Μεταλλαγμένοι, σουπερήρωες, τηλεκίνηση· λέξεις συνηθισμένες αν έχεις ακολουθήσει έστω και λίγο τα τελευταία χρόνια την τρέλα με τη μεταφορά δεκάδων comics στο πανί και στην τηλεόραση, και οι οποίες είναι σχετικές με τη θεματολογία του Legion. Μην περιμένετε όμως να δείτε δισεκατομμυριούχους σε μηχανικές στολές ή τύπους με πολλές τρίχες στο πρόσωπο και μεταλλικά νύχια να βγαίνουν από τα χέρια τους. Να είστε βέβαιοι ότι δεν είναι μόνο για τους φαν των comics. Αντίθετα, έχουμε μια σειρά που αν καταφέρει να συνεχίσει στο επίπεδο του πιλοτικού επεισοδίου, τότε θα είναι σίγουρα μια από τις καλύτερες της χρονιάς. Τα παρακάτω είναι οι εντυπώσεις μας από το πρώτο επεισόδιο, ενώ προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τα spoilers στο ελάχιστο.
O 65λεπτος πιλότος μοιάζει σαν μια δήλωση του FX και του Noah Hawley. Είναι αριστουργηματικά σκηνοθετημένο (από τον Hawley), με κινηματογραφική παραγωγή και τρομερό μοντάζ αντάξια (ή και καλύτερα) οποιασδήποτε ταινίας της Marvel.
Ας ξεμπερδέψουμε με τα βασικά πρώτα. Η σειρά είναι μια δημιουργία του Noah Hawley, στη δεύτερη συνεργασία του με το FX μετά την ιδιαίτερα πετυχημένη μεταφορά του Fargo στη μικρή οθόνη. Ο Dan Stevens (Downton Abbey, The Beauty and the Beast) είναι ο David Haller, ένας ταλαιπωρημένος ασθενής σε μια ψυχιατρική κλινική που δεν ξέρει αν είναι ένας σχιζοφρενής που ακούει φωνές ή αν έχει τρομερές δυνάμεις και τα οράματα που βλέπει είναι πραγματικά. Η προσπάθεια διάκρισης ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό είναι ένα μοτίβο το οποίο κυριαρχεί στο επεισόδιο, καθώς ο David είναι ένας τρομερά αναξιόπιστος αφηγητής, ενώ η πάλη του με τη ψυχική ασθένεια είναι κάτι που σε κάνει συμπάσχεις μαζί του.
Η ιστορία ξεκινάει με ένα σύντομο μοντάζ από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση του David σε ένα πρελούδιο για τον πρωταγωνιστή. Στην ψυχιατρική κλινική (καταλαβαίνουμε σύντομα ότι δεν είναι μια απλή κλινική) που είναι κλεισμένος γνωρίζουμε τη Lenny (μια ευχάριστα ανισόρροπη ερμηνεία της Aubrey Plaza), την παρτενέρ του στην τρέλα και ότι κοντινότερο σε φίλη, σε αντίθεση με την αδερφή του (Katie Aselton) που έχει καλές προθέσεις αλλά τον λυπάται και δεν πιστεύει τις «ιδέες» του. Η πιο επιδραστική γυναίκα στη ζωή του David όμως είναι η Syd Barrett (όντως), την οποία υποδύεται η Rachel Keller σε ένα ρόλο αντιδιαμετρικά αντίθετο από αυτόν που είχε στη 2η σεζόν του Fargo (ο Ιούδας της οικογένειας). Δένονται πολύ γρήγορα συναισθηματικά και μαζί προσπαθούν να ξεφύγουν από το ψυχιατρείο και τις κυβερνητικές οργανώσεις που θέλουν να τους εκμεταλλευτούν.
Η κατηγοριοποίηση της σειράς δεν είναι τόσο εύκολη. Έχει στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, δράματος, περιπέτειας, κωμωδίας και επιστημονικής φαντασίας. Όσοι πάντως σκέφτεστε να τη δείτε επειδή βασίζεται στα comics των X-Men, δεν θα απογοητευτείτε. Οι αναφορές στον κόσμο της Marvel είναι διάσπαρτες, με τον Hawley να δείχνει ότι θα ακολουθήσει την τακτική που είχε στο Fargo. Θα ψάξει νέες ιστορίες και θα ακολουθήσει το δρόμο που θέλει, σεβόμενος όμως το αρχικό υλικό και διατηρώντας τα βασικά στοιχεία του.
O 65λεπτος πιλότος μοιάζει σαν μια δήλωση του FX και του Noah Hawley. Είναι αριστουργηματικά σκηνοθετημένο (από τον Hawley), με κινηματογραφική παραγωγή και τρομερό μοντάζ αντάξια (ή και καλύτερα) οποιασδήποτε ταινίας της Marvel. Έχει ωραία μονοπλάνα, εντυπωσιακές σκηνές δράσης, όμορφα σκηνικά, με τις ερμηνείες των ηθοποιών να μην υπολείπονται καθόλου.
Η αφήγηση του επεισοδίου γίνεται μη-γραμμικά, με χρονικές μεταφορές, αλλαγές στο ύφος, διαρκές μοντάζ και κινήσεις της κάμερας, χωρίς όμως να μπερδεύει τον θεατή. Υπάρχουν σκηνές και επιλογές που αρχικά μοιάζουν τυχαίες, αλλά είναι μελετημένα τοποθετημένες και το καταλαβαίνεις στην πορεία. Όλο αυτό δείχνει τρομερό έλεγχο από μέρους του Hawley και μου θύμισε κάτι που είχε πει ο κωμικός Louis C.K.: «μπορεί να φαίνεται ότι ψελλίζω στη σκηνή, αλλά ξέρω ακριβώς την κάθε κίνηση και το πως δουλεύει κάθε κομμάτι».
Mια απρόσμενη και καλοδεχούμενη επιρροή είναι ο κόσμος του Wes Anderson (Moonrise Kingdom, The Grand Budapest Hotel), με τις συμμετρικές εικόνες, τα παστέλ χρώματα, τα ρετρό σχέδια, τη μουσική από τα 80’s· όλα παρόντα.
Τελικά, το Legion ίσως να είναι το ταξίδι του David Haller προς την ψυχική υγεία με υπερδυνάμεις, αλλά το πρώτο επεισόδιο σίγουρα θέτει τις βάσεις για ένα εντυπωσιακό τριπάκι και για καλή τηλεόραση.
