Στα γρήγορα: Πέμπτη ολοκληρωμένη δουλειά για τη Νεοϋορκέζα μουσικό, σε παραγωγή του Patrick Hyland για την Dead Oceans.
Την ακούσαμε: Μοιράζοντας την προβληματική της ανάμεσα σε χαμένους έρωτες, περισσότερο σου δίνει την αίσθηση της αγωνίας του να αγαπηθεί παρά της εμμονής με κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο του πόθου. Και ευτυχώς πάνω που νιώθεις από την άλτο ραθυμία της φωνής της πως θα την πάρει από κάτω, μπολιάζει τις μελωδίες της με ανήσυχα synths με μπαρόκ διαθέσεις (“Geyser”) που ψευτοχορεύουν κάτω από ντισκόμπαλες (“Nobody”). Αυτές οι εναλλαγές είναι που παίρνουν την ευαισθησία της και τη χρησιμοποιούν υπέρ της, όσο η μουσική προχωρά κι εκείνη μοιάζει να αμφιταλαντεύεται στα χαρακώματα στίχων όπως “But it’s just that I fell in love with a war / And nobody told me it ended” (“A Pearl”).
Τρέξε μακριά: Αν δεν ανοίγεις ποτέ σου το Pitchfork.
Τ’ είπες τώρα; «Ειδικεύεται στην εναλλαγή της απόλαυσης και της συσκότισης.» –The Guardian
Να τ’ αφήσω; 87/100 –Metacritic