Η μουσική των Liars ήταν πάντα πολύπτυχη. Και συνεχίζει να είναι, αλλά δεν είναι πλέον «πολυφωνική» μιας και το μοναδικό μέλος που απαριθμούν πια είναι ο διαχρονικός ιθύνων νους τους, ο Angus Andrew που φέτος κυκλοφόρησε από το προσωπικό του πλέον project τον δίσκο TFCF (αρχικά που σημαίνουν Theme For Crying Fountain). Όπως συμπεραίνεται εύκολα από τον τίτλο του, ο όγδοος δίσκος με την υπογραφή Liars είναι «πονεμένος». Πιο συγκεκριμένα, δεν αποτελεί παρά μία ωδή στον πρώην συνεργάτη του και μέλος των Liars από την πρώτη μέρα, Aaron Hemphill (με τον οποίο χώρισαν με φιλικούς όρους), ενώ, μουσικά, αποτελεί ένα ευχάριστα απροσδόκητο ηχητικό κολάζ στο οποίο κανείς θα διακρινει techno πινελιές, θα ακούσει μπαλάντες-μοιρολόγια συνοδεία κλασικής κιθάρας αλλά και κομμάτια που θα αποτελούσαν ιδανικό σάουντρακ σε κάποιο μοντέρνο σπαγκέτι γουέστερν.
Για να το ηχογραφήσει, ο Angus Andrew επέστρεψε στη γενέτειρά του, το Σίδνεϊ. Τώρα βέβαια, ετοιμάζει βαλίτσες για Αθήνα όπου και θα εμφανιστεί το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου στο Winter Plisskën Festival. Για να προετοιμάσει το έδαφος μας ανέλυσε τη διαδικασία δημιουργίας του TFCF, ενώ παραδέχεται ότι, ούτως ή άλλως, πάντοτε τα κομμάτια τα έγραφε μόνος του. Πες το ψέματα….
Το TFCF είναι ο πρώτος δίσκος των Liars που κάνεις εντελώς μόνος σου. Πόσο διαφορετική είναι η διαδικασία γραψίματος όταν έχεις τον απόλυτο έλεγχο; Στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο διαφορετικό. Πάντα έκανα κομμάτια εντελώς μόνος μου, οπότε το να δουλεύω χωρίς κανέναν άλλον δεν είχε μεγάλη διαφορά. Έπρεπε να προσαρμοστώ στο ότι δεν είχα τα άλλη μέλη της μπάντας μου για να στείλω τα κομμάτια. Κανονικά, θα βασιζόμουν στη γνώμη τους για το τι τους φαινόταν καλό και τι δεν τους άρεσε. Στην αρχή αυτό μου φάνηκε λίγο δυσβάσταχτο γιατί είχα πολύ υλικό όταν έγραφα δίσκους, οπότε η επεξεργασία του ήταν μείζον κομμάτι της διαδικασίας. Αλλά τελικά βρήκα την ελευθερία στη θέση μου κι απελευθέρωσα τη δυνατότητα να παίρνω γρήγορες ενστικτώδεις αποφάσεις. Εν τέλει, το βρήκα απίστευτα απελευθερωτικό.
To άλμπουμ μοιάζει με μία συναισθηματική ωδή στον πιστό συνεργάτη σου Aaron Hemphill. Όταν ολοκλήρωσες το δίσκο, ένιωσες ότι επούλωσες τον πόνο κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο; Οπωσδήποτε, ναι. Έχω ερωτηθεί γι’ αυτό και για προηγούμενους δίσκους -αν η διαδικασία είναι καθαρτική ή όχι. Στο παρελθόν πάντα απαντούσα όχι, γιατί ένιωθα ότι το να κάνω δίσκους περισσότερο μεγέθυνε παρά απέβαλε τα συναισθήματά μου. Το TFCF είναι ο πρώτος δίσκος που πραγματικά νιώθω ότι, κάνοντάς τον, με βοήθησε να ξεπεράσω μία πολύ ζόρικη συναισθηματικά περίοδο της ζωής μου.
Από την άλλη, η μουσική του δίσκου δεν είναι στενόχωρη. Επιδίωξες αυτή την αντίθεση; Δόμησα τον δίσκο έτσι ώστε το πρώτο μισό του να είναι πιο λυπημένο από το δεύτερο. Ήθελα να μεταδώσω τη μετάβαση στην οποία βρισκόμουν όταν τον έφτιαχνα. Μου άρεσε να χρησιμοποιήσω την προσέγγιση του ηχητικού κολάζ για να αφήσω ρωγμές φωτός να πέσουν στα σκοτεινότερα μου συναισθήματα. Έκανε τη διαδικασία πολύ πιο διασκεδαστική από ό,τι μπορούσε να υπάρξει.
Ποιές ήταν οι μουσικές αναφορές σου; Ξόδεψα πολύ χρόνο στην έρευνα της ιστορίας του sampling. Από την πρώτη-πρώτη χρήση sample από τον James Tenney μέχρι το hip hop και την περίεργη ιντερνετική ηχητική κουλτούρα των καιρών μας που λέγεται vaporwave. Μου έδωσε πραγματική έμπνευση.
Liars, TFCF (Mute Records)
Γενικά, εδώ και σχεδόν 20 χρόνια σπάνια κανένας δίσκος των Liars δεν ακουγόταν ίδιος με τον προηγούμενο. Ποιες θα επέλεγες ως τις πέντε μεγαλύτερες επιρροές σου; Michael Jackson, Biggie Smalls, Bjork, PJ Harvey, The Cure.
Από την εικόνα στο εξώφυλλο του δίσκου, φαίνεται ότι κάνεις έναν παραλληλισμό της συνεργασίας σου με τον Aaron Hemphill με τον τρόπο που λειτουργεί μία σχέση. Τι ομοιότητες έχει το να είσαι μαζί με κάποιον σε μία μπάντα και μαζί με κάποιον στη ζωή; Λοιπόν, είναι σχεδόν το ίδιο με το να είσαι παντρεμένος! Τα πάντα μοιράζονται: από τον χρόνο, μέχρι τις εμπειρίες και τα συναισθήματα. Η ειδοποιός διαφορά εδώ, ωστόσο, είναι ότι δεν υπάρχει αρραβώνας ή τελετή. Απλά όλα συμβαίνουν χωρίς πολλή σκέψη και την επόμενη στιγμή, έχουν περάσει δέκα χρόνια και οι ζωές σας είναι αναπόσπαστα συνυφασμένες.
Πώς προέκυψε η ιδέα του να ντυθείς νύφη στο εξώφυλλο του TFCF; Σκεφτόμουν την έννοια της μπάντας ως ένα είδος γάμου και συνειδητοποίησα ότι αισθανόμουν σαν μία μοναχική νύφη. Επίσης, με απασχολούσε η συζήτηση σχετικά με τους ομοφυλοφιλικούς γάμους που γινόταν τότε στην Αυστραλία που ζούσα. Μου φαινόταν γελοίο ότι αποτελούσε θέμα-ταμπού το 2017. Ήθελα να κάνω τους ανθρώπους να σκεφτούν ότι δεν είναι μεγάλο ζήτημα ένας άντρας να φοράει νυφικό σε αυτή την εποχή. Αλλά φαίνεται ότι είναι!
Τελικά, τι είναι δυσκολότερο, να δουλεύεις με άλλους ή να δουλεύεις μόνος σου; Δεν λειτουργούσα τόσο συνεργατικά όταν ήμασταν μπάντα. Πάντα προτιμούσα να δουλεύω μόνος μου και να φέρνω το τελικό προϊόν στους υπόλοιπους της μπάντας. Οπότε η απάντηση είναι πως είναι ευκολότερο να δουλεύω μόνος μου.
Ηχογράφησες το TFCF στη γενέτειρά σου, το Σίδνεϊ. Γιατί; Ήθελες να «επισκεφθείς» τον νεότερο εαυτό σου και τις αναμνήσεις σου; Επηρέασε αυτό κάπως το τελικό αποτέλεσμα του δίσκου; Η αλήθεια είναι πως ο πατέρας μου πέθαινε. Επέστρεψα για να είμαι κοντά του και να τον προσέχω. Αυτό έκανε την εμπειρία πολύ συναισθηματικά φορτισμένη. Αυτό σε συνδυασμό με την απομόνωση του μέρους που μέναμε, άφησε το περιθώριο να έρθουν στην επιφάνεια πολύ περισσότερα συναισθήματα από ό,τι ήμουν σε θέση να βγάλω σε προηγούμενους δίσκους. Επίσης το φυσικό περιβάλλον που ήταν πολύ διαφορετικό από τις μεγαλουπόλεις όπως το Βερολίνο, το Λος Άντζελες και η Νέα Υόρκη που είχα κάνει προηγούμενες δουλειές. Επέτρεψε στη δουλειά μου να αποκτήσει μία πολύ πιο οργανική ποιότητα.
Μετά από όλα αυτά, πώς βλέπεις τον εαυτό σου ως καλλιτέχνης από εδώ και πέρα; Θα συνεχίσεις να δουλεύεις μόνος σου ή έχεις άλλα σχέδια; Ειλικρινά, ποτέ δεν ξέρω που πηγαίνω μέχρι να φτάσω. Με ιντριγκάρουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι δημιουργίας μουσικής και καλλιτεχνικής υπόστασης. Για παράδειγμα, ποτέ δεν έχω τζαμάρει σε ένα δωμάτιο με άλλους μουσικούς. Πώς να είναι άραγε;