Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Δεν θυμάμαι να έχω αγαπημένο βιβλίο, ούτε να διαβάζω πάρα πολλά, διάβαζα περιστασιακά, εντύπωση μου είχε κάνει το «Αστείο» του Μίλαν Κούντερα, η περιγραφή της ζωής στην Τσεχοσλαβακία, στο Ανατολικό Μπλοκ, και πως ένα τυχαίο γεγονός, που δεν του δίνουμε καμία σημασία την στιγμή που συμβαίνει, ή που το προκαλούμε, μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο και να επηρεάσει την υπόλοιπη ζωή.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Αυτό που μου έρχεται αμέσως στο μυαλό χωρίς να το πολυσκεφτώ και να ψάξω για άλλα, είναι «Η ποιητική του χώρου» του Γκαστόν Μπασελάρ. Είναι ένα βιβλίο που δεν είμαι σίγουρος ότι το έχω διαβάσει ολόκληρο, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος πια, σίγουρα όμως έχω διαβάσει ξανά και ξανά αποσπάσματά του. Είναι από τα βιβλία που έχει λειτουργήσει ως τροφοδοτικό για μένα και πολλές φορές το έχω χρησιμοποιήσει για τα έργα μου.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Το 2010 δούλευα ένα πρότζεκτ σε μορφή έκδοσης, το “In between Visible/Invisible”, που αποτελούνταν από μια σειρά φωτογραφίες από ένα μέρος όπου είχαν κατασκευαστεί όλες οι υποδομές (δρόμοι, γέφυρες κτλ), αλλά τελικά εγκαταλείφθηκε και έτσι έμειναν αυτά να ρημάζουν. Εκείνη την εποχή είχα διαβάσει το «Γυάλινη πόλη» του Πολ Όστερ και με είχε συνεπάρει ο τρόπος που περιέγραφε την περιπλάνηση του ήρωα στη Νέα Υόρκη, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο με είχε τραβήξει, και επειδή έψαχνα για κάποιον να γράψει για το “In between Visible/Invisible”, έστειλα email στον Πολ Όστερ προτείνοντάς του να γράψει μια ιστορία βασισμένη στις φωτογραφίες που του έστελνα. Τελικά έγραψαν κάποιοι άλλοι.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Δεν ξέρω αν θα ήθελα να γράψω κάποιο βιβλίο. Από την άλλη πολλά βιβλία την ώρα που τα διαβάζω καταφέρνουν να με κάνουν να ταυτιστώ με τον συγγραφέα ή με κάποιον ήρωά τους, από τον Ιούλιο διαβάζω το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Μαρσέλ Προυστ και θα το διαβάζω για καιρό.
O Kώστας Τζημούλης είναι εικαστικός και μέλος της ομάδας Nova Melancholia.