Στα γρήγορα: Δεύτερος δίσκος για το βρετανικό κοριτσίστικο ντουέτο στην Transgressive με συμμετοχές στην παραγωγή από Sophie, Faris Badwan (The Horrors), David Wrench.
Την ακούσαμε: Τις παραδέχεσαι γιατί μπορούν να μιλάνε για τους ερωτικούς φόβους και προβληματισμούς ακριβώς όπως αυτοί εκφράζονται όταν κανείς δεν έχει πατήσει ακόμα τα 20, με στίχους ειλικρινείς αλλά όχι απλοϊκούς που πιάνουν τα vibes του σήμερα (“Guess I’ll see you when the screen is vibrating” στο “It’s Not Just Me”). Εκεί που βγάζεις όμως το καπέλο σε αυτές τις 19χρονες, είναι στο ότι, επιστρατεύοντας τα synths στην πρώτη γραμμή, δημιουργούν έναν φρέσκο και φιλόδοξο pop ήχο: από tracks που θα ζήλευαν Νεο Ζηλανδές pop stars στην ύστερη εφηβεία (“It’s Not Just Me”) μέχρι το 11λεπτο “Donnie Darko” που πιάνει το post και το κάνει electro pop, αντιμετωπίζουν τη ζωή με αρκετή ροζ εφηβικότητα αλλά εξίσου αρκετή μουσική μαεστρία, στην οποία, δεν μπορεί να είναι μόνο 19.
Τρέξε μακριά: Αν για σένα η Lorde είναι σκέτο Melodrama.
Τ’ είπες τώρα; «Το I’m All Ears έχει να κάνει με το φόβο της εγκατάλειψης και το ραγδαίο άλμα του πόθου. Είναι αξιοσημείωτο.» –The Guardian
Να τ’ αφήσω; 86/100 –Metacritic