Στα γρήγορα: Τέταρτος δίσκος για την Βρετανή στην Parlophone με συμμετοχές από Burna Boy, Giggs, Lady Chann, τέσσερα χρόνια μετά το Sheezus.
Την ακούσαμε: H electro pop με τζαμαϊκανές νότες αυτής της λιγάκι αδέξιας τύπισσας με αρκετό τσαγανό ποτέ δεν χαριζόταν. Τώρα που μιλά από τη θέση της χωρισμένη μητέρας, την βρίσκουμε στα πιο soft της μουσικά. Της πάει. Απευθύνεται στον σύζυγό της με κάθε ειλικρίνεια κι εμείς απλώς κοιτάζουμε από την κλειδαρότρυπα. Λέει πως έφτιαξε αυτό το δίσκο μετά από μία κρίση καλλιτεχνικής ταυτότητας. Πάντως εδώ δεν μοιάζει για Dr. Jekyll και Mr. Hyde. Ίσα ίσα που παρομοιάζοντας την πατριαρχία τόσο κυνικά με…ένα κέικ (“Cake”) δείχνει ότι ήταν και εξακολουθεί να είναι η τύπισσα που δεν φοβόταν να δείξει (κι όχι να υποδείξει) φεμινισμό πολύ πριν γίνει κουλ.
Τρέξε μακριά: Αν ήδη τραγουδάς “it’s not fair” που βρέθηκες εδώ.
Τ’ είπες τώρα; «Είναι ένας έξυπνος, με αυτογνωσία και επιτακτικά ατελής δίσκος, με μία αρκετά μοναδική οπτική γωνία.» –ΝΜΕ
Να τ’ αφήσω; 77/100 –Metacritic