Μια φορά ήταν μια ζωηρή μύγα ονόματι Μπατερφλάι που ζούσε σε μια γειτονιά με εκλεκτά σκουπίδια και μεγάλο κάδο ανακύκλωσης χαρτιού. Τις ελεύθερες ώρες της τις περνούσε ρουφώντας άρθρα επιστημονικών και λογοτεχνικών περιοδικών ή περιδιαβάζοντας σε σελίδες παλιών βιβλίων, γεγονός που της είχε χαρίσει ονειροπόλο χαρακτήρα και την είχε βοηθήσει να βλέπει τον κόσμο ακόμα πιο πολυεδρικά απ’ όσο της επέβαλλε η κατασκευή των οφθαλμών της.
Σύχναζε σ’ ένα in ρεστοράν που λεγόταν «Η Βουλή» και φημιζόταν για τα μαγειρευτά του. Η οικογένεια Μπατερφλάι είχε ανακαλύψει αυτό το στέκι εδώ και 1.800 γενιές – από τις πρώτες πρώτες μέρες της λειτουργίας του. Μάλιστα, ένας πιονιέρος προ-προ-προ-προ πάππος της, τιμής ένεκεν, κοσμούσε τον τοίχο πάνω από τις εστίες, χωρίς κανείς ποτέ να διανοηθεί να αφαιρέσει από εκεί την επιβλητική μορφή του. Η Μπατερφλάι, λοιπόν, πίστευε πως, εφόσον η ιστορία της οικογένειάς της ήταν συνυφασμένη με την ιστορία της «Βουλής», είχε δικαιωματικά ορισμένα προνόμια, όπως λ.χ. να δοκιμάζει εκείνη πρώτη όλα τα φαγητά.
Ένα μεσημέρι, την ώρα που αναπαυόταν στο ταβάνι του μαγειρείου και περιποιόταν νωχελικά τα πόδια της ένα ένα, ενώ ο μικρόκοσμος των εργαζομένων κάτω ετοίμαζε με σπουδή το βραδινό της, ξαφνικά, το παράθυρο έσπασε και έπεσε μέσα στο δωμάτιο μια μολότοφ. Η φιάλη υγραερίου εξερράγη, μια δυνατή λάμψη ξεπήδησε, χάος και πανικός επικράτησαν.
Η Μπατερφλάι, που δεν ήταν προσγειωμένη μύγα και που δεν είχε ξαναδεί μολότοφ, πίστεψε πως επρόκειτο για το γνωστό μπουκάλι με το Τζιν, περί του οποίου κάπου, κάποτε, κάτι είχε πάρει κάποιο τμήμα του ματιού της. Έκανε λοιπόν ένα βολ πλανέ με ιλιγγιώδη ταχύτητα, προσγειώθηκε δίπλα στο φλεγόμενο μπουκάλι (που κατά τύχη ήταν από τζιν) και, χωρίς να περιμένει να της απευθύνει κάποιος το λόγο, αποφάσισε να απαντήσει, μήπως και το νόημα της αναμενόμενης ερώτησης «Ποια είναι η επιθυμία σου, αφέντη;» αιωρείτο ήδη στην ατμόσφαιρα, έχοντας διαλυθεί μαζί με τα υπόλοιπα αντικείμενα και υποκείμενα του μαγειρείου.
«Θέλω να γίνω διάσημη!» πρόλαβε να πει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, έχοντας, χωρίς να το ξέρει, ξεπεράσει τα χρονικά της περιθώρια, και εξαερώθηκε!
Πράγματι, στην επόμενη μετενσάρκωσή της έγινε διαβόητος τρομοκράτης.
Ηθικό δίδαγμα: 1) Η κατάλληλη ευχή την κατάλληλη στιγμή συχνά αποδίδει – αρκεί ο ενδιαφερόμενος να διατηρήσει την ψυχραιμία του μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου (σε άλλο χρόνο) παραπάνω.
2) Η εξέλιξη των ειδών οφείλεται εν πολλοίς σε παρανοήσεις και παρεξηγήσεις.
Η συλλογή της Παυλίνας Παμπούδη, 40 Κάπως Περίεργες Ιστορίες, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ροές.