Όποια πέτρα και αν σηκώσει κανείς, θα βρει από κάτω μία ιστορία για τις Τρύπες ή τον Γιάννη Αγγελάκα. Μεθυσμένα πάρτυ στα Εξάρχεια των ‘80s (των ‘90s, των ‘00s και ακόμα γράφει), συναυλίες σε ανοιχτά θέατρα κάτω από τ’ αστέρια αλλά και σε δάση και ρεματιές, μέσα σε μία ατμόσφαιρα βγαλμένη από κάποιο μαγικό, σκοτεινό παραμύθι, χαοτικές βόλτες στον ατέλειωτο δρόμο των αναζητήσεων του μυαλού, συνθήματα βγαλμένα από τους στίχους του. Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ αυτό που λέμε φανατική «τρυπόβια» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θαυμάζω την ποιητική μαεστρία του Αγγελάκα ή δεν ταξιδεύω με τις μουσικές περιπλανήσεις του και τα ιδιόμορφα παντρέματα που έχει πετύχει, με τους εκάστοτε μουσικούς που έχει συνεργαστεί. Έχω δει τις Τρύπες δύο φορές ζωντανά μικρή και τον ίδιο, αργότερα, άλλες δύο. Η μία εξ’ αυτών εχθές, στο Stage Volume 1 στο Μοναστηράκι. Μου φαινόταν παράξενο το γεγονός ότι σ’ έναν χώρο που κάποτε φιλοξενούσε τα κλαμπίδια του Τσιλιχρίστου, οι «νύχτες των άλλων», έτσι απλά, έπρεπε να γίνουν δικές μας. Είναι από αυτές τις παραξενιές που μας πιάνουν όταν θέλουμε οι προσωπικές μας αναμνήσεις του τότε, να είναι πιο σημαντικές από όσα καινούργια συμβαίνουν τώρα. Γεροπαραξανιές δηλαδή. Τελικά αποδείχθηκε ότι εν μέρει είχα δίκιο να αμφιβάλλω. Ο χώρος δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος για τέτοιου είδους συναυλίες και ακόμη έχει αρκετά προβλήματα στον ήχο, όπως επισήμανε και ο ίδιος ο καλλιτέχνης από τη σκηνή, ενώ όσοι κάθονται κάτω από τον εξώστη, δεξιά και αριστερά, δεν έχουν καθόλου οπτική επαφή, εξαιτίας των ηχείων που κρύβουν τη θέα. Από την άλλη, προσφέρει μία αμεσότητα λόγω των διαστάσεών του και τα μπαλκόνια τα οποία φτάνουν ακριβώς μπροστά από τους μουσικούς, φέρνουν τον εξώστη όσο κοντά χρειάζεται, ώστε «οι από πάνω» να μη νιώθουν απομονωμένοι.
Πριν ακόμη ο ίδιος κάνει την εμφάνισή του, οι φωνές από το πλήθος που είχε πιάσει κάθε σπιθαμή του χώρου -μέχρι και τα σκαλιά ανάμεσα στα δύο επίπεδα-, είχαν ενωθεί στο συνεχές «οοοοο» του «Ακούω την Αγάπη». Πιο δυνατά, πιο δυνατά, πιο δυνατά, μέχρι που η μαύρη κουρτίνα εξαφανίστηκε και αποκαλύφθηκε η γνωστή ψαρομάλλικη φιγούρα. «Καθίστε, μωρέ, περιμένετε» είπε για να ηρεμήσει τα πνεύματα, ανάβοντάς τα τελικά περισσότερο και έτσι πέρασαν δύο ώρες, χωρίς να το καταλάβει κανείς, ξεκινώντας με το «Πρωθυπουργοί» που τελικά, απ’ ότι φαίνεται, στη χώρα μας θα είναι πάντα επίκαιρο. Το υπόλοιπο ρεπερτόριο ήταν σχετικά αναμενόμενο με τραγούδια και από τους προσωπικούς του δίσκους αλλά και από την εποχή του με τις Τρύπες. «Πόθοι», «Σιγά μην Κλάψω», «Άγγελος», «Αιρετικό», «Αέρας», «Χωρίς κανόνα», «Δεν Χωράς Πουθενά», «Σαράβαλο», «Είμαι τυχερός», «Άγρια των Άστρων Μουσική», «Μέσα στη Νύχτα των Άλλων», «Γιορτή» και πολλά ακόμη που είμαι σίγουρη ότι θα ήταν περισσότερα αν δεν είχε την ταλαιπωρία στο λαιμό του. Στο «Ακούω την Αγάπη», άφησε όσο γινόταν το κοινό να ξεσπάσει με το γνωστό «οοοοοο» και πριν ο ίδιος ξεστομίσει τους πρώτους στίχους αλλά και στο αντίστοιχο σημείο του τραγουδιού, ενώ το «Άστρα», το τελευταίο κομμάτι το οποίο επρόκειτο να κλείσει τη συναυλία, τελικά δεν ακούστηκε ποτέ.
Όσο και να θέλω να το παίξω κάποιες φορές κυνική σε συναυλίες καλλιτεχνών που παρακολουθώ χρόνια και τους έχω εκούσια «υιοθετήσει», αυτό που εν τέλει με συγκινεί στα live του Αγγελάκα, είναι η ικανότητα που έχει να μιλάει σε κάθε γενιά και κυρίως στους νέους. Γύρω μου έβλεπα γελαστά πρόσωπα ανθρώπων που τους περνούσα δεκαετίες σε χρόνια και χείλη που ήξεραν όλους τους στίχους απ’ έξω λες και έδιναν εξετάσεις. Το ξέρω ότι ακούγεται κλισέ αλλά η ενέργεια αυτού του τύπου είναι τόσο δυνατή που ο ηλεκτρισμός της σε διαπερνάει θες δεν θες ακόμη και όταν η φωνή του κάποιες φορές σπάει ή παραδίδεται στο βήχα της καταραμένης αρρώστιας. Καθ’ όλη τη διάρκεια ήταν ξεκάθαρο ότι ούτε ο ίδιος έχει γλυτώσει από τις ιώσεις των ημερών και ενώ λόγω της μεγάλης προσέλευσης του κοινού είχε προστεθεί την τελευταία στιγμή και τρίτη εμφάνιση, τελικά αναβλήθηκε για τις 12 Μαΐου στον ίδιο χώρο. Όσοι θεατές έχουν ήδη εισιτήριο και δεν θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν το live εκείνη την ημέρα, έχουν τη δυνατότητα να το εξαργυρώσουν στο Ticket House από την Τρίτη 8 Απριλίου.
Διαβάστε τη συνέντευξη που έδωσε ο Αγγελάκας στον Θεοδόση Μίχο.