Στα γρήγορα: Νέα και παλαιότερα αντιστασιακά κομμάτια με πολυάριθμες συμμετοχές στην Epitaph.
Την ακούσαμε: Για όσους βλέπουν (ή ποστάρουν) στα social media τη διασκευή του “Bella Ciao” με τον Tom Waits να βρυχάται, έχουμε συνταρακτικά νέα: δεν πρόκειται καν για το καλύτερο κομμάτι του δίσκου αλλά για το πιο «τουριστικό». Αν και σε αυτά τα 54 λεπτά στα οποία συνυπάρχουν από το προαναφερθέν, μέχρι κομμάτια που βάζουν στο στόχαστρο τον Trump (“Srinivas”), όλοι οι ήχοι της αμερικανικής παράδοσης υφαίνονται μεταξύ τους σε ένα υψηλό μουσικό επίπεδο, συνολικά, λείπει κάτι για την απογείωση. Mάλλον το νεύρο που προσδοκά κανείς από τον τίτλο, ιδιαίτερα στο πρώτο μισό του δίσκου. Eμπεριέχει όμως περισσότερες ιδέες και δεξιοτεχνία από τους περισσότερους δίσκους που θα ακούσετε κι αυτό είναι μια κάποια αντίσταση.
Τρέξε μακριά: Ποιός είναι ο Woody Guthrie;
Τ’ είπες τώρα; «Αληθινή πολιτική, αληθινή μουσική κι αληθινή ποικιλομορφία, με μετά βίας anthems ή τραγούδια αντίστασης να ακούγονται.» –Noisey
Να τ’ αφήσω; 80/100 –Metacritic