Στα γρήγορα: Δεύτερος δίσκος για την τραγουδοποιό από τη Virginia σε παραγωγή του Collin Pastore και μίξη του John Congleton στη Matador.
Την ακούσαμε: Αυτό που την ξεχωρίζει από το καλάθι των indie singer/songwriters είναι οι πιο ζόρικες κιθάρες που πουλάνε την indie ελαφρότητα για λίγο παραπάνω tremble. Από την πιο ακατέργαστη δυναμική του ντεμπούτο της No Burden μέχρι εδώ, εξευγενίζει τη διαχείριση της συναισθηματικής της ενέργειας. Μία φωνή που θα άνηκε στη Joni Mitchell αν ήταν millenial και κάπνιζε λίγο παραπάνω με μία ψυχοσύνθεση που τελικά ξεσπάει σε έναν δυναμικό «μεγάλο» ήχο. “I’m just as good as anybody, I’m just as bad as anybody”, (“Timefighter”), η αποθέωση του καθημερινού και ένα από τα tracks της χρονιάς (“Night Shift”).
Τρέξε μακριά: Κάτσε ντε.
Τ’ είπες τώρα; «H Dacus και η μπάντα της ακούγονται ενθουσιασμένοι, σίγουροι, σαν τα παιδιά που μες στον ενθουσιασμό τους ακόμη έχουν κάτι να αποδείξουν.» –Rolling Stone
Να τ’ αφήσω; 82/100 –Metacritic