To Proto Tekno είναι, υπό μία έννοια, η συνέχεια του Kharrub. Και οι δύο δίσκοι προέκυψαν από υλικό που γράφτηκε όλο μαζί, κατά τη διάρκεια του καύσωνα του 2014, στο Ίλιον Plus.
Τα κομμάτια του Proto Tekno, όμως, περιγράφουν ένα τοπίο κάπως διαφορετικό, έναν τοπίο παρακμάζοντος πολιτισμού, στο ίδιο μέρος που πριν από χιλιάδες χρόνια βρισκόταν η ζούγκλα του Kharrub.
Για εμάς, δεν το χαρακτηρίζει απλώς μια απαισιοδοξία, αλλά εκείνη η τρομακτική ελπίδα μιας ολοένα και πιο υβριδικής συμβίωσης ανάμεσα στο παλιό και το νέο, τη φύση και την τεχνολογία.
Τα Benzoberies θα είναι τα άγρια μούρα που θα «καλύψουν το κενό» στα πάρτι μετά το meltdown. Ζηλέψαμε λίγο την ενέργεια των Metz και θελήσαμε να κάνουμε κάτι χωρίς την Nirvania τους… Στο outro η έμπνευση ήρθε πλαγίως από τους Terminal Cheesecake και το πως μπαίνει η μπασσογραμμή σε ένα από τα κομμάτια τους. Στο τελος μας πηρε το κύμα του σκέτου beat και σηκωθήκαμε με χερια ψηλά για λίγο γκόσπελ «χουλιγκανάτο».
Eνα bad trip ενός “bad ass” τύπου που οδηγεί ένα “bad ass” αμάξι πολύ αργά το βράδυ στους δρόμους, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο προορισμό και με το κεφάλι γεμάτο τρέλα. Παραμιλάει, παρανοημένος και συγχυσμένος, ξαναζώντας όλη τη μανούρα της ημέρας. Μερικές φορές είναι ωραία να είσαι κωλόπαιδο. Η ιστορία του καλύτερου κακού παιδιού. Αυτό, και το τέμπο πάντα το κολλάμε με το Billie Jean του Michael Jackson … MJ#1
Tι συμβαίνει όταν οι Kooba τζαμάρουν πάνω σε sequencers φορτωμένα με samples από ένα Buchla synth… Eνα από τα highlight του δίσκου για μας, τα ακαταμάχητα sexy basslines.
Βαρύ ψυχεδελικό επαναληπτικό αποτέλεσμα ενός αυτοσχεδιασμού στο στούντιο που απλά ξεκίνησε μετά από κάποιο άλλο κομμάτι… Ένας αφρικάνικος ρυθμός μιας κάποιας σκληρότητας, ίσως κάποιας τελετής, ίσως πολεμικός, ίσως μετά από μια μεγάλη καταστροφή. Τα φωνητικά πάντα μας έφερναν στο μυαλό τα βουνίσια φωνητικά του Gordon Watson στους Luminous Bodies. Kαι στα πρακτικά τώρα: Πατάτες φούρνου, χόρτα, φέτα απ’ το μαγέρικο, συνεχής ροή αλκοόλ και πατέ σκότους είναι λίγα από τα elements που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για τα σωστά vibes της ηχογράφησης αυτού του κομματιού. Και γενικά όλου του δίσκου βέβαια. Σε αυτό το track μάλλον λίγο παραπάνω γιατί βγήκε με την μία.
Ο Πάνος μελετά την υπερ-βόσκηση στην Σαμοθράκη κι εμείς προβληματιζόμαστε με όλο αυτό. Melvins tribute στα μπασοτύμπανα και η Νεοϋορκέζικη Mozambique στα congas. Ο The Bug στο Skeng. Εναλλακτικά: ninja πρόβατα εξελιγμένα μέσα από δεκαετίες rave παίρνουν την εκδίκηση τους πριν καταλήξουν στο πιάτο παραθεριστών του μαγικού νησιού.
Κανείς δεν ξέρει ακριβώς αλλά σε κάποιο φίλο θύμισε Suicide (συνειρμικά μάλλον) και καμία διαφωνία. Αποφυγή στο τελευταίο λεπτό οποιασδήποτε σχέσης με QOTSA και Lanegan αν μη τι άλλο γιατί το “Hanging Τree” είναι κομματάρα. The Periods επιρροή στα πρώτα φωνητικά … γενικά μας δυσκόλεψε το κομμάτι να βρει τον ήχο του εκεί που έπρεπε να είναι. Aλλά είναι τώρα. Ιδανικό για moonwalking στην καλοκαιρινή βροχή. MJ#2
Γεννήθηκε σε σκοτεινό big-band jam σε ένα από τα πιο όμορφα στούντιο της Αθήνας. O Echo Canyon με elements τους υπόλοιπους Kooba Tercu και το κεφάλι τόσο βαρύ που νιώθει ελαφρύ. Έδωσαν εδώ λίγο τα mixtapes του EYE. και o Μafia (not really). Η πόλη όντως έβραζε οταν ηχογραφούσαμε αυτό το track.
Βασικά σηκώσαμε το “This Heat” από Uzeda’s Stella, κοτσάραμε έναν υπερ-ρυθμο κόνγκας παιγμένο στα τύμπανα (βασισμένο στο tumbao αλλά άνισο 7-9 over), βάλαμε λίγο Μανώλη Χιώτη των φτωχών στην κιθάρα και όλοι στο μυαλό μας φέραμε τη μορφή της Μάρθας Καραγιάννη σε ανήσυχα όνειρα με κυματιζόμενα πέπλα και φτερά.