Στα γρήγορα: Νέα δουλειά για την folk μουσικό από τη Λουιζιάνα στην In The Black, στην οποία, συνεργάστηκε με βετεράνους του πολέμου μέσω του προγράμματος SongwritingWith:Soldiers με έδρα το Νάσβιλ, στο οποίο, δίνεται βήμα σε πρώην συμμετέχοντες στον πόλεμο, να μοιραστούν τις εμπειρίες τους μέσω της μουσικής.
Την ακούσαμε: Με μουσική παρακαταθήκη καλλιτέχνες όπως ο Willie Nelson και ο Neil Young, η Gauthier γίνεται η φωνή της ίδιας της ιστορίας, μιας και τα έντεκα κομμάτια του δίσκου είναι γραμμένα μαζί με βετεράνους του πολέμου του Ιράκ. Το εντυπωσιακό είναι ότι ανάμεσα σε αυτούς, βρίσκονται και πέντε γυναίκες στρατιώτες αλλά και οι σύζυγοι των αντρών στρατιωτών, με αποτέλεσμα τα εφτά κομμάτια να είναι γραμμένα από γυναίκες. Αν ένα έργο καταφέρνει να μιλά γα τον “The War After The War”, να βάζει στην πρώτη γραμμή τις γυναίκες με τους άντρες, όχι με κάποια διάθεση προβολής υπεροχής μέσω της αδύναμης θέσης τους, αλλά ως ισόποσο μέρος του σκοτεινού μηχανισμού του πολέμου: “I was just like you when the bullets flew / I had your back you had mine too / Brothers in arms your sisters covered you / Don’t that make us your brothers too?” στο “Brothers” αλλά και “I was an army mechanic / worked with the men” στο “Iraq”, αλλά να προβάλει και τις ανδρικές ευαισθησίες (“It’s Her Love”), να ακούγεται φορτισμένο αλλά όχι δραματικό, να πατά σε κλασικές δομές και να ακούγεται φρέσκο, τότε αυτό είναι το Rifles & Rosary Beads.
Τρέξε μακριά: Red Headed Stranger, Stardust, After The Gold Rush, Rust Never Sleeps, Crazy Horse. Αν έχεις πάνω από τρεις άγνωστες φράσεις στην προηγούμενη πρόταση.
Τ’ είπες τώρα; «Ο δίσκος οπισθοχωρεί σε σημεία -κι εσύ τι θα έκανες; Αλλά αρνείται να λυγίσει». –Noisey
Να τ’ αφήσω; 97/100 –Metacritic