Σε ένα φουαγιέ κοντά στην Αγ. Κωνσταντίνου, οι γυναίκες που πρωταγωνιστούν στις «Επικίνδυνες σχέσεις», ένα έργο που πρωτοδημοσιεύθηκε το 1782, προβάρουν για πρώτη φορά τα φορέματα που θα φοράνε επί σκηνής φέτος τον χειμώνα. Η διασκευή του κειμένου απαιτεί να είναι ντυμένες με ντελικάτα υφάσματα προκειμένου να θυμίζουν την δεκαετία του 1930. Τα ψηλά τους τακούνια τις κάνουν να έχουν το βλέμμα τους συνεχώς σε αυτά καθώς κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια, μέχρι να κάνουν μια στροφή μπροστά στον σκηνοθέτη που θα εγκρίνει τις ενδυματολογικές λεπτομέρειες.
Η τελευταία από τις τέσσερις γυναίκες είναι μία από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες της εν Ελλάδι υποκριτικής τέχνης, μόνο που πια κάτι είναι διαφορετικό πάνω της, κάτι που δεν είχε αλλάξει από τα Κίτρινα Γάντια του Σακελλάριου που την έκαναν γνωστή στο κοινό και το η Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα που την καθιέρωσε ως πρωταγωνίστρια: τα μαλλιά της δεν είναι πια ξανθά, αλλά βαθυκόκκινα.
Η Μάρω Κοντού δεν εγκατέλειψε το θέατρο ακόμη και όταν δοκίμασε τις βιντεοταινίες του ΄80, την κρατική και την ιδιωτική τηλεόραση, τον βουλευτικό θώκο, τη θέση δημοτικής συμβούλου. Όμως στα 82 της δεν θέλει να μιλήσει ούτε για το Κουκάκι που μεγάλωσε, ούτε για τον πρώτο της συμπρωταγωνιστή, Δημήτρη Χορν, σχεδόν για τίποτα που να θυμίζει τα 60 χρόνια της πορείας της πάνω στο σανίδι και μπροστά από τις κάμερες. Ίσως αυτό να έχει να κάνει με το ότι προσπαθεί να ολοκληρώσει την αυτοβιογραφία της…
«Οι περισσότεροι γνωρίζουν τη Μάρω από τις ελληνικές ταινίες. Με τον Κουν όμως ήμουν μια άλλη»
Όπως βλέπεις έχω αλλάξει φυσιογνωμία, πλέον έχω σκούρα κόκκινα μαλλιά. Φέτος υποδύομαι μια πλούσια κυρία του 1935, πρόκειται για έναν ρόλο διπρόσωπο, φαίνομαι καλή και ευγενική αλλά στην πραγματικότητα είμαι μια ιδιόρρυθμη δολοπλόκα. Τέτοιου είδους ρόλοι έχουν ενδιαφέρον για έναν ηθοποιό, κι εσείς θα με δείτε εντελώς διαφορετική από ό,τι με έχετε συνηθίσει κι εγώ θα έχω έναν άλλον χαρακτήρα στην σκηνή, δεν έχω παίξει ποτέ κάτι ανάλογο.
Είμαι ενθουσιασμένη γιατί έχω την τύχη να συνεργάζομαι για πρώτη φορά με τον Γιώργο Κιμούλη, κάνω μάλιστα την θεία του στο έργο. Εκείνος είναι ένας καταπληκτικός ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος κι εγώ έχω έναν ρόλο πιο ώριμο, κοντά στην ηλικία μου.
Οι ηθοποιοί είναι πάντα και παντού οι ίδιοι, ο ταλαντούχος είναι ταλαντούχος, ο μη ταλαντούχος είναι μη ταλαντούχος. Οι νέοι συνάδελφοι μου φαίνονται μια χαρά, είναι ευτυχώς πολλοί και με πολύ ταλέντο.
Μέχρι την παραμονή που θα μπουν στον τάφο, οι ηθοποιοί έχουν πάντα να μάθουν, ακόμη και κοιτάζοντας ένα μωρό. Αν έχεις ανοιχτά τα μάτια και το μυαλό σου πάντα κάτι καινούριο έχεις να πάρεις. Ακόμη κι εγώ που μεγάλωσα έχω να μάθω κάτι, από τον Γιώργο φέτος, αλλά και από τους νεότερους ενός θιάσου.
Ο κόσμος με ξέρει από τις ταινίες παρότι έχω γυρίσει μόνο 40 ενώ έχω παίξει σε 130 θεατρικά έργα, Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Οι περισσότεροι λοιπόν γνωρίζουν τη Μάρω από τις ελληνικές ταινίες που ήταν πιο εύπεπτες, είχαν πιο σύγχρονα θεματάκια και σε έκαναν να γελάς. Με τον Κουν όμως ήμουν μια άλλη.
Οι σεναριογράφοι πίστευαν για χρόνια πως μου ταιριάζουν ο ρόλος εκείνης της γυναίκας που αποκαλούμε στο θέατρο σαν belle femme. Της γυναίκας που την ερωτεύονται και τελικά την παντρεύονται.
Ασφαλώς και με ερωτεύονταν, όπως ερωτευόμουν και εγώ. Όλα αυτά μου μοιάζουν μακρινά, τώρα μεγάλωσα και ασχολούμαι με τα χόμπι μου, τη ζωγραφική, τη συγγραφή, τα ταξίδια στη χώρα μας αλλά και στην Ιταλία, την Αγγλία, την Γαλλία. Και φυσικά απολαμβάνω τις συναντήσεις με τις παιδικές μου φίλες.
Έχω κάνει μια έκθεση ζωγραφικής στο παρελθόν και όταν το θέατρο μου αφήνει ελεύθερο χρόνο πάντα ζωγραφίζω. Ας πούμε πως η προσέγγισή μου είναι πιο κοντά στην μοντέρνα τέχνη. Ο Salvador Dali είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος. Εμένα με νοιάζει όμως μέσα από τον σουρεαλισμό να διακρίνεις και το μήνυμα. Στους δικούς μου τουλάχιστον πίνακες έχω παρατηρήσει πως ο καθένας βλέπει κι από κάτι που μπορεί να διακρίνει.
«Ασφαλώς και με ερωτεύονταν, όπως ερωτευόμουν και εγώ. Όλα αυτά μου μοιάζουν μακρινά, τώρα μεγάλωσα και ασχολούμαι με τα χόμπι μου…»
Αυτή τη στιγμή γράφω ποίηση, μου αρέσει να καταπιάνομαι με τους στίχους. Δεν έχω προσπαθήσει να τους εκδώσω αφού τους επιμελούμαι συνέχεια. Προσπαθώ παράλληλα να ολοκληρώσω και ένα είδος αυτοβιογραφίας, αν ποτέ τα καταφέρω δηλαδή.
Μ’ αρέσει η επιλογή της Λυδίας Κονιόρδου στο Υπουργείο πολιτισμού, είναι μια γυναίκα αξιόλογη και βαθιά μορφωμένη όσον αφορά τις τέχνες και το θέατρο.
Δεν έχω δει, αγάπη μου, καμιά παράσταση, είμαι δυο μήνες συνεχώς στο θέατρο και κάνω πρόβες. Ούτε πέρυσι πρόλαβα να δω, πάλι δούλευα.
«Για το παρελθόν δεν μου αρέσει καθόλου να μιλάμε, τα έχουν γράψει τόσες φορές, με ξέρουν όλοι απ’ έξω κι ανακατωτά.»
Νομίζω ότι θα το αισθανθώ όταν πρέπει να σταματήσω να εργάζομαι. Πατάω γερά στα πόδια μου και δεν πετάω στα σύννεφα, ποτέ δεν το έκανα, άρα θα το καταλάβω.
Το κοινό χωρίζεται σε κατηγορίες, υπάρχουν εκείνοι που προτιμούν την κωμωδία, άλλοι που θέλουν το musical, αυτοί οι οποίοι παρακολουθούν το σύγχρονο θέατρο που προκαλεί προβληματισμούς, άλλοι που έλκονται από την αρχαία τραγωδία. Όμως, όταν το έργο είναι καλό και το κείμενο δυνατό αποκλείεται να μην βρεθεί ο κόσμος για να γεμίσει το θέατρο.
Χιλιάδες ρόλοι υπάρχουν που θα ήθελα να παίξω, τώρα δεν προλαβαίνω. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με ό,τι μου έχει δοθεί μέχρι τώρα, νιώθω γεμάτη.
«Νομίζω ότι θα το αισθανθώ όταν πρέπει να σταματήσω να εργάζομαι. Πατάω γερά στα πόδια μου και δεν πετάω στα σύννεφα…»
Δεν μου έχει γίνει πρόσφατα κάποια πρόταση για να ξαναπαίξω στο πανί, αν πέσει στα χέρια μου κάποιο καλό κείμενο μπορεί και να το σκεφτώ. Αγαπώ τις παλιές ταινίες, τις αγαπά κι ο κόσμος. Νομίζω πως τις βλέπουν μέχρι σήμερα γιατί περιέγραφαν θέματα της διπλανής πόρτας δοσμένα από πολύ καλούς συγγραφείς που δεν ζουν δυστυχώς σήμερα. Ποιον να πρωτοθυμηθώ, τον Ψαθά, τον Τσιφόρο, τον Πρετεντέρη, τον Γιαλαμά, τον Σακελλάριο. Υπήρξε μια εποχή που ήταν μαζεμένα όλα αυτά τα αστέρια στον ελληνικό κινηματογράφο, υπήρχε και ένας ωραίος συναγωνισμός μεταξύ τους που εν τέλει έβγαζε πολύ ωραίες κομεντί.
Όταν είμαι στο σπίτι θα δω τα πάντα στην τηλεόραση, θα περάσω απ’ όλα τα κανάλια αλλά δεν σου εγγυώμαι πόσο θα σταματήσω σε κάποιο. Θέλω όμως να είμαι ενήμερη για το τι συμβαίνει στα προγράμματά τους. Την είχα πάρει με καλό μάτι όταν μπήκε στην ζωή των ηθοποιών, γιατί όχι; Είχαν γίνει και κάποιες πολύ αξιόλογες δουλειές, στο παρελθόν φυσικά, όχι τώρα που το ζωνάρι είναι σφιχτό για όλους μας.
Νομίζω πως είπαμε πολλά, αλλά πιο πολύ μας ενδιαφέρει το έργο τώρα, έτσι δεν είναι;