Τι και αν είναι Παρασκευή και 13, αυτή την Παρασκευή στο Θέατρο Χυτήριο έρχεται το Let Me Know! Festival που για έκτη συνεχή χρόνια φιλοδοξεί να κρατήσει τον τίτλο του πιο φρέσκου ελληνικού μουσικού φεστιβάλ που αναδεικνύει και στηρίζει την εγχώρια εναλλακτική μουσική σκηνή. Η Popaganda μίλησε με δύο μπάντες που θα δούμε και θα ακούσουμε σε αυτό το Let Me Know! Festival, τους γνωστούς πλέον Echo Basement και τους πρωτοεμφανιζόμενους Mondecai.
Από το 2011 που ουσιαστικά ξεκινήσατε τα πρώτα σας βήματα τι έχει αλλάξει σε εσάς και τι στη μουσική σας; Το 2011 βγάλαμε το πρώτο μας δισκάκι (“Stop Rewind Play”) και από τότε έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα… στον πλανήτη, στη χώρα, σε εμάς, στη μουσική μας. Σίγουρα έχει κατασταλάξει ο ήχος μας περισσότερο προς πιο post rock κατευθύνσεις και επιπλέον έχουμε στην παρέα μας τον Κώστα στα τύμπανα.
Σε τι φάση είσαστε αυτή την περίοδο, ο προηγούμενος δίσκος ήταν το Placid, ετοιμάζετε κάτι καινούριο; Έχουμε ήδη ξεκινήσει να δουλεύουμε σε νέα κομμάτια. Είναι μια αργή και βασανιστική κατάσταση, αλλά είναι ταυτόχρονα και η πιο όμορφη και δημιουργική διαδικασία.
Πώς γίνατε μπάντα, γνωριζόσασταν από πριν; Μπάντα είμαστε από το 2009 και κατά βάση γνωριζόμασταν από πριν, κάποιοι από εμάς και από πολύ παλαιότερα μάλιστα.
Σε ποιά κατηγορία μουσικής, ήχου θα βάζατε αυτά που παίζετε; Με το πέρασμα των χρόνων δυσκολεύει όλο και περισσότερο ο προσδιορισμός του «είδους» και της κατηγορίας μουσικής που υποτίθεται ότι παίζει κανείς. Έχουμε βάλει από μόνοι μας τον τίτλο «indie-post», γιατί για εμάς βγάζει νόημα. Μετά από κάθε εμφάνιση πάντως ακούμε άλλους προσδιορισμούς από το κοινό.
Τι ακούτε αυτό τον καιρό, αν μπορούσατε να μου πείτε ο καθένας δυο τραγούδια που έχει λιώσει αυτή την περίοδο ποια θα ήταν αυτά; Η μετακαλοκαιρινή μας λίστα έχει ως εξής: Arcade Fire – “Put Your Money On Me”, Warpaint – “Whiteout”, Eddie Vedder – “Ηard sun”, Prophets of rage – “Unfuck the world”, Εmily haines & the Soft skeleton – “Fatal Gift”, Mogwai – “Old Poisons”.
Εγχώρια εναλλακτική μουσική σκηνή, αγαπημένες μπάντες που έχουν κάνει κάποια βήματα τα τελευταία χρόνια; H εγχώρια εναλλακτική σκηνή (αν θα μπορούσαμε να την πούμε έτσι) έχει πάρα πολλά να δείξει τα τελευταία χρόνια. Όπως είχαμε ξαναπεί, πολλές μπάντες με τις οποίες έχουμε μοιραστεί τη σκηνή, αλλά και άλλες, κάνουν τρομερή μουσική και αποτελούν μπάντες που ακούμε, όπως πχ.: Holy Limbo, Celuta Red, Afformance, Puta Volcano, Mockbirth, Noise Figures.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι μπάντα και να προσπαθείς να επιβιώσεις; Είναι αντικειμενικά κάτι που χρειάζεται αρκετό χρόνο, αλλά και χρήμα. Ταυτόχρονα είναι κάτι λυτρωτικό μέσα στην καθημερινότητα.
Ποιό ήταν το τελευταίο live που είδατε που γουστάρατε και ποιο που απλά δεν αντέχατε να φύγετε πριν τελειώσει; Για εμένα (Χρήστος) το live που γούσταρα πολύ ήταν το καλοκαίρι που μας πέρασε αυτό των Τεφλόν με τους Λάμδα, τους Ντακότα και Αστρογόνο, την ίδια μέρα που έφυγα πριν καν τελειώσει από το live των Thievery…
Αν θέλατε να παίξετε σε κάποιο φεστιβάλ του εξωτερικού ποιο θα ήταν αυτό; Πφφ! Δεκάδες! Ίσως στο Nos Alive στη Λισαβόνα ή στο Hurricane στο Αμβούργο, αλλά ας κρατάμε πιο κοντά την…μπάλα, και στη χώρα μας έχουμε καλά Φεστιβάλ όπως το Release και το Ejekt, αλλά ειδικά τώρα που μετακόμισε στην Αμοργό, θα θέλαμε να βρεθούμε στο Up Festival!
Με ποιά μπάντα θα ονειρευόσασταν να συνεργαστείτε; Με τους Mogwai!
Ποιό είναι το πιο τρελό όνειρό σας; Δεν είναι πολύ τρελό, αλλά ένα Mini Tour σε άλλες χώρες θα ήταν ωραία!
Αν σας ζητούσα να ξεχωρίσετε ένα τραγούδι της που λόγω της μουσικής η των στίχων του το ξεχωρίζετε λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα τι θα μου λέγατε; Μάλλον δεν θα λέγαμε τίποτα, γιατί μπορεί να είχαμε πρώτιστα σκοτωθεί μεταξύ μας. Ιδιαίτερο κομμάτι, γιατί κλείνει τον δίσκο Placid και ανοίγει μια καινούρια περίοδο για την μπάντα είναι σίγουρα το «Our Mondays Apart».
Πόσο σας επηρεάζει η κατάσταση στην Ελλάδα της κρίσης; Σίγουρα πολύ, όπως μας επηρέαζε και η Ελλάδα προ κρίσης. Το περιβάλλον γύρω μας, το κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι επηρεάζει πάρα πολύ, ακόμη κι αυτούς που νομίζουν ή/και δηλώνουν, ότι δεν τους αφορά. Σίγουρα πάντως, το να εργάζεσαι και παράλληλα να προσπαθείς να προχωράς μουσικά με μια μπάντα είναι δύσκολο, αλλά κάθε τι καλό στη ζωή απαιτεί προσπάθεια και η προσπάθεια ποτέ δεν πάει χαμένη.
Tι σημαίνει Mondecai; Δεν σημαίνει κάτι. Ήταν μια έμπνευση της στιγμής. Μας αρέσει ο ήχος που βγάζει και μας ταιριάζει χωρίς άλλες προεκτάσεις.
Πώς γίνατε μπάντα; Εrjon: Αρχικά γνώρισα τον Σωτήρη μέσω μιας αγγελίας που ζητούσε άτομα για μπάντα και ξεκινήσαμε να παίζουμε folk-acoustic στο ταρατσάκι του μαζί με τα προηγούμενα μέλη. Μετά από μια όχι και τόσο δημιουργική περίοδο γνώρισα τον Ιωσήφ (drums) με τον οποίο έτυχε να πάμε στο live των Sigur Ros και κάπως έτσι άλλαξε και ο ήχος μας. Μέσω του Ιωσήφ ήρθε ο Αντώνης(μπάσο) και στη συνέχεια ο Χρήστος με την τρομπέτα ολοκληρώθηκαν οι Mondecai. Μουσικά κινούμαστε γύρω από shoegaze και indie rock ή τουλάχιστον το προσπαθούμε.
Τι έχετε λιώσει να ακούτε αυτό τον καιρό; Ιωσήφ: Αφρικανικά μπλουζ τύπου Toumani Diabate-“Cantelowes” (Αφρικανός βιρτουόζος από το Μάλι) και Real Estate-“Darling”. Χρήστος: Ibrahim Maalouf-“Beirut” / “Richie Havens going back to my roots”. Αντώνης: Royal Blood – “Lights Out” / Alt j- “Cold in blood”. Erjon: Yo La Tengo-“Stockholm Syndrome” / King Krule- “Dum surfer”. Σωτήρης: Ninet – “Paper Parachute” / Biffy Clyro – “Wolves Of Winter”.
Από ελληνικές μπάντες ακολουθείτε κάποια; Youth In Outer Space για το σωστό τους θόρυβο, Schizo Constellation. Είναι πολύ ωραίο να συναντάς μπάντες της ίδιας φάσης και να ανταλλάζεις ιδέες. Α, και Baby Guru.
Είστε πολύ νέοι, είναι εύκολο να προσπαθείς να φτιάξεις το δικό σου κοινό που να σε ακολουθεί; Στην σύγχρονη πραγματικότητα είναι για όλους δύσκολο να επιβιώσουν. Πόσο μάλλον για τις μπάντες που πρέπει να χρηματοδοτούν μόνες τους κάθε βήμα. Από εκεί και πέρα, επειδή γουστάρουμε και πιστεύουμε πολύ αυτό που κάνουμε, βρίσκουμε τρόπους και να επιβιώνουμε και να εξελισσόμαστε. Εξάλλου, η μουσική είναι κινητήριος δύναμη.
Σε ποιο live πήγατε τώρα τελευταία και δεν θέλατε να τελειώσει; Τελευταίο live που δεν ήθελα να τελειώσει ήταν Slowdive και το τελευταίο που ήθελα να τελειώσει ήταν Kasabian.
Και σε ποιο μεγάλο φεστιβάλ είναι όνειρό σας να δείτε τους εαυτούς σας πάνω στη σκηνή; Pitchfork, Reading ,Primavera και ότι φεστιβάλ υπάρχει αλλά ας ξεκινήσουμε από τα εγχώρια.
Και μιας και είμαστε στα όνειρα με ποιους μεγάλους από το εξωτερικό θα θέλατε να συνεργαστείτε; Sigur ros, Slowdive ,Courtney Barnett, Car Seat Headrest, Beach Fossils, Biffy Clyro.