιες μελωδίες και στίχοι συρράπτονται μανιωδώς μεταξύ τους. Το νέο υλικό του συγκροτήματος έχει ενθουσιάσει τους πιο σκληροπυρηνικούς fans του, που αποζητούσαν εδώ και καιρό τις πιο άγριες και ωμές διαθέσεις των QOTSA.
Ναι, αξίζει να του δώσεις μια ευκαιρία καθώς θα χαζεύεις τη θάλασσα από το πλοίο. Ίσως να μη σου φανεί και τόσο ζοφερό.
Τι να πει πρωτοπεί κανείς για τον frontman των Fontaines D.C., Grian Chatten. Αρκεί ο χαρακτηρισμός του ως σύγχρονη μουσική ιδιοφυία. Κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα από τον θρίαμβο που γνώρισε το post-punk γκρουπ τα τελευταία χρόνια, ο Chatten αποφάσισε να δημιουργήσει τον πρώτο προσωπικό του δίσκο. Ο ίδιος είπε ότι «κάθε μέρος» του ντεμπούτου σόλο άλμπουμ του, “Chaos For The Fly”, «από τις προόδους των συγχορδιών έως τις διασκευές εγχόρδων», ήρθε στο νου του ενώ περπατούσε κατά μήκος μιας παραλίας σε μια παραθαλάσσια πόλη τριάντα μίλια βόρεια του Δουβλίνου, απ’ όπου κατάγεται. Καθώς η ακουστική κιθάρα του κομματιού “The Score” μας εισάγει στο άλμπουμ και ο Chatten τραγουδά «Είμαι εκείνο το κύμα που σκάει / θα σου δώσω συγκινήσεις και θα πάρω τον πόνο σου μακριά», κάνει τη δήλωση του τραγουδοποιού, πως η έμπνευση«του ήρθε στα κύματα», αμέσως πιστευτή. Ο frontman των Fontaines D.C. έγραψε το “Chaos For The Fly” ενώ βρισκόταν σε περιοδεία για το τρίτο άλμπουμ του ιρλανδικού συγκροτήματος, “Skinty Fia”.
Στο πρώτο της άλμπουμ μετά το “Hopelessness” του 2016, η Anohni επανενώνεται με τη μπάντα της “The Johnsons” μετά από δέκα χρόνια. Εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία, η Anohni συνεχίζει να «υπηρετεί» θεματικές όπως η καταπίεση, η απώλεια και η αποξένωση, με συνέπεια. Ωστόσο, η παραγωγή του δίσκου αλλάζει αισθητική, καθώς την αναλαμβάνει ο Βρετανός παραγωγός Jimmy Hogarth (Duffy, Amy Winehouse). Τραγούδια του νέου άλμπουμ όπως το βασικό single “It Must Change” και το “Can’t”, προσθέτουν μια ευχάριστη νότα σε συχνά βάναυσους στίχους που έχουν στον πυρήνα τους την ξαφνική απώλεια. Στο ποιητικό, καθαρτικό ροκ της Anohni, υπάρχει τώρα μια θέση για περισσότερο soul και swagger ήχους που θα σου φτιάξουν τη διάθεση.
Το τελευταίο διάστημα, η Harvey στράφηκε στην ποίηση, τα soundtracks ταινιών και τις συνθέσεις πιάνου, μέσω της καθοδήγησης του ποιητή Don Paterson, αλλά και χάρη σε μερικές σοφές συμβουλές από τον σκηνοθέτη Steve McQueen. Μάλιστα, ο τελευταίος τη συμβούλεψε να βρει έναν τρόπο να συνδυάσει την αγάπη της για τις λέξεις, τις εικόνες και τη μουσική. Έτσι, κατάφερε να ξεπεράσει την παραδοσιακή μορφή ενός άλμπουμ που πάλευε να δημιουργήσει μέσα της, και έδωσε ζωή στο “I Inside The Old Year Dying”, το οποίο εμπνεύστηκε από το τελευταίο της ποιητικό βιβλίο, “Orlam” του 2022. Πρόκειται για μία συλλογή από δώδεκα μελοποιημένα ποιήματα, τα οποία έδωσαν στη Harvey την ελευθερία που φαίνεται πως αποζητούσε εδώ και καιρό.
Εκεί που ο προηγούμενος δίσκος τους προσπάθησε να αναζωπυρώσει το hype των μέσων της δεκαετίας του ’90, που τους ανέδειξε σε μία από τις πιο εμβληματικές indie μπάντες, στο νέο “The Ballad of Darren” η μπάντα γίνεται πιο εσωστρεφής και στοχαστική. Υπάρχουν στιγμές απόλυτης θλίψης σε αυτά τα τραγούδια και σε μια πρόσφατη συνέντευξη, ο Damon Albarn αναφέρθηκε στις συνθήκες πίσω από αυτή. «Μόλις κοίταξα τη ζωή μου / Και το μόνο που είδα ήταν ότι δεν θα επιστρέψεις» τραγουδά. Στο επίκεντρο του “Barbaric”, βρίσκεται ένας προσωπικός χωρισμός. Ο Albarn άρχισε να γράφει demos για το νέο άλμπουμ, στα τέλη του περασμένου έτους, ενώ βρισκόταν σε περιοδεία με τους Gorillaz, και όταν τα παρουσίασε στο συγκρότημα, η ηχογράφηση έγινε πολύ γρήγορα. Μάλλον η παρουσίαση πήγε ιδιαίτερα καλά.
Το δεύτερο άλμπουμ της Amber Bain ως The Japanese House, χαρακτηρίζεται από απαλούς πασπαλισμούς κιθάρας, μεθυστικά synths και μελοποιημένη ποίηση. Το “In the End It Always Does” είναι γλυκό και ταξιδιάρικο. Ενώ το ντεμπούτο της άλμπουμ του 2019, “Good at Falling”, παρακολουθούσε την ταραχώδη πορεία μιας ερωτικής σχέσης, το “In the End It Always Does” προσφέρει πιο διάσπαρτους συλλογισμούς για τον τρόπο με τον οποίο τα δυσάρεστα συναισθήματα ανακινούνται, καθώς οι ρομαντικές σχέσεις οδηγούνται σε φιλίες ή χωρισμούς. Είναι ένα γοητευτικό άλμπουμ που δροσίζει και μαγεύει μέσα από απολαυστικές πολυεπίπεδες μουσικές ιδέες.