Μια Εποχή στην Κόλαση επιτέλους στην Αθήνα

Μια εποχή στην κόλαση: ένα κείμενο αναμφίβολα διαχρονικό, αλλά ιδιαίτερα κοντινό στην εποχή μας. Σήμερα που όλα παγκοσμιοποιούνται κι οι αποχρώσεις σβήνουν στη μεταμοντέρνα ύφεση και αφωνία, το Μια εποχή στην κόλαση ίσως να είναι το κατεξοχήν όχημα για μια καινούργια περιπέτεια, κολασμένη ή παραδείσια, διόλου πάντως χλιαρή και γκρίζα.

Ένα κείμενο που δεν εντάσσεται πουθενά: Ποίηση, μαρτυρία, αφήγημα, θεατρικός μονόλογος, φιλοσοφικό δοκίμιο, αυτοβιογραφία, χρονικό, ποιητική τέχνη, εξομολόγηση, ασκητική, προφητεία. Όλα αυτά, και τίποτα απ’ όλα αυτά.

Μια πορεία από την απόλυτη λάμψη στην αμείλικτη πραγματικότητα, που καταλήγει στην απόλυτη σιωπή. Το παρανάλωμα. Η αλχημεία του βίου και του λόγου.

Πολλοί μουσικοί εμπνεύστηκαν από την ποιήση του Ρεμπώ. Ανάμεσά τους σημαντικοί συνθέτες όπως ο Μπρίτεν, ο Χέντσε, ο Έσερ, ο Πίντσερ, ο Μπλουμεντφίλντ έχουν συνθέσει καντάτες και όπερες βασισμένες σε ποιήματά του και ειδικά στο Μια εποχή στην κόλαση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Διάσημοι αστέρες της ροκ μαγεμένοι από την ποίηση και την περιπετειώδη ζωή του Ρεμπώ έχουν εντάξει στίχους του στα τραγούδια τους όπως ο Ντύλαν, ο Μόρισον, η Πάτι Σμιθ κ.ά.

Στην Ελλάδα, απ’ ό,τι γνωρίζω, η πρώτη σοβαρή προσπάθεια μουσικής αντιμετώπισης της ποίησης του Ρεμπώ έγινε από τον Θάνο Μικρούτσικο με το έργο του Mémoires blisées, όπου έχει συνθέσει σε μορφή όπερας το Καταχθόνιο Νυμφίο από το Μια εποχή στην κόλαση. Πρόκειται για έργο-σταθμό.

Ο Γιώργος Χριστιανάκης επιχείρησε μια καθολική μουσική ανάγνωση του Μια εποχή στην κόλαση. Πρόκειται για ένα έργο μεγάλης πνοής, πρωτόγνωρο στα ελληνικά μουσικά χρονικά.

Ο Χριστιανάκης σεβάστηκε με ευλάβεια το κείμενο του Ρεμπώ και συγχρόνως, κατάφερε να αποκαλύψει πολλές κρυμμένες διαστάσεις του. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις δυνατότητες της σύγχρονης μουσικής. Συναίρεσε με ιδανικό τρόπο διαφορετικά μουσικά είδη και δημιούργησε ένα έργο γεμάτο μυσταγωγία, που γοητεύει και απογειώνει τον ακροατή.