Υποψήφια για το βραβείο Κάρολος Κουν «Δραματουργίας Ελληνικού Έργου» 2016, για το έργο «Έξοδος», σκηνοθετεί την κωμωδία του Ζωρζ Φεϋντώ, «Από το γάμο…στο Διαζύγιο», με πρωταγωνιστές τους Ευγενία Δημητροπούλου και Κώστα Αποστολάκη, στην καλοκαιρινή περιοδεία του Θεσσαλικού Θεάτρου. Και μας μιλάει για τους μεγάλους συγγραφείς, για τη θέση της γυναίκας, για την πορεία του θεάτρου στην Ελλάδα, και τις ανθρώπινες σχέσεις εν έτει 2018.
Είναι μια ερώτηση που με έχει προβληματίσει πάρα πολύ. Φέτος ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά. Δεν πήγαν τόσο καλά τα θέατρα. Η περίπτωση του γιατί έχουμε τόσα θέατρα, νομίζω, είναι πολυπαραγοντική. Το προηγούμενο διάστημα υπήρχαν πάρα πολλές δραματικές σχολές και βγήκαν πολλοί ηθοποιοί. Οπότε μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις πολλές δουλείες, πρόχειρες, όχι βέβαια όλες, και περιμένεις να ρθει η μάμα σου και ο φίλος σου να σε δουν. Επίσης, όταν ξεκίνησε η κρίση και σταμάτησε η τηλεόραση να δουλεύει όσο δούλευε, αρκετός κόσμος στράφηκε στο θέατρο από εσωτερική ανάγκη. Γενικά βέβαια στην Ελλάδα είμαστε του πολύ. Το σημαντικό είναι να μη χάνονται οι καλές δουλειές μέσα σε αυτό τον κυκεώνα. Το θέμα είναι πόσο μπορείς να αντέξεις να έχεις κάνει μια καλή δουλεία, να έχεις δουλέψει πολύ και να πρέπει να προσπαθείς συνέχεια ώστε να μπορέσει ο κόσμος να μάθει τη δουλειά σου.
Δεν είμαι σίγουρη ότι αλλάζει το θέατρο. Υπήρχαν ,βέβαια, σκηνοθέτες, από τον Στανισλάβσκι μέχρι τον Lecoq, που έκαναν σχολή και που είχαν μια μέθοδο συγκεκριμένη. Νομίζω, όμως, ότι τα περισσότερα έχουν ειπωθεί. Πλέον αυτό που κάνουμε είναι μια μίξη πραγμάτων. Και τελικά, ο κάθε σκηνοθέτης φτιάχνει τη δική του συνταγή. Θα έλεγα μάλιστα ότι γυρίζουμε σε πράγματα του παρελθόντος. Ας πούμε, στην Ελλάδα γυρίζουμε στο ρεαλιστικό θέατρο. Βέβαια, αν έψαχνα για μια καινούρια τάση, θα έλεγα πως είναι το πώς μπορούμε να εντάξουμε καινούριες τεχνολογίες π.χ. ολογράμματα, ρομπότ, 3d γυαλιά.
Έχουμε έλλειψη από νέους συγγραφείς. Γι’ αυτό έχουμε στραφεί σε διασκευές λογοτεχνικών έργων και ταινίες. Αυτό συμβαίνει επειδή λείπουν νεοέλληνες συγγραφείς. Γενικά δεν έχω διαβάσει πολλά πράγματα που να με συγκινούν. Ο κόσμος θα ήθελε να δει ένα καλό κείμενο.
«Είναι πολύ σημαντικό που επανδρώνονται τα ΔΗΠΕΘΕ. Είναι πολύ σημαντική η παιδεία που μπορεί να παραχθεί στην περιφέρεια».
Για την καλοκαιρινή περιοδεία του Θεσσαλικού Θεάτρου με το έργο «Από το γάμο….στο Διαζύγιο»:
Θα είμαστε 1-2 Ιουλίου στη Λάρισα στο Αλκαζάρ. Μετά θα πάμε στη Βόρεια Ελλάδα, σε πόλεις όπως η Κοζάνη και τα Γιαννιτσά. Στις 23-24 Ιουλίου θα είμαστε στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Κήπου. Και μετά θα συνεχίσουμε πάλι στην Αθήνα, σε πολλά θέατρα, όπως στου Παπάγου, στη Νέα Σμύρνη, στη Βούλα, αλλά και στην Κόρινθο.
Για τα έργα του Φευντώ στο σήμερα:
Είναι εξαιρετικά επίκαιρος. Είναι ένας πολύ μεγάλος συγγραφέας και μάστορας της φάρσας. Το βασικό είναι ότι αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση. Και τα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις των ζευγαριών δεν αλλάζουν τόσο εύκολα. Και σίγουρα όχι μέσα σε έναν αιώνα. Το πώς εξελίσσεται η σχέση επηρεάζεται από το πέρασμα του χρόνου, αλλά τα δομικά κομμάτια της συμπεριφοράς και των σχέσεων υπάρχουν πάντα. Τα δύο ζευγάρια που πρωταγωνιστούν στο έργο, θα μπορούσαν να είναι δύο ζευγάρια σημερινά που αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο τις ενδοοικογενειακές τους σχέσεις.
Είμαστε η του ύψους η του βάθους. Θα έλεγα μάλιστα ότι βλέπω δύο τάσεις. Νέα ζευγάρια που παντρεύονται και κάνουν παιδί σύντομα. Τα οποία, όμως, πολύ γρήγορα χωρίζουν. Όταν έρχεται ένα παιδί ταράζονται οι ισορροπίες. Και τα νέα ζευγάρια, συχνά, στα 3-4 πρώτα χρόνια με παιδί χωρίζουν.
Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναγνωρίσετε τον εαυτό σας κάπου μέσα στο έργο και τους πρωταγωνιστές, είτε έχετε σχέση είτε είστε παντρεμένοι, είτε τίποτα απ’ τα δύο. Επίσης έχει μεγάλο ενδιαφέρον για το πώς δουλεύεις τη φάρσα. Και είναι και μια κωμωδία ιδανική για καλοκαίρι. Έχει χαρά. Και να πω ότι είναι πολύ μεγάλη χαρά που δουλεύω με τους συγκεκριμένους ηθοποιούς. Ο Αποστολάκης είναι μεγάλος γνώστης της κωμωδίας. Η Ευγενία (Δημητροπούλου) είναι παιδί με απίστευτο ήθος, συνέπεια και δουλειά πάνω στο θέατρο. Και φυσικά και όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί.
Είναι πολύ σημαντική η πρόταση που μου έγινε από το Θεσσαλικό Θέατρο και από την καλλιτεχνική διευθύντρια, κυρία Σπανού. Και είναι πολύ σημαντικό που επανδρώνονται τα ΔΗΠΕΘΕ. Είναι πολύ σημαντική η παιδεία που μπορεί να παραχθεί στην περιφέρεια. Επίσης είναι σημαντικό που μπαίνουν γυναίκες σε αυτές τις θέσεις, γιατί έχουν προσόντα που μπορεί να αναδείξουν τέτοιες θέσεις, όπως η ευαισθησία και η οργανωτικότητα. Γενικά στην Ελλάδα θα έπρεπε να μπουν περισσότερες γυναίκες σε θέσεις-κλειδιά. Είναι κάτι που λείπει. Η κυρία Σπανού στο Θεσσαλικό Θέατρο κάνει ήδη πολύ σπουδαία πράγματα και είναι χαρά που μου έδωσε αυτό κείμενο.