Οι Meetings Along the Edge θα εμφανιστούν την Παρασκευή 16 Δεκέμβρη στο ΙΛΙΟΝ plus για να παρουσιάσουν το νέο τους δίσκο, Transitions.
Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά;
Αδάμ: Το Disintegration των Cure. Αν θυμάμαι καλά το πήρα με λίγα λεφτά, από την πανεπιστημιούπολη που είχε μικροπωλητές. Ήταν κόπια.
Θωμάς: Νομίζω ήταν από Sepultura, το Arise. Χαρτζιλίκι.
Μαρία: Από Linkin Park το Meteora στο γυμνάσιο με λεφτά που είχα στην άκρη. Μέχρι τότε δε χρειάστηκε να αγοράσω τίποτα, γιατί βολευόμουν με τη μεγάλη δισκοθήκη του big bro.
Ποιος είναι ο τελευταίος;
Αδάμ: Κamasi Washington – The Epic
Μαρία: Το cd των Parafernelia, που το πήρα από το live τους.
Θωμάς: Amon Tobin – Isam
Ποιοι είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό;
Μαρία: Μου έχουν κάνει δώρο ένα cd με αρχαιοελληνικούς ύμνους που λέγεται Eleusis, αλλά δεν ντρέπομαι ακριβώς. Ντρέπομαι που έχω cd των Συνθετικών, αλλά όχι τον αυθεντικό δίσκο! Τα αγόρια γνέφουν με σιγουριά ότι είναι οκ με τις δισκοθήκες τους.
Ποιους δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ;
Αδάμ : Rabih Abou Khalil – Cactus of Knowledge
Θωμάς: Tony Williams Lifetime – Emergency
Μαρία: Είχα καβατζώσει το 10.000 Days των Tool με το φοβερό artwork και τους φακούς για πολύ καιρό, αλλά τέτοια πράματα δεν ξεχνιούνται δυστυχώς και εν τέλει αναγκάστηκα να το επιστρέψω.
Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα;
Αδάμ: Η συναυλία των Massive Attack, το 2006 στη ΔΕΘ.
Μαρία: Prodigy στο «παλατάκι» του ΠΑΟΚ το ’10. Είχες ξεπεράσει το σημείο που σιχαίνεσαι τον ιδρώτα του διπλανού και μπορούσες να κολυμπήσεις από πίσω μέχρι μπροστά στο stage, χωρίς ούτε ένα σπρώξιμο.
Θωμάς: Trentemoller, τεράστια συναυλία στη Θεσσαλονίκη το 2013.
Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά);
Θα δώσουμε κοινή απάντηση μετά από σύντομες διαβουλεύσεις που διενεργήθηκαν. Όσον αφορά το sex: Jamie Woon – “Sharpness”. Τα drugs: Amon Tobin – “Journeyman”, γιατί το κομμάτι είναι trip από μόνο του. Και το rock ‘n’ roll: Πουλικάκος & Εξαδάχτυλος – “Σκόνη Πέτρες Λάσπη”.
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου;
Μαρία: Έχω πείσει και τους υπόλοιπους. Είναι σαφέστατα ινδική raga για ηρεμία στο μυαλό.
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο David Bowie. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου;
Μαρία: Κοίτα αν γινόταν τώρα που μιλάμε μάλλον θα αναφωνούσαμε κάτι σαν “ΟΟΟΟΗ! ΖΟΜΒΙΕ RIOT!!!” και θα σκεφτόμασταν σοβαρά αν είμαστε εντός κάποιου πραγματικού ονείρου. Τώρα αν εννοείς αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο όσο ήταν εν ζωή νομίζω απλά θα τα είχαμε χάσει λίγο και θα αναρωτιόμασταν αν είχε μπει κατά λάθος στο venue…
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop;
Μαρία: Iggy Pop παμψηφεί. Κανείς μας δεν είναι τόσο ιδιαίτερος fan του Bowie, όπως μόλις διαπιστώσαμε.
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή;
Μαρία: Εκφράζω και τους υπόλοιπους λέγοντας καμία. Μάλλον πάει αντίστροφα και επειδή δεν μπορούμε να ζήσουμε μια “κανονική” ζωή, γι’αυτό στρεφόμαστε στη μουσική, που είναι από τις μεγαλύτερες αποδράσεις της καθημερινότητας.
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερό σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται;
Aδάμ: Υπάρχουν πολλές επιλογές αλλά θα διαλέξω από Dawn Penn το «No, No No».
Θωμάς: Εγώ είμαι σίγουρος, από Mr Bungle το «My ass is on fire»
Μαρία: Θα με εξέφραζαν οι Prodigy και το «Baby’s got a temper»
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση;
Αδάμ: Έπαιζα κάτι δικά μου. Οι γείτονες δεν έδειξαν να το εκτιμούν.
Μαρία: Τελευταία φορά μου καναν παρατήρηση στην Πνύκα, έκανα ζέσταμα φωνής πριν από live και μου φώναξαν “Σκάσε μωρή, μεσημεριάτικα!”
Θωμάς: Νομίζω δεν μου έχει τύχει. Ευτυχώς.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα.
Μαρία: Ινδία με τους Beatles. Κυρίως για την Ινδία! Της έχουμε μια αδυναμία όπως κατάλαβες…
Ποια μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου;
Μαρία: Οι M.A.t.E tribute band. Να τρίζουνε τα κόκαλα…
Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα;
Μαρία: Συλλογική απόφαση και πάλι. Θα πηγαίναμε να τζαμάρουμε με Miles Davis και Jimi Hendrix, στο μπάσο θα θέλαμε τον Lemmy και τραγουδιστή τον Freddie Mercury.
Είναι τέλικα ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος;
Μαρία: Μάλλον όχι. Δεν τον ξέρουμε…