Το 2018 υπήρξε μία γενναιόδωρη συναυλιακή χρονιά, δεν έχουμε παράπονο.
Είδαμε ζωντανά ονόματα-απωθημένα του ελληνικού κοινού (Arctic Monkeys), ονόματα που συμβαίνουν τώρα (King Gizzard & the Lizard Wizard, Fontaines D.C.), ονόματα-θρύλους (Kraftwerk), είδαμε κύκλους (Chemical Brothers) αλλά και μια σειρά από βετεράνους που καλά κρατούν ακόμα (John Cale, Bryan Ferry, Radio Birdman). Λίγο πριν εκπνεύσει το 2018, αποφασίσαμε να μοιράσουμε τα συναυλιακά βραβεία για τη χρονιά που μας πέρασε. Φορέστε τα καλά σας, η τελετή απονομής αρχίζει…
Φωτογραφία: Cristina Alossi
Συνεχίζοντας τον αλαλαγμό από την προ τριετίας εμφάνιση των Last Shadow Puppets, το Terra Vibe τσίριξε παραπάνω κι από σοπράνο σε χορωδία -αυτή τη φορά όμως δεν εκτοξεύθηκε μπέργκερ στον Alex Turner (παρα μόνο τα συνήθη πολύ προσωπικά ενδύματα).
Φωτογραφία: Αφροδίτη Ζαγγανά
Tο σετάκι μιλάει από μόνο του.
Φωτογραφία: Αφροδίτη Ζαγγανά
Ή αλλιώς, ολόκληρη η Πλατεία Νερού να τραγουδά τον ύμνο των Verve μαζί με τον Richard Ashcroft.
Φωτογραφία: Αφροδίτη Ζαγγανά
Με διαφορά το εντυπωσιακότερο καπέλο του συναυλιακού καλοκαιριού.
Φωτογραφία: ejekt.gr
Η μεγαλύτερη βροχή του συναυλιακού καλοκαιριού δημιούργησε κοκομπλόκο στις οθόνες της Πλατείας Νερού,αλλά μην νομίζετε πως το κοινό πτοήθηκε. O «Νικόλας», με κεκτημένη ταχύτητα από τον περασμένο χειμώνα, είναι ακλόνητη σταθερά του ελληνικού φεστιβαλικού κοινού. Παντός καιρού.
Φωτογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου
Πώς να μην υποκλιθείς στον John Cale όταν ακούς ζωντανά μεταξύ άλλων και το “Venus In Furs”;
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος/FOSPHOTOS
Μετά από 20 χρόνια απουσίας, Κ. Βήτα και Μιχάλης Δέλτα μαζί επί σκηνής σαν άλλοι Devo προκαλώντας στο διάβα τους ένα κύμα νοσταλγίας στους x-geners από κάτω. Το τελευταίο χτύπημα, το οριστικό χτύπημα.
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος/FOSPHOTOS
…δεν θα γινόταν κι αλλιώς άλλωστε.
Ε να και κάτι που δεν περίμενε κανείς. Guest απροειδοποίητη εμφάνιση του Γιώργου Μαζωνάκη, στο πλευρό των Glacial, στο μεγάλο ηλεκτρονικό φεστιβάλ του καλοκαιριού.
Όσες φορές και να έρθουν μάλλον έχουν καπαρώσει από πριν το βραβείο.
Το ρεκόρ προσέλευσης στο Terra Vibe έσπασε με μέγα πλήθος περισσότερων από 36.000 Maidenheads να υποδέχονται με μέγα πάθος τον Bruce Dickinson και την παρέα του. Όλα έβαιναν θριαμβικά μέχρι που εκείνος λίγο πριν το φινάλε της συναυλίας αποφάσισε να ξεσκονίσει λίγο την πρώτη στροφή από το “Alexander the Great”, έτσι για να κάνει λίγο το χατήρι στους έλληνες fans (το κομμάτι έτσι κι αλλιώς δεν το παίζουν ποτέ). Σε μια Ελλάδα όμως που το 2018 το πέρασε φορώντας περικεφαλαίες, αυτό θεωρήθηκε πολιτική δήλωση. Από τα ειδησεογραφικά sites, τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Παναγιώταρο και τα υπόλοιπα numbers of the beast…
Ο Sting να σφουγγαρίζει τη σκηνή του Ηρωδείου μετά από δυνατή βροχή, το λες και “once in a lifetime” εμπειρία.
Φωτογραφία: Αφροδίτη Ζαγγανά
Εναλλακτικός τίτλος: Ο δανδής του glam μας έκανε «σκλάβους της αγάπης του».
Φωτογραφία: Αφροδίτη Ζαγγανά
Αυτό που λέμε «Ακούγεται δυνατά, βλέπεται δυνατότερα».
Γιατί ακόμη κι όσοι έχουν αλλεργία στα σόλο, μάλλον έφυγαν αλοιφές μετά το live.
Φωτογραφία: Cristina Alossi
H φάση ήταν «φέρε και μια φίλη σου να ρίξουμε τον μέσο όρο ηλικίας», αλλά οι Αυστραλοί απέδειξαν ότι το λέει η ψυχούλα τους στα δεύτερα -ήντα. Ομοίως και το κοινό τους.
Φωτογραφία: Αφροδίτη Ζαγγανά
Στο ρομποτικό 3d υπερθέαμα των Γερμανών δε χόρευε σχεδόν κανείς. Το λες και δύναμη της υποβολής με σχεδόν 10.000 αποδέκτες.
Φωτογραφία: Αφροδίτη Ζαγγανά
Το λάιβ που λέγαμε κάθε πέντε λεπτά «κι εσύ εδώ;».
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος/FOSPHOTOS
O Βρετανός folk τροβαδούρος με τη μεσαιωνική εσάνς, στάθηκε στη μέση της Μικρής Σκηνής της Στέγης με μία ηλεκτρική κιθάρα κι έδωσε ένα από τα πιο ζωντανά show που είδαμε μέσα στη χρονιά, χτυπώντας συνεχώς ρυθμικά το πόδι του, και μη σταματώντας να κάνει χιούμορ ανάμεσα στα κομμάτια γεμίζοντας την σκηνή περισσότερο από ό,τι θα πίστευες.
Φωτογραφία: Cristina Alossi
Κι όμως η Αθήνα παραμένει συνταρακτικά πιστή στο post rock. Βαρεθήκαμε πάντως σε σχέση με την προηγούμενη φορά.
φωτό: Ντιάνα Καλημέρη/ avopolis.gr
H βραδιά που το Roadhouse από το Twin Peaks ήρθε στη Λιοσίων και που το “Who framed Roger Rabbit?” έγινε “Who framed Crysta Bell?”.
Φωτογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου
Με line-up David August, Pantha Du Prince, Lindstrøm και Nathan Fake τι περιμένατε; Ορχήστρες;
Φωτογραφία: Αφροδίτη Ζαγγανά
Τι κι αν στο ντεμπούτο τους μας έλεγαν “Mogwai Fear Satan”, κανέναν δεν φοβήθηκαν οι Σκωτσέζοι και αποζημίωσαν ένα ασφυκτικά (εντελώς όμως) γεμάτο venue.
Φωτογραφία: George Argyropoulos
Οι Δουβλινέζοι για τους οποίους γράφονται ήδη ύμνοι έχοντας κυκλοφορήσει μόλις τέσσερα singles, έφεραν το ιρλανδέζικο post punk τους στην Αθήνα και επιτέλους είπαμε πως είδαμε ζωντανά μια μπάντα in the making.
Φωτογραφία: Αφροδίτη Ζαγγανά
Αν φορούσες όμως άλλο χρώμα, διευκόλυνες τους φίλους σου που ήθελαν να σε βρουν μέσα στο κοινό.