10 φορές που η Lydia Lunch διασκεύασε ό,τι αγαπά (κι ό,τι μισεί)

Το όνομά της συνδέθηκε άρρηκτα με τη no wave σκηνή και την underground Νέα Υόρκη. Και δε θα μπορούσε αλλιώς άλλωστε, με τα πρώτα της βήματα μέσα στο δημιουργικό καζάνι που υπήρξε το Μεγάλο Μήλο στα τέλη των 70s-αρχές των 80s. Η Lydia Lunch έκτοτε έχει αποδείξει ότι κινείται καλλιτεχνικά έξω από τη νόρμα, πιστή στο σκοτάδι και τον θόρυβο, αλλά ποτέ με τρόπο προβλέψιμο. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις πολυάριθμες διασκευές που έχει κάνει, θα καταλάβει για τι μιλάμε. Στον κατάλογό της θα την βρει κανείς να «πειράζει» τα πιο απίθανα κομμάτια με αποκορύφωνα την περσινή της κυκλοφορία, Under The Covers στην οποία καταπιάνεται κυρίως με καλλιτέχνες που…μισεί.

Λίγο πριν η Lydia Lunch επιστρέψει στην Αθήνα για να ανέβει στη σκηνή του Gagarin 205 μαζί με τους Big Sexy Noise (Σάββατο 10/11), ξεδιαλέγουμε δέκα covers της που αποδεικνύουν ακριβώς ότι της αρέσει να κινείται με τους δικούς της κανόνες:

“Gloomy Sunday” (Queen of Siam, 1980) του Rezső Seress

Γνωστό κι ως “Hungarian Suicide Song”, το κομμάτι που συμπεριλήφθηκε στο ντεμπούτο της Lunch έρχεται από τον Ούγγρο πιανίστα και το μακρινό 1933, ενώ στα αγγλικά έγινε γνωστό από την Billie Holiday.

“Spooky” (Queen of Siam, 1980) του Mike Sharpe (Shapiro)

Ένα κομμάτι που πέρα από την Lunch δεν έχει περάσει από λίγα χέρια, συμπεριλαμβανομένων της Dusty Springfield, των R.E.M. ενώ το έχουν σαμπλάρει οι Bloodhound Gang και ο Barry Adamson.

“Why Don’t We Do It In The Road” (Don’t Fear The Ripper, 1991) των Beatles

Ποιός άκουσε τα Σκαθάρια και δεν τα λάτρεψε;

“Some Velvet Morning” (12” single με τον Rowland S. Howard, 1982) των Lee Hazlewood & Nancy Sinatra

To κομμάτι που έχουν διασκευάσει από τους Slowdive μέχρι τους My Dying Bride και μέχρι τους Primal Scream πέρασε κι από τα χεράκια της Lunch και του πρώην μέλους του Πάρτυ Γενεθλίων του Nick Cave.

“Diddy Wah Diddy” (με τους 8 Eyed Spy στην ομώνυμη κυκλοφορία τους, 1981) του Bo Diddley

Ο παλιός είναι αλλιώς…

“Run Through The Jungle” (με τους 8 Eyed Spy στην ομώνυμη κυκλοφορία τους, 1981) των Creedence Clearwater Revival

…αλλά κι οι CCR είναι ωραίοι.

“In My Time Of Dying” (Shotgun Wedding με τον Rowland S. Howard, 1991), παραδοσιακό gospel

Το ερμήνευσαν πολλοί blues καλλιτέχνες στα 20s, οι περισσότεροι το γνωρίζουν από τους Led Zeppelin, το περιποιήθηκαν όμως και οι Lunch-Howard. 

“TB Sheets” (με τον Cypress Grove, A Fistful of Desert Blues, 2014) του Van Morisson

Give us the blues…

“Hotel California” (με τον Cypress Grove / Spiritual Front, Twin Horses, 2014) των Eagles

Αυτό όμως δεν το περιμένατε…

“Blaze Of Glory” (με τον Cypress Grove, Under The Covers, 2017) των Bon Jovi

Κι αν όλα αυτά δεν ήταν αρκετά, πέρυσι η Lydia Lunch μαζί με τον Cypress Grove κυκλοφόρησαν ένα δίσκο διασκευών με κομμάτια κυρίως από καλλιτέχνες που αυτή μισεί. Οι Bon Jovi εικάζουμε ότι είναι ανάμεσα σε αυτούς…