Ο Edip Akbayram είναι από αυτους τους τύπους που θα σε κολλήσουν στο τοίχο και δεν θα σε αφήσουν να πάρεις ανάσα. Όντας ένας απο τους πιο σημαντικούς παράγοντες στην πιεσμένη κοινωνικά rock μουσική της Τουρκίας του 70, κατάφερε να κάνει ένα κάρο ωραία πράγματα ξεμπροστιάζοντας με τρόπο άρτιο την παραδοσιακή folk μουσική του τόπου του αλλά και την πολυπόθητη rock των 70s που τόσο όμορφα έκανε τους ανθρώπους να αισθάνονται. Πρώτα και κύρια, ας πούμε πως οι Τούρκοι ουδέποτε ξέχασαν τις ρίζες τους και αυτό μπορεί κανείς να το παρατηρήσει με…γυμνό αυτί, όπως έχουμε ξαναπεί σ’ αυτή εδω την ταπεινή στήλη. Απο εκεί και έπειτα είναι φοβερό το τι μπορεί κανείς να συναντήσει όσον αφορά στους ρυθμούς, στον τρόπο παιξίματος των drums, του μπάσου και των heavy fuzz ψυχεδελικών εγχόρδων που χρησιμοποιούν πέραν της κλασσικής ηλεκτρικής κιθάρας που τόσο καλά αφομοίωσαν στην μουσική τους.
Ο Edip Akabayram γεννήθηκε με κινήτικα προβλήματα αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να εξελιχθεί σε μία από τις πιο σημαντικές «κουκίδες» στο μουσικό χάρτη της γειτονικής χώρας. Ένας φίλος που τον έχει δεί live στην Πόλη μου είχε περιγράψει με λεπτομέρειες το δέος που είχε νιώσει παρακολουθώντας τον στην σκηνή. «Το ενα του πόδι είναι πιο κοντό απο το άλλο. Η φωνή του φανταστική!» μου είχε πεί όλο έκπληξη. Η μουσική όπως πάντα έχει τον πιο καίριο ρόλο. Από το πρώτο play ο ήχος του Edip μπορεί να σε ταξιδέψει μακριά, να σε κάνει να νιώσεις τον «αέρα» της Τουρκίας. Εδώ μπλέκονται οι groovy μπασογραμμές με τα καθαρά prog τύμπανα, με τις fuzz και wah κιθάρες και τα παραδοσιακά πνευστά της τούρκικης folk σκηνής. Για το τέλος κρατάω την απίστευτα επιβλητική χροιά του Akbayram. Σκεφτείτε έναν χείμαρο που μπορεί να παρασύρει ό,τι βρει στο πέρασμα του, γιατί εκτός όσων προανέφερα, είναι και τεράστιος vocalist, με μία heavyweight φωνάρα. Μουσική για να τρώς σε γάμους. Μουσική για να νιώθεις τον πόνο.