Στα γρήγορα: Δεύτερος δίσκος για τον Νεοζηλανδό μουσικό τρία χρόνια μετά το ομώνυμο ντεμπούτο του στην Dead Oceans και με guest εμφάνιση της Aldous Harding.
Την ακούσαμε: Με μία αργόσυρτη country μελαγχολία να καιροφυλακτεί, αλλά και μία σκοτεινή rockabilly ανάταση στα πιο ζωηρά κομμάτια, σκέφτεσαι συνέχεια πως το ρετρό στυλιζάρισμα στη φωνή του αποκτήθηκε ύστερα από μαθήματα εξ’ αποστάσεως (χωροχρονικής) από τον Roy Orbinson. Βλέποντας βέβαια το ασπρόμαυρο εξώφυλλο του δίσκου οι συνειρμοί με το βίντεο κλιπ του “Wicked Games” είναι αναπόφευκτοι κι αυτό γιατί η σύγκριση στα πιο ερωτικά σημεία του δίσκου με τον Chris Isaak είναι εξίσου αναπόφευκτη. Μάλλον η ρήση “Nobody Gets What They Want Anymore” που τραγουδά σε απόλυτη σύμπνοια με την Aldous Harding είναι και ο λόγος ύπαρξης τέτοιων δίσκων.
Τρέξε μακριά: Αν από Roy Orbinson φτάνεις μέχρι “Oh, Pretty Woman” κι αυτό λόγω της Julia Roberts.
Τ’ είπες τώρα; «Αν το Make Way For Love είχε κυκλοφορήσει πριν το Twin Peaks: The Return του David Lynch, είναι σίγουρο πως θα είχε εξασφαλισμένη εμφάνιση στο Roadhouse.» –All Music
Να τ’ αφήσω; 82/100 –Metacritic