Για κάποιους η ιδέα να τυπώσουν σε χαρτί εν έτει 2019 μπορεί να μοιάζει τολμηρή κίνηση. Για άλλους, είναι ρομαντική αλλά συγχρόνως και υλοποιήσιμη. Όπως ας πούμε για την εφταμελή ομάδα που βρίσκεται πίσω από το Lung. Τι είναι το Lung; Ένα μουσικό φανζίν που εμφανίστηκε τις τελευταίες μέρες του 2018 με σκοπό να κυκλοφορεί κάθε δύο μήνες, κάτι που σημαίνει ότι ήδη μετρά δύο τεύχη.
Μάλιστα το σύμπαν του Lung συνεχώς εμπλουτίζεται: με το δεύτερο τεύχος που κυκλοφορεί βρίσκουμε μαζί και μία CD-R συλλογή, με τα περισσότερα από τα κομμάτια της να είναι ακυκλοφόρητα (από σχήματα όπως οι Sans Corps, Georgios Karamanolakis, -̶s̶i̶s̶t̶e̶r̶, Krause, Calf, Doctors Orders, Κτίρια τη Νύχτα, μεταξύ άλλων). Στο μεταξύ, οι άνθρωποι του Lung διοργάνωσαν κι ένα φεστιβάλ για την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους, κάτι που επαναλαμβάνουν τώρα και για το δεύτερο τεύχος.
Πριν το Lung δώσει ραντεβού λοιπόν στις 29 Μαρτίου στο Θέατρο Εμπρός με τους Bokomolech, Sigmatropic, -̶s̶i̶s̶t̶e̶r̶, Tasos Sagris & Whodoes και Adolf Plays the Jazz, ζητήσαμε από τους ανθρώπους του να μας αναλύσουν το κεφάλαιο Lung σε έξι σημεία….
Το πρώτο τεύχος του Lung.
«Η ίδια η ιδέα της δημιουργίας ενός μουσικού εντύπου ενδεχομένως να υπήρχε αρκετό καιρό στο μυαλό του καθενός, ωστόσο οι πρώτες συζητήσεις προέκυψαν 3-4 μήνες πριν την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους, το οποίο και εκδόθηκε στις 22 Δεκέμβρη του 2018. Μετά από μπόλικες κουβέντες και διάφορες αλλαγές στα άτομα, καταλήξαμε στο εφταμελές βασικό σχήμα που τρέχει το Lung σήμερα. Προσπαθούμε να λειτουργούμε με όρους ομοφωνίας, χωρίς αρχισυντάκτη, συναποφασίζουμε όλες μας τις κινήσεις (από την ύλη, το αισθητικό κομμάτι ή τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούμε) μέσα από διάλογο στις καθιερωμένες συναντήσεις μας. Κάτι που ακούγεται δύσκολο αλλά είναι επίσης όμορφο και εποικοδομητικό. Πέρα από τον πυρήνα του όλου εγχειρήματος, συνεισφέρουν σε σημαντικό βαθμό με τα κείμενά τους άνθρωποι των οποίων την αισθητική και τις απόψεις εκτιμάμε».
Το οπισθόφυλλο του πρώτου τεύχους.
«Από την τελική απόφαση πραγματοποίησής του μέχρι την ημερομηνία κυκλοφορίας του πρώτου τεύχους μεσολάβησαν μόλις δυο μήνες, κάτι που αρχικά ίσως μας φαινόταν ακατόρθωτο λόγω του διαρκούς κυνηγητού με το χρόνο στην καθημερινότητα του καθενός μας. Βέβαια, για την έκδοση ενός φανζίν, η έλλειψη χρόνου δεν είναι η μόνη αντικειμενική δυσκολία. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο έως και ριψοκίνδυνο, αφού οι έντυπες εκδόσεις γενικότερα δεν διανύουν και την καλύτερη περίοδό τους, εντός αλλά και εκτός της χώρας. Εμείς θα βάλουμε τα δυνατά μας ώστε να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε την βιωσιμότητα του, τη σχεδόν δίμηνη περιοδικότητά του και πολύ περισσότερο, την ποιότητα του περιεχομένου του».
Το εξώφυλλο του δεύτερου τεύχους του Lung.
«Ο μεγάλος Έρνεστ Χέμινγουεϊ έλεγε “There is nothing to writing. All you do is sit down at a typewriter and bleed”. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε γραφομηχανές, αλλά ιδανικά θα θέλαμε να «ματώνουμε» για το κάθε άρθρο. Η βασική μας φιλοδοξία είναι να αναλύουμε το παρόν της μουσικής, χωρίς όμως αυτό να μας εγκλωβίζει σε τάσεις και πρότυπα της εποχής. Επιλέγουμε να γράφουμε μόνο για θέματα που πραγματικά θεωρούμε ότι αξίζουν και να μας ιντριγκάρουν. Σε κάθε τεύχος ως τώρα υπάρχει ένα κεντρικό αφιέρωμα σε ένα ιδίωμα/ύφος, κάποιο ακόμη μεγάλο θέμα, άρθρα άποψης με αφορμή την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ ή την αναδρομή σε ένα παλαιότερο έργο. Στο πρώτο μας τεύχος που πλέον εξαντλήθηκε, εστιάσαμε σε μια ενδελεχή ανάλυση των σημαντικών στιγμών του post-punk της τρέχουσας δεκαετίας (με παράθεση και των οροσήμων του παρελθόντος) και σε μια ευρυγώνια ματιά σε 30 αξιόλογα εγχώρια άλμπουμ με ψυχεδελικό στίγμα από τα ’10s, αναδρομές στα άλμπουμ Philophobia των Arab Strap και Βουβά Τοπία των Morel, απόψεις γύρω από καίρια νέα ονόματα, όπως την Anna Von Hausswolff και τους Tropical Fuck Storm. Το δεύτερο τεύχος, περιλαμβάνει ως κεντρικά θέματά του, τόσο μια εκτενή παρουσίαση της noise-rock αισθητικής των ’10s σε σύμπνοια με το θορυβώδες αποτύπωμά της σε προηγούμενες δεκαετίες, όσο και την κατάθεση αξιόλογων άλμπουμ του 2018 που αδικήθηκαν και δεν πρέπει να αγνοηθούν. Εκεί θα συναντήσει κανείς και αναλυτικά άρθρα για το ελληνικό minimal wave, την δισκογραφία των Dead Can Dance, την επαναφορά της ’80s electronica αισθητικής μέσω των soundtracks σειρών του Netflix και το 1959 ως χρονιά που η τζαζ άλλαξε πρόσωπο, καθώς και απόψεις πάνω στους Twilight Sad, Housewives, Algiers, Mono, Κεφάλαιο 24 κ.α.».
Το οπισθόφυλλο του δεύτερου τεύχους.
«Αυτή ήταν η ερώτηση που έπρεπε να απαντήσουμε πρώτα στον εαυτό μας ξεκινώντας αυτήν την φανζινική περιπέτεια. Είναι πλέον αρκετά σαφές πως το ίδιο το μέσο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο πως αντιμετωπίζουμε την πληροφορία, ειδικά δε όταν αυτή έχει να κάνει με τη μουσική και την τέχνη γενικότερα. Οι οθόνες των κινητών συσκευών ή των PC μας κατακλύζονται από πληροφορίες γύρω από τα πάντα και ουσιαστικά «εκβιάζουν» το επόμενο κλικ του ποντικιού για ένα ακόμα μήνυμα, πληροφορία, είδηση. Η επιλογή να αποτυπώσουμε τις σκέψεις μας για τη μουσική και τις ιδέες μας σε χαρτί, βρίσκουν σίγουρα ένα πιο «ζεστό» χώρο από τον ψυχρό κόσμο των οθονών και των καλωδίων. Φιλοδοξούμε να μην προσφέρουμε απλή παράθεση πληροφοριών, αλλά πράγματα που γνωρίζουμε, συναισθήματα και ιδέες, ενώ θα αποτελεί ευτύχημα για μας, όσοι πάρουν το Lung, να το τοποθετήσουν στη βιβλιοθήκη τους και να επανέρχονται σε αυτό μελλοντικά».
Η συλλογή που κυκλοφορεί μαζί με το δεύτερο τεύχος του Lung.
«Χρειάστηκαν γρήγορα αντανακλαστικά από τη μεριά μας σε ό,τι αφορά την αναζήτηση των κομματιών και τις συζητήσεις με τους καλλιτέχνες και τα σχήματα στα οποία ανήκουν. Μάλιστα, ήταν κι επιδίωξή μας αυτές οι συνθέσεις να είναι ακυκλοφόρητες, κάτι που σε μεγάλο βαθμό το πετύχαμε. Κι είναι στ’ αλήθεια τιμή και χαρά μας να περιλαμβάνονται στην πρώτη cd-r συλλογή μας σόλο καλλιτέχνες και συγκροτήματα με αξιοσημείωτο έργο, που προέρχονται από τη χώρα μας αλλά και από το εξωτερικό. Είμαστε ένα diy έντυπο χωρίς χορηγούς, ομίλους και διαφημίσεις. Οι μπάντες αντιλαμβάνονται το αγνό των προθέσεών μας. Γράφουμε και προτείνουμε μπάντες οι οποίες μας αρέσουν και θεωρούμε πως θα έπρεπε να τυγχάνουν μεγαλύτερης προσοχής. Άλλωστε, η αλληλοστήριξη και οι θερμές σχέσεις μεταξύ των ακροατών που αποτελούν αυτό το κομμάτι που θα αναφέραμε ως εναλλακτικό, είναι ο μόνος τρόπος να αναπνέει και να δημιουργεί η σκηνή».
Adolf Plays the Jazz ζωντανά στο φεστιβάλ που διοργάνωσε το Lung για το πρώτο τεύχος του στις 4 Ιανουαρίου στο Chimeres.
«Το Lung Fest: Nο Festive Stress, Breathe and Celebrate αποτελεί ένα τρόπο για να συναντηθούμε, να γνωριστούμε από κοντά και να αισθανθούμε πως αυτή η εναλλακτική μουσικόφιλη σκηνή ζει και αναπνέει, κάτι που πίσω από τις γυάλινες οθόνες φαντάζει δύσκολο να το βιώσει κανείς. Βέβαια, παρόλο που συνοδεύουμε την κυκλοφορία του δεύτερου τεύχους μας με ένα live, όπως και αυτήν του πρώτου τεύχους – αντίστοιχα με μια ζωντανή βραδιά στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Chimeres. Space τότε – δεν φιλοδοξούμε να το κάνουμε διαρκώς. Δεν μας ενδιαφέρει, προφανώς, να γίνουμε διοργανωτές συναυλιών ή κάτι ανάλογο. Είναι, πάντως, πιθανό να διοργανώσουμε και κάποιο άλλο live, ή την προβολή ταινίας μουσικού περιεχομένου και αναμφίβολα κάποιο πάρτι».