Στα γρήγορα: Νέα δουλειά για τον πρώην ηγέτη των Screaming Trees, που είναι σαν να ζει δεύτερη εφηβεία.
Την ακούσαμε: Η ευκολία με την οποία κινείται ανάμεσα στο (ημίσκληρο) ροκ και τα «καταραμένα» μπλουζ με μία υποβόσκουσα pop sensibility είναι σχεδόν τρομακτική – άσε που τα φωνητικά ήταν, είναι και θα είναι βγαλμένα από την κόλαση. Η θεματική του ως συνήθως δεν ενδείκνυται για τρελό κέφι, αλλά ένας είναι ο Lanegan και σαν κι αυτόν άλλος κανένας.
Τρέξε μακρυά: Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε.
Τ΄είπες τώρα: «Είναι κάτι πραγματικά εγκάρδιο, σπάνιο και όμορφο» – Independent
Να τ’ αφήσω; 88/100 στο Metacritic
