Στα γρήγορα: Ένατη δουλειά για το σόλο πλέον project του Phil Elverum στην P.W. Elverum & Sun Ltd., ένα χρόνο μετά το A Crow Looked At Me που κέρδισε τα εύσημα της κριτικής και καταπιάνεται -όπως και το Now Only, που γράφτηκε αμέσως μετά την κυκλοφορία του προαναφερθέντος- με τον θάνατο από καρκίνο της γυναίκας του, Geneviève Castrée.
Την ακούσαμε: Αν υποθέσουμε ότι ισχύει η θέση του Φρόυντ ότι το πένθος αφορά στην απώλεια ενός αντικειμένου, ενώ η μελαγχολία στην απώλεια της επιθυμίας για το αντικείμενο, τότε ο Elverum βρίσκεται ακόμη βαθιά μέσα στο πένθος, ίσως ακόμη περισσότερο από ό,τι στο A Crow Looked At Me. Οι στίχοι εξακολουθούν να σκαλίζουν μνήμες και τραύματα ενός έρωτα κι ενός θανάτου με τέτοια φωτογραφική λεπτομέρεια που σχεδόν νιώθεις να σε ενοχλούν με την ανεπιτήδευτη αμεσότητά τους. Ο Elverum απλά δεν επούλωσε τις πληγές με έναν δίσκο αλλά νιώθεις πως σχεδόν συνέχισε να γράφει σε αυτόματη γραφή, για το σοκ της απώλειας. Μάλλον ακόμη η δημιουργία δεν λειτουργεί ως αναλγητικό αλλά ως δήλωση.
Τρέξε μακριά: Αν δεν σου αρέσουν τα κόλυβα.
Τ’ είπες τώρα; «Αυτό που κάνει, αναμφίβολα, είναι να λέει την αλήθεια, εν τούτοις, μία βαθιά άβολη αλήθεια.» –The Guardian
Να τ’ αφήσω; 85/100 –Metacritic