Στα γρήγορα: Δέκατη πέμπτη δουλειά για τον Moby από τη Little Idiot και την Mute. Ο τίτλος είναι μία αναφορά στο επιτάφιο κείμενο του Billy Pilgrim και πρωταγωνιστή του βιβλίου Σφαγείο Νούμερο Πέντε του Kurt Vonnegut (1969).
Την ακούσαμε: Η σχεδόν νευρωτική ακτιβιστική συνείδηση του Moby φυσικά είναι εδώ στιχουργικά, αυτή τη φορά εξαιρουμένου του εξωφύλλου, όχι με σκοπό κάποια κατήχηση βιγκανισμού, αλλά εκτοξεύοντας βέλη κατά της πολιτικής του Trump, μέσα από μια αρκετά δραματική ματιά μίας ζοφερής Αμερικής. Μουσικά, όπως δήλωσε, επηρεάστηκε από το trip hop κάτι που είναι εμφανές. Μάλλον όμως στην υπερπροσπάθεια δημιουργίας σχετικής ατμόσφαιρας σε συνδυασμό με μία κάποια μιζέρια που έτσι κι αλλιώς διακατέχει τον vegan φίλο μας, το φαΐ που μας σερβίρεται (χωρίς κρέας φυσικά) είναι από χλιαρό ως κρύο. Παραδόξως, μας τα έλεγε καλύτερα πέρυσι με κιθάρες. Εδώ μάλλον ισχύει μέσες άκρες αυτό που έλεγε ο ίδιος το 1995: Everything Is Wrong.
Τρέξε μακριά: Αν προτιμάς τον παλιό Moby τον ορθόδοξο.
Τ’ είπες τώρα; «Ακόμη κι όταν ο Moby προσπαθεί να φωτίσει την ατμόσφαιρα, είναι δύσκολο να απορροφηθούν όλα αυτά τα σκυθρωπά μηνύματα και τα οράματα χωρίς λίγη ελπίδα που να τα εξισορροπεί.» –Consequence of Sound
Να τ’ αφήσω; 73/100 –Metacritic