Leif G.W. Persson
Μια πολύ όμορφη κοπέλα βρίσκεται άγρια δολοφονημένη στο διαμέρισμά της μητέρας της. Όταν θα αποκαλυφθεί ότι πρόκεται για την εκπαιδευόμενη αστυνομικό Λίντα, η επαρχιακή πόλη Βεκσέ θα γίνει το θέατρο μιας αστυνομικής έρευνας που θα γεμίζει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της Σουηδίας για πολύ καιρό.
Καθώς οι Αρχές της περιοχής δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν την υπόθεση, μια ομάδα έμπειρων αστυνομικών από τη Στοκχόλμη καταφθάνει για να διαλευκάνει το μυστήριο. Αρχηγός είναι ο Έβερτ Μπέκστρεμ, ένας μπαρουτοκαπνισμένος βετεράνος που συγκεντρώνει πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά: είναι μέθυσος, ρατσιστής, σεξιστής, ένας κοντόχοντρος κατά φαντασίαν Δον Ζουάν που σαν προτεραιότητά του έχει να πληρωθεί όσες περισσότερες υπερωρίες γίνεται. Αλλά και η υπόλοιπη ομάδα εργασίας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πρώτης γραμμής: ένας βετεράνος που παλεύει να μείνει νηφάλιος, ένα ζευγάρι παράνομων εραστών, δύο νεαροί από το τοπικό τμήμα.
Υπό την πολύ χαλαρή ηγεσία του Μπέκστρεμ, η έρευνα κινείται εξαιρετικά αργά, ενώ κάθε μέρα βλέπουν στις εφημερίδες όσα έχουν πει να μην αποκαλύψουν. Η κατακραυγή είναι μεγάλη, καθώς το μόνο που φαίνεται να κάνουν είναι να ζητούν το DNA από εκατοντάδες (!) άτομα που βρίσκονταν στο ίδιο πάρτυ με τη Λίντα το τελευταίο βράδυ της.
Δύο μήνες αργότερα και ενώ η πρόοδος της έρευνας έχει βαλτώσει, από τα κεντρικά της Αστυνομίας της Στοκχόλμης στέλνονται άλλοι αστυνομικοί για να λύσουν το μυστήριο. Όταν όμως φτάσουν στο Βεκσέ, ο Μπέκστρεμ έχει μόλις καταφέρει να βρει τον δολοφόνο σε ένα πρόσωπο πέραν πάσης υποψίας.
Ο Leif Persson είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση συγγραφέα, καθώς έχει εργαστεί ως καθηγητής εγκληματολογίας τόσο στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης όσο και στην Αστυνομική Υπηρεσία της χώρας του. Χάρη σε αυτή την ιδιότητά του, αλλά και την συγγραφική επιτυχία του, είναι ο απόλυτος ειδήμων της Σουηδίας για αντίστοιχα θέματα.
Οι λάτρεις του σκανδιναβικής λογοτεχνίας τον γνωρίζουν ως μάστορα του αστυνομικού μυθιστορήματος, του οποίου η τριλογία της «Ιστορίας ενός εγκλήματος» είναι ένα υπόδειγμα του είδους, όπου η πένα του αποτυπώνει την έρευνα γύρω από τη διαβόητη δολοφονία του πρωθυπουργού της Σουηδίας, Ούλοφ Πάλμε, ενώ παράλληλα σκιαγραφεί έξοχα τη Σουηδική κοινωνία.
Ο αναγνώστης του «Λίντα» γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι εδώ ο συγγραφέας δεν έχει τους ίδιους στόχους με την τριλογία. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι κάτι διαφορετικό: με κεντρικό ήρωα τον «γραφικό» Μπέκστρεμ, τον οποίο – όπως και άλλους χαρακτήρες του «Λίντα» – γνωρίζουμε από την τριλογία, αυτό που κυριαρχεί στο βιβλίο είναι η σάτιρα.
Ο Persson στοχεύει εδώ στην αποτύπωση μιας πιο «πραγματικής» αστυνομίας, όπου οι πρωταγωνιστές δεν είναι «ατσίδες», δεν καταλαβαίνουν τα πάντα αμέσως και δεν τα βάζουν με πολύπλοκα εγκληματικά δίκτυα, ρισκάροντας τις ζωές τους. Αντίθετα, οι πρωταγωνιστές είναι αντι-ήρωες, «μέτριοι» άνθρωποι με συνηθισμένα ελαττώματα, οι οποίοι απλά κάνουν μια δουλειά χωρίς ιδιαίτερο πάθος και αποτελέσματα.
Άρα, το «Λίντα» διαβάζεται ως ένα κλείσιμο ματιού στον αναγνώστη, τον οποίο ο – βαθύς γνώστης της εσωτερικής λειτουργίας της αστυνομίας – Persson καλεί να εισέλθει στην καθημερινότητα της αστυνομικής έρευνας (με τους αργούς ρυθμούς, τις άσκοπες αναζητήσεις, τα πάθη και τα ελαττώματα, κλπ.). Χάρη στη μαεστρία του συγγραφέα, αυτό γίνεται με απολαυστικό και συχνά σπαρταριστό τρόπο.
Εν τέλει, το «Λίντα» μας χαρίζει τη μορφή του Μπέκστρεμ, του ταλαίπωρου μικροδιαβολάκου που τα βγάζει πέρα όπως μπορεί, αποφεύγει τις ευθύνες του, κρίνει τους πάντες αλλά όχι τον εαυτό του, όμως στο τέλος λύνει και το μυστήριο. Πρόκεται για ένα χαρακτήρα που πείθει για την αλήθεια του και είναι τόσο εθιστικός, ώστε ο αναγνώστης να θέλει να μάθει και τις επόμενες περιπέτειές του.