Οι London Afrobeat Collective είναι μια μεγάλη crossover παρέα που ανακατεύει roots, βαρύ funk μπάσο, jazzy πνευστά και street parties στα δρομάκια του Λονδίνου: έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα στις 18 Φεβρουαρίου, στο Gagarin, για ένα μοναδικό σόου.
Η δεκαμελής κολεκτίβα βιρτουόζων μουσικών οδηγεί το afrobeat των 70s στα 10s μέσα (και) από live αυτοσχεδιασμούς που μπορεί κανείς επιπλέον να ανιχνεύσει την σκοτεινιά των blues και την ευασθησία της soul. Πρόκειται για μια από τις αγαπημένες μπάντες των φοβερών Budos Band, που ενθουσίασαν το καλοκαίρι το αθηναϊκό κοινό κι επέμεναν ότι οι LAC πρέπει οπωσδήποτε να παίξουν στην Αθήνα, ενώ φανατικός θαυμαστής τους δηλώνει ο Questlove των Roots.
Οι LAC μίλησαν στην Popaganda για πολιτική, την στράτευση της τέχνης και την πρώτη τους φορά στην Ελλάδα…
Τι αλυσίδες προσπαθείτε να σπάσετε με τον δίσκο σας Food Chain; Τα οικονομικά δεσμά που κρατούν το 99% του πληθυσμού σε μόνιμο καθεστώς φτώχειας (στην καλύτερη περίπτωση), τα νοητικά δεσμά που κρατούν το μυαλό μας δέσμιο έτσι ώστε να μην μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε μια διαφορετική κοινωνία, τα δεσμά που κρατούν εγκλωβισμένη την πνευματικότητά μας τόσο ώστε να μην αμφισβητούμε τη φύση των πραγμάτων, όλα τα δεσμά που κάνουν τον κόσμο δυστυχισμένο, τη στιγμή που θα μπορούσε, και θα έπρεπε, να είναι ένα ευτυχισμένο μέρος.
Πόσο εύκολο είναι να συνδυαστούν οι κοινωνικοπολιτικοί στίχοι με το funk; Καθόλου δύσκολο – το funk και το afrobeat είχαν πάντα μέσα τους δυνατά πολιτικά μηνύματα. Από τους αγώνες για ίσα δικαιώματα και τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις με τους Ray Charles, James Brown και Marvin Gaye (για να αναφέρουμε μόνο λίγους!) μέχρι την αντικαθεστωτική ρητορική του Fela Kuti, η ιστορία της μουσικής μας είναι μια ιστορία πολιτικού διαλόγου και δέσμευσης να φέρνει πάντα σημαντικά ζητήματα ενώπιον των ακροατών της. Ως συγκρότημα, ελπίζουμε ότι τα τραγούδια μας μπορούν να γίνουν μέρος αυτής της ιστορίας, και να υπογραμμίσουν σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τα αδέρφια μας το 2017, τώρα που ο κόσμος είναι και γεμάτος ταραχές και αναξιόπιστους ανθρώπους σε θέσεις εξουσίας.
Αν η μουσική είναι όπλο, εναντίον ποιων θα στοχεύατε; Θα απαντήσουμε με κάτι που έχει πει ο μεγάλος μουσικός και πολιτικός επαναστάτης Fela Kuti: «H μουσική πρέπει να χρησιμοποιείται για να ξεσκεπάζεις και να στρέφεσαι εναντίον των συστημάτων που λειτουργούν με τρόπο αντίθετο από αυτόν που θα έπρεπε». Π.χ τα mainstream MME που αποκρύπτουν πληροφορίες, την ιατρική που εμποδίζει τη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας προς όφελος των μεγάλων φαρμακευτικών, τις κυβερνήσεις που επιλέγουν την επιβολή εις βάρος της ελευθερίας και των θρησκευτικών λειτουργών που δεν κηρύσσουν την πνευματικότητα. Όπως λέει και το τραγούδι του Fela Kuti, όλα έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Όμως, η μουσική είναι όπλο, και όπως είπε ο Bob Marley, «το καλό με τη μουσική είναι πως όταν σε χτυπάει δεν νιώθεις πόνο».
Ως ποιο βαθμό η πολυπολιτισμικότητα του Λονδίνου επηρέασε τη μουσική των LAC; Δεν είναι εύκολο να αναλύσουμε τη μουσική μας, γιατί η δημιουργικότητα είναι περισσότερο αυθόρμητη διαδικασία, αλλά μέσα από τη μουσική προσπαθούμε να αποκαλύψουμε με ειλικρίνεια ποιοι είμαστε, οπότε, προφανώς, το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε έχει μεγάλο αντίκτυπο στη μουσική. Πολλές εθνικότητες και κουλτούρες εκπροσωπώνται μέσα στην μπάντα, πράγμα που εννοείται πως αντανακλάται στη μουσική.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερές σας επιρροές; Οτιδήποτε αληθινό, ειλικρινές, εγκάρδιο και ανοιχτό. Από τον Fela στους Funkadelic, και από τον Bach στους Black Sabbath.
Με ποιον καλλτέχνη ονειρεύεστε να μοιραστείτε τη σκηνή; Είχαμε την τύχη να παίξουμε με θαυμάσιους μουσικούς όπως οι Mulatu Astatke και Femi Kuti, αλλά υπάρχουν και άλλοι που θα θέλαμε να συναντήσουμε. Θα έλεγα τους Antibalas και Snarky Puppy.
Τι θέλετε να πείτε σε όσους έρθουν να σας απολαύσουν στις 18 Φεβρουαρίου στο Gagarin; Είμαστε αφάνταστα ενθουσιασμένοι για αυτό το live, το πρώτο μας στην Ελλάδα. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σας μείνει αξέχαστο, αλλά βασιζόμαστε σε εσάς, γιατί δεν γίνεται αξέχαστη συναυλία χωρίς αξέχαστο κοινό!