Αγαπώντας τις πολυδιάστατες, μελετημένες συνθέσεις και τους πειραματισμούς, και διατηρώντας παράλληλα το ατμοσφαιρικό και σκοτεινό στοιχείο της ταυτότητας του ήχου τους, οι Mother Of Millions έχουν καταφέρει μέσα από την τελευταία κυκλοφορία του progressive rock/metal άλμπουμ τους “Sigma”, να εξελίξουν τόσο τη δική τους πορεία, όσο και ολόκληρη την ελληνική, progressive σκηνή. Με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις κοινωνικές ανησυχίες του, η στιχουργική τους, συναντά τα εξαιρετικά φωνητικά του Γιώργου Προκοπίου, ενώ τα δυναμικά riffs δίνουν τη θέση τους στις μελωδικότερες και ορχηστρικές γραμμές των κομματιών ενός από τους πιο ώριμους και ενδιαφέροντες, εγχώριους δίσκους του 2017. Λίγο πριν βρεθούν στη σκηνή του Temple Athens στον Κεραμεικό, ο Κώστας (κιθάρες) και ο Μάκης (πλήκτρα) των Mother Of Millions, ξεκλέβουν λίγο χρόνο από τις πρόβες και μιλούν στην Popaganda για όσα πρόκειται να δούμε το Σάββατο, 20/1, στο πολυαναμενόμενο gig τους.
Ποια πιστεύετε πως θα μπορούσε να είναι η θέση του album “Sigma” τον Νοέμβριο του 2017, στον παγκόσμιο prog και metal χάρτη; Στο εξωτερικό που πήγαμε, το άλμπουμ φάνηκε να έχει ιδιαίτερη απήχηση, τόσο από τον κόσμο που παρακολούθησε τα live μας, όσο και από την κίνηση των CDs τα οποία πουλήθηκαν. Πιστεύουμε λοιπόν πως το υλικό μας θα είχε απήχηση έξω, χωρίς να μπορούμε να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Μέχρι τώρα, διαδικτυακά αλλά και μέσω της επίσημης σελίδας μας στο Facebook, ο κόσμος φαίνεται πως το στηρίζει. Ωστόσο τα πράγματα τόσο στην Αθήνα, όσο και στη Θεσσαλονίκη είναι λίγο ευκολότερα, καθώς έχουμε χτίσει το κοινό μας. Το άλμπουμ μας το προσέξαμε πολύ για να μπορέσουμε να το πούμε αυτό και το 2017 γενικότερα ήταν η χρονιά του progressive metal καθώς βγήκαν πολύ καλοί δίσκοι. Το είδος αρχίζει να ανεβαίνει με μία ευρύτερη έννοια και μπορούμε να μιλάμε για ένα νέο κύμα progressive ήχου. Γίνονται συνολικά πιο προσεγμένες δουλειές. Κι άμα διευρύνουμε τον όρο, το progressive δεν είναι μόνο οι παλιοί Genesis και οι Dream Theatre στα 90s, αλλά είναι μία αντίληψη συνολική για το πως θα βγάλεις μία δουλειά προς τα έξω, για το πως θα το συνδέσεις θεματικά, και αυτή η αντίληψη αρχίζει να αποκτά μεγαλύτερη απήχηση.
Υπάρχει αλληλοστήριξη μεταξύ των μπαντών του είδους σας; Δεδομένου ότι οι μπάντες μεταξύ μας γνωριζόμαστε καλά, είναι λογικό να συμβαίνει αυτό. Κάνουμε πολλές συζητήσεις για το πως θα παρουσιάσουμε τα live μας, για το τι εξοπλισμό θα χρησιμοποιήσουμε κλπ. Το ωραίο είναι ότι οι μπάντες μεταξύ μας στηριζόμαστε και σε απτά πράγματα, ακόμη και στο κομμάτι των γνωριμιών βοηθάμε και βρισκόμαστε πολύ κοντά. Η στήριξη προφανώς δεν είναι τυφλή. Υπάρχουν μπάντες που όντως κάνουν πολύ προσεγμένες δουλειές.
Τι να περιμένουμε να δούμε από εσάς στις 20/1 στη σκηνή του Temple Athens; Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι και το περιμένουμε πώς και πώς, όπως και κάθε αθηναϊκό live γιατί ερχόμαστε πάρα πολύ κοντά με τον κόσμο και αυτό είναι τρομερό. Πάντα προσπαθούμε να βρίσκουμε καινούριους χώρους και για παράδειγμα ήμασταν από τους πρώτους που κάνανε live στο Τριανόν. Γίνεται συνήθως μία διερεύνηση σχετικά με το κατά πόσον ο χώρος που πάμε να παίξουμε μπορεί να υποστηρίξει και εικαστικά και οπτικά αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και τα παιδιά στο Temple είναι πολύ συζητήσιμα και δεκτικά. Αυτός ο χώρος είναι πολύ ελπιδοφόρος και άρτια στημένος.
Πώς δουλεύετε μεταξύ σας προκειμένου να φτάσετε στο τελικό αποτέλεσμα της δημιουργίας ενός άλμπουμ; Μοιραία υπάρχει καταμερισμός στη δουλειά αλλά η διαδικασία στην πραγματικότητα είναι αρκετά επίπονη. Σίγουρα θα τύχει να τσακωθούμε, όμως αυτό καταλήγει σε μία δημιουργική διαδικασία. Σε μία προπαραγωγή θα δημιουργήσουμε 2-3 εναλλακτικές βερσιόν για να δούμε πως θα λειτουργήσουν καλύτερα. Υπάρχει καταμερισμός κι ο καθένας δουλεύει πολύ το κομμάτι του οργάνου του, ωστόσο υπάρχει μία ενιαία αντίληψη. Κατά τη δημιουργία του Sigma βάλαμε στο συρτάρι πολλά πράγματα και απορρίψαμε παράλληλα αρκετές ιδέες.
Με ποια ζητήματα καταπιαστήκατε για τη στιχουργική των κομματιών; Η έμπνευση πηγάζει κυρίως από κοινωνικά ζητήματα. Και στο πρώτο μας άλμπουμ, Human, και στο Sigma, το κύριο θέμα είναι η σιωπή, εξού και το σίγμα που είναι το αρχικό της σιωπής, αλλά και το σύμβολο του αθροίσματος. Τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, υπάρχει μία αδράνεια καθώς συμβαίνουν πολλά, ο κόσμος αντιμετωπίζει λίγο παθητικά τις εξελίξεις κι εμείς αυτό βαπτίσαμε ως σιωπή. Ο ένας επηρεάζει τον άλλον για να συντηρηθεί αυτή η αδράνεια, αλλά το concept καταλήγει σε κάτι αισιόδοξο που εγκυμονεί και προσπαθούμε να εντοπίσουμε μικρές αχτίδες φωτός, λέγοντας πως «με τον ίδιο τρόπο που το σύνολο συντηρεί τη σιωπή, μπορεί και να την αποτινάξει».
Από την κυκλοφορία του πρώτου σας άλμπουμ Human το 2014 μέχρι εκείνη του Sigma το 2017, αισθάνεστε πως υπάρχει εξέλιξη; Μέσα σε αυτά τα χρόνια και σαν άτομα και σαν ομάδα, αποκτήσαμε παραπάνω εμπειρίες. Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να δουλέψουμε και πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά. Μετακομίσαμε και στο στούντιό μας μαζί με τους Universe217 το 2015, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσουμε ευκολότερη πρόσβαση σε μηχανήματα, στον τρόπο που ηχογραφούμε, στη δυνατότητα να παράξουμε τη μουσική μας πιο δημιουργικά και χωρίς πίεση.
Μιλήστε μου για το artwork του Sigma και τον συμβολισμό του. Εάν επικαλεστούμε ένα κλισέ, θα λέγαμε πως το ροζ χρώμα του εξωφύλλου είναι αντιφατικό με το πρότυπο του σκληρού ήχου. Επίσης τόσο στο εξώφυλλο του Human όσο και στου Sigma, τα πρόσωπα κατέχουν κεντρική θέση. Στο Sigma το artwork επιμελήθηκε ο Παναγιώτης Τσαλαβρέττας, που είναι δίπλα στην μπάντα από τα χρόνια του Human.Το εξώφυλλο του Human επιμελήθηκε ο Γιάννης Παπαδόπουλος με παρόμοιο τρόπο, καθώς ήταν κι εκείνος δίπλα μας και παρακολουθούσε την εξέλιξή μας, τη στιχουργική, το τι θέλουμε να πούμε και έτσι και τα δύο εξώφυλλα ήταν προτάσεις των παιδιών που συνεργαστήκαμε. Τους δώσαμε το απόλυτο ελεύθερο να δημιουργήσουν αυτό που είχαν στο μυαλό τους. Σχετικά με το ροζ χρώμα του άλμπουμ, ήταν μία «μυστήρια» πρωτοβουλία του Παναγιώτη που μας έκανε αμέσως το κλικ και σχετικά με το πως αποτυπώνεται το πρόσωπο στο Sigma που είναι ένα πρόσωπο σαν εκείνο της Μέδουσας αλλά με χέρια, δείχνει την εσωτερική διαπάλη και το πόσες διαφορετικές προσωπικότητες μπορεί να υπάρχουν σ’ έναν άνθρωπο. Στο Human η ατμόσφαιρα ήταν πιο σκοτεινή συνολικά.
Ποιο κομμάτι σας θα δίνατε ως soundrack σε μία ταινία και ποιο θα ήταν το περιεχόμενό της; Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να φτιάξουμε ένα soundtrack, θα ήταν μία μεγάλη πρόκληση να ξεκινήσουμε από το μηδέν, ακόμη και για κάποιο θεατρικό. Και ο τρόπος που συνθέτουμε άλλωστε στηρίζεται έντονα στην εικόνα, καθώς είμαστε φίλοι και του κινηματογράφου και του θεάτρου. Ο ντράμερ μας είναι και ηθοποιός, έχει σπουδάσει δραματική, οπότε αντιλαμβανόμαστε πιο οπτικά αυτό που δημιουργούμε.
Με αφορμή το video σας για το κομμάτι “Collision”, όπου συμμετέχει ο σπουδαίος ηθοποιός Δημήτρης Καταλειφός, πόσο σημαντική είναι η οπτικοποίηση μιας δουλειάς για μία μπάντα; Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο κομμάτι είναι ένα από τα πολύ «δυνατά» του Sigma, έπαιξε ρόλο στην επιλογή του; Όσον αφορά την επιλογή του “Collision” για να οπτικοποιηθεί πρώτο από τα κομμάτια του άλμπουμ, δεν το συζητήσαμε από τη σκοπιά του ποιο είναι το καλύτερο κομμάτι, αλλά νιώσαμε πως πάνω σε αυτό μπορούν να δημιουργηθούν περισσότερες εικόνες. Η εικόνα εντείνει το στοιχείο της επικοινωνίας με τον κόσμο, και η μπάντα ολοκληρώνει μια παρουσίαση και στο πως αντιλαμβάνεται οπτικά αυτό που έχει κάνει. Βέβαια αυτό έχει κι ένα ρίσκο. Επειδή τα κομμάτια μας έχουν μία κινηματογραφική αισθητική μπορεί η εικόνα να χαντακώσει ένα κομμάτι αν δεν είναι προσεγμένη. Σκεφτόμασταν πως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά κομμάτια της μπάντας από το Sigma είναι το “Spiral“. Αυτό όμως έχει μέσα ένα πολύ έντονο κινηματογραφικό στοιχείο και το φοβηθήκαμε λίγο σε πρώτη φάση από την άποψη του τι εικόνα θα μπορούσαμε να δώσουμε. Έτσι διαλέξαμε το “Collision” υπό το πρίσμα του ότι λέει την ιστορία που θέλουν να πουν οι Mother Of Millions, και μπορούμε να περάσουμε εικόνες χωρίς μεγάλο ρίσκο. Σε αυτό μας βοήθησε πολύ η επιλογή του εξαιρετικού ηθοποιού, που τυγχάνει να είναι και καταπληκτικός άνθρωπος. Είμαστε γοητευμένοι από την παρουσία του, καθώς είναι και δάσκαλος και έχει πολλά να πει στους νέους καλλιτέχνες.
Τι να περιμένουμε από εσάς μελλοντικά; Θα γίνουν τρία live τον Μάρτιο σε τρεις πόλεις της Ολλανδίας με τους For All We Know, μέσω ενός Ολλανδικού management, και βρισκόμαστε σε συζητήσεις για περισσότερα.
Τι αποκομίζετε κάθε φορά που βγαίνετε στους δρόμους για να διαδώσετε τη δουλειά σας; Το touring γενικότερα είναι το νούμερο ένα όνειρο όταν ξεκινάς να παίζεις μουσική. Να συνθέσεις και να επικοινωνήσεις τη μουσική σου σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο γίνεται, ακόμη κι εκτός συνόρων. Εμείς ωστόσο δεν βιώσαμε ποτέ το πώς είναι να παίρνεις ένα βαν και να κάνεις τουρ από μόνος σου, καθώς ξεκινήσαμε με management. Γι’ αυτό και δεν έχουμε να θυμόμαστε κάποια «ευτράπελη» ροκ εν ρολ στιγμή. Όταν συμβαίνει αυτό χωρίς την παρουσία ενός management, θεωρούμε πως είναι πιο επίπονο για μία μπάντα. Συνεργαζόμενοι με κάποιον επαγγελματία, αυτό που «γλιτώνουμε» είναι το να ασχολούμαστε με πράγματα για τα οποία δεν είμαστε σε θέση να ασχοληθούμε, όπως τα bookings, πέραν του ότι χτίζονται και κάποιες γνωριμίες.
Ποια άλμπουμ της εγχώριας ξεχωρίσατε εντός του 2017; Μας άρεσε πολύ το νέο άλμπουμ των Need, των Play grounded, και των Breath After Coma.