Τους Mahakala, όπως και αρκετοί ακόμα, τους είχα μάθει από τον «βάλτο» του ομώνυμου EP. Δεν κάνω πλάκα όταν λέω πως θεωρώ κομμάτια όπως το “A Shovel Stuck In Teeth” κάποια από τα πιο ακραία που κυκλοφόρησαν στον ελληνικό metal χώρο. Οι καιροί, όμως, έφεραν αλλαγές και οι Mahakala αφοσιώθηκαν στη λατρεία του αγνού heavy metal με occult διαθέσεις. Δεν κρύβω πως ήμουν απ’ αυτούς που τους ξένισε η αλλαγή ύφους τους στο Devil’s Music του 2013, αλλά ο δεύτερος full length δίσκος τους με τίτλο TheSecondFall δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Συμπαγείς, «εωσφορικοί» και πάνω απ’ όλα γνήσιοι χεβιμεταλάδες, οι Mahakala κλείνουν όσα στόματα τους ήθελαν να εποφθαλμιούν να πιαστούν από το trend του occult rock/metal που τότε γνώριζε ιδιαίτερη άνθιση. Ο μπασίστας/τραγουδιστής/ιθύνων νους τους, Δημήτρης Κότσης φορά τα τελετουργικά του «άμφια» και μιλάει στην Popaganda.
Τι μεσολάβησε ανάμεσα στο (θρυλικό) EP σας μέχρι την κυκλοφορία του νέου δίσκου; Και δε μιλάω αποκλειστικά για αλλαγές μελών, αλλά και για διαφορά νοοτροπίας.
Θρυλικό το EP; Χαχαχα! Σε ευχαριστώ, είναι πολύ όμορφο αυτό που λες. Όσο κι αν σου φανεί περίεργο, δεν το έχουμε ούτε εμείς αποκηρύξει, παρά την τεράστια διαφοροποίηση μουσικού ύφους που έχει υπάρξει σε σχέση με τότε. Ξέρω σίγουρα να σου πω πως μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια, κάναμε πάρα πολλά λάθη. Λάθος επιλογές, βιασύνες, επιπολαιότητες, πολλά πράγματα δεν έγιναν όπως θα γίνονταν αν ξεκινούσαμε τώρα από την αρχή (ίσως και να ξεκινάμε στην πραγματικότητα), όμως αυτό δεν είναι το νόημα; Ζεις, πορεύεσαι, προσπαθείς, πέφτεις, ξανασηκώνεσαι, παθαίνεις, μαθαίνεις. Οι Κινέζοι λένε πως «Η εμπειρία είναι μια χτένα που αποκτάς όταν πλέον είσαι καραφλός». Φυσικά η μπάντα ταλαιπωρήθηκε πολύ και από αλλαγές μελών. Πολύ πρόχειρα μπορώ να ανακαλέσω στο μυαλό μου… 6 διαφορετικούς ανθρώπους στη θέση του κιθαρίστα, 2 τραγουδιστές (εκτός από εμένα), και 4 drummers. Ξέρεις, όλο αυτό προκαλεί αστάθεια. Αργείς να κατασταλάξεις στο μουσικό σου στυλ, αργείς να βρεις τη βολή σου, την ομαλότητα που απαιτείται στη ροή και τη λειτουργία μιας μπάντας, εκνευρίζεσαι, χάνεις πολύτιμο χρόνο… Ούτε στον εχθρό μου, που λένε!
Όσον αφορά στο θέμα της νοοτροπίας θα έλεγα εγώ προσωπικά πως παρά τον συγκεντρωτισμό που με διέπει ως άνθρωπο, έχω μάθει πλέον να ζω και να αναπνέω ως μέλος μιας ομάδας με ισότιμα μέλη, που είναι βασικό συστατικό για την επιτυχία ενός συνόλου του οποίου οι σχέσεις δεν διέπονται από οικονομικούς όρους. Κάνουμε ότι κάνουμε για την καύλα μας. Από κει και πέρα θα σου έλεγα πως είμαι υπέρ της οργάνωσης και της τάξης των πραγμάτων, αλλά τείνω όσο περνούν τα χρόνια να πιστεύω πως τόσο οι καταστάσεις, όσο κι οι άνθρωποι που υπάρχουν μέσα σε αυτές, πολλές φορές θέλουν τον χρόνο και τον χώρο τους για να λειτουργήσουν. Ένας καλός μου φίλος λέει “Μη βιάζεσαι να λύσεις ένα πρόβλημα, δώστου πρώτα λίγο χρόνο και ίσως λυθεί μόνο του”! Δεν συμφωνώ απόλυτα, αλλά καταλαβαίνεις που το πάω…
Πολλές γλώσσες που αρέσκονται να λένε «καλά λόγια» για την κάθε μπάντα, σας κατηγόρησαν στο ντεμπούτο LP ότι προσπαθήσατε να πιαστείτε από το όλο occult heavy metal κίνημα που είχε κάνει ένα μπαμ τότε. Πως απαντάτε;
Μπα όχι, ούτε καν. Η αλήθεια είναι πως εμένα προσωπικά (θαρρώ πως και για τα περισσότερα από τα παιδιά που έχουν περάσει από τη μπάντα ισχύει το ίδιο) με μαγεύει πολύ η ατμόσφαιρα που χτίζουν μπάντες όπως οι Devil’sBlood (RIP), YearoftheGoat, Witchcraft, Jess and the Ancient Ones, Avatarium, Jex Thoth, Blood Ceremony, Uncle Acid and the Deadbeats, Ghost κλπ, αλλά δες πόσο μικρή σχέση έχουμε με όλους αυτούς. Νομίζω πως όλη αυτή η παρανόηση περί του occult metal χαρακτηρισμού, έχει να κάνει με ένα δελτίο τύπου που τότε έστελνε η Code 7 που διένεμε το “Devil’sMusic” στην Ευρώπη. Εμείς ποτέ δεν ισχυριστήκαμε πως ανήκουμε σε οποιοδήποτε τέτοιο κίνημα και προσωπικά θεωρώ πως η πολύ σαφής ένταξη σε οτιδήποτε τέτοιο δημιουργεί καλλιτεχνικά στεγανά και αισθητικούς περιορισμούς, κάτι που γενικά αποφεύγουμε να έχουμε. Οι Sabbath δεν μίλησαν για τη «σκοτεινή πλευρά»; Οι Mercyful Fate, οι Slayer, δεν είχαν σαφείς αναφορές στον Πρίγκιπα του Σκότους; Όλοι αυτοί ήταν occult rock; Αυτές είναι οι επιρροές μας. Επειδή γουστάρω Coven και φοράω μαύρο πουκάμισο, δεν πάει να πει πως θέλω να γίνω Papa Emeritus στη θέση του Papa Emeritus.
Πόσο καιρό δουλεύατε το νέο δίσκο; Είχατε κάποια τρανταχτά ονόματα να σας βοηθάνε σε μίξη, mastering, παραγωγή και τα λοιπά ή πρόκειται περί DIY εγχειρήματος;
Πρόκειται για ένα άκρως DIY εγχείρημα. Ο Έκτορας Τσολάκης, ντράμερ του συγκρότηματος από το 2015 -αν δεν κάνω λάθος- ανέλαβε παραγωγή, ηχογράφηση, μίξη και mastering. Βοηθηθήκαμε σε αρκετά στάδια της διαδικασίας από διάφορους φίλους όπως τον Νίκο Παπαδόπουλο από το Soundflakes Studio, τον Μάνο από τους Universe217 και φυσικά σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό έπαιξαν και οι κιθαρίστες μας Γιάννης και Χρήστος, στων οποίων τα studios (MOTH Studio και 8yard αντίστοιχα) ηχογραφήθηκε μεγάλο μέρος του “TheSecondFall”.Η ανάγκη να παραμείνουμε σε ένα σφιχτό budgetκαι να οδηγηθούμε σε ένα αποτέλεσμα που πηγάζει σε μεγάλο βαθμό μέσα από την ίδια τη μπάντα μας οδήγησε σε αυτή την επιλογή και νομίζω πως το αποτέλεσμα μας δικαιώνει. Μένει να το κρίνει και ο κόσμος αυτό.
Επιπλέον, βρίσκω πολύ ενδιαφέροντες ορισμένους από τους στίχους. Μήπως θα μπορούσες να επεκταθείς σχετικά με το τι παίζει σε αυτούς;
Στο “TheSecondFall” ξεδιπλώνεταιέναconceptτο οποίο παιδεύω στο μυαλό μου από τη στιγμή που τελείωσε η σύνθεση των τραγουδιών του “Devil’sMusic”. Κόντρα στο πιο σαρκαστικό υφάκι του ντεμπούτο μας, εδώ πέρα με άκρως επική και μυθιστορηματική / μυθοπλαστική διάθεση, αφηγούμαστε την ιστορία της “Δεύτερης Πτώσης” του Εωσφόρου, πλέον όχι από τον Παράδεισο (αυτό έγινε στον “Χαμένο Παράδεισο” του JohnMiltonαπό τον οποίο και μερικώς επηρεάστηκα) αλλά από τον Θρόνο της Κόλασης, τον οποίον σφετερίζονται οι Πρίγκηπες Βελζεβούλ και Αζαζέλ. Ο Εωσφόρος, με τη βοήθεια του Θεού που του προσφέρει το σπαθί του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και μία στρατιά από Χερουβείμ ξεκινάει μια καθοδική πορεία προς την Κόλαση, με σκοπό την ανάκτηση του Θρόνου Του. Εν μέσω εσωτερικών αναζητήσεων και επικών μαχών, η ιστορία κορυφώνεται στο closingtrack, που περιέχει και τη μεγάλη ανατροπή! Αφήνω ένα ερωτηματικό εδώ για να υπάρξει και η χαρά της ανακάλυψης για όποιον ενδιαφέρεται…
Από που αντλείτε έμπνευσή; Και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στη μουσική.
Για το “The Second Fall” επηρεαστήκαμε σαφέστατα από τον John Milton, τον Dante Alighieri και τον Neil Gaiman κυρίως για τη διαμόρφωση του concept, όμως συνήθως σε αυτήν την περίπτωση το ένα φέρνει το άλλο. Σίγουρα οι μουσικές μας επιρροές είναι βαθιά χαραγμένες στο DNAμας, αλλά δεν νομίζω πως θα γράφαμε τα ίδια τραγούδια αν μιλούσαμε λ.χ. για Νορβηγική επική μυθολογία. Αξίζει φυσικά να αναφερθεί πως πολλοί από τους πιο «εσωτερικούς» στίχους που υπάρχουν σε αμφότερα τα full albumsμας, είναι εμπνευσμένοι και από προσωπικά βιώματα. Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι μια μοναδική ευκαιρία για τον καθένα από εμάς να εξωτερικεύσει τα συναισθήματα και τα απωθημένα του άλλωστε.
Πως σκοπεύετε να προωθήσετε το δίσκο; Και σε ποιο κοινό νομίζετε τελικά ότι απευθύνεστε;
Προωθούμε ήδη τον δίσκο με συναυλίες (δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη, αλλά σιγά σιγά κλείνονται και βρίσκουν τον δρόμο τους) και διαδίδοντάς τον από στόμα σε στόμα, συν ότι δουλειά κάνει η δισκογραφική εταιρεία. Reviews και interviews φυσικά υπάρχουν (όπως και αυτό που κάνουμε τώρα μεταξύ μας) και είναι φοβερό που κάποια siteμας δίνουν την ευκαιρία να πούμε δυο πράγματα για όλο αυτό που συμβαίνει (ευχαριστώ κι εσένα προσωπικά γι’ αυτό), αλλά νομίζω πως η πραγματική προώθηση θα γίνει στα live. Εκεί που ο οποιοσδήποτε μπορεί να αποφασίσει μια κι έξω αν του αρέσουμε ή όχι. Αν του κάνουμε ή όχι. Αν ακουμπάμε την ψυχή του ή αν είμαστε γι’ αυτόν απλά «άλλη μια μπάντα». Με γεμίζει αρκετό άγχος όλο αυτό και δουλεύουμε πολύ σκληρά στις πρόβες, προκειμένου να μην απογοητεύσουμε κανέναν. Όσο για το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε θα έλεγα τελείως ελεύθερα, το rock και metal κοινό γενικότερα. Είναι γνώμη μου πως μέσα στο “The Second Fall” υπάρχουν στοιχεία που μπορούν να αγγίξουν και κάποιον που δεν είναι σκληροπυρηνικός μεταλλάς, παρά το ότι πλέον «κοπανάμε» αρκετά…
Θα ήθελες να αφήσετε το όνομά σας γραμμένο στις μεγάλες σελίδες του ελληνικού μέταλ ή δεν σας απασχολεί αυτό; Ποιο είναι το όραμά σας στην τελική;
Θα ήταν πραγματικά φοβερό αν σε 10 χρόνια κάποιος κάνει μια ανασκόπηση στο παρελθόν και πει «Θυμάσαι τι ωραίο δίσκο είχαν βγάλει τότε οι Mahakala; Φίλε ωραίες εποχές!» Θα ήθελα πολύ να μας θυμάται κάποιος με αυτόν τον τρόπο! Όμως όχι, δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Πάνω απ’ όλα κάνουμε μουσική για να γαληνέψουν οι ψυχούλες μας. Όταν βρίσκονται τρόποι να την μοιραστούμε με κόσμο, είναι μια ευκαιρία μοναδική. Όταν ο κόσμος γουστάρει, το συναίσθημα είναι μαγικό. Όταν και αν τελικά κάποιος ταυτιστεί με τη μουσική και τους στίχους, τότε απλα τον νιώθουμε ως έναν από εμάς!