Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Αν θέλεις να με δυσκολέψεις, ρώτα με ποιο είναι το αγαπημένο μου οτιδήποτε, δεν ξέρω να απαντήσω και κολλάω πάρα πολύ. Είναι σα να μου οργανώνεις ένα τεράστιο συνειρμικό πάρτυ και να μου λες «έμπα». Από το νηπιαγωγείο έχω εποχές συνδυασμένες με βιβλία, από το πρώτο μου που ήταν ένα πορτοκαλί αισθητικής 80s με ένα αγοράκι, τον Αλέξη, με μαλλί από αυτά που ζήλευα – ίσιο καπελάκι – και μια κούπα σοκολάτα που έπινε, μέχρι τις πανελλαδικές που διάβαζα το Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι και τελικά από Ιστορικό Αρχαιολογικό πέρασα Νοσηλευτική Λάρισας. Κοιτάζοντας τη βιβλιοθήκη μου βλέπω μια εικονογραφημένη έκδοση της Οδύσσειας του Ομήρου από τις εκδόσεις Στρατίκη, που μου το έχει κάνει δώρο η νονά μου κάπου στο δημοτικό. Ακόμα το χαζεύω. Αυτό το κάνει το αγαπημένο μου; Δεν ξέρω.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Το Νάρκισσος και Χρυσόστομος του Έρμαν Έσσε. Η ζωή μου όλη. Και τώρα που γράφω, το ψάχνω με το μάτι στη βιβλιοθήκη μου, αλλά δεν το βρίσκω. Μάλλον το κατάπια.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Η ζωή μου είναι μέχρι στιγμής γεμάτη ανοησίες, για τις οποίες είμαι περήφανος. Νομίζω ότι σε αυτό με ώθησαν όλα τα βιβλία και τα τραγούδια, το καθένα με τον τρόπο του. Επειδή είμαι ονειροπαρμένος και θιασώτης της υποκειμενικότητας στους ανθρώπους και τις σχέσεις και όχι της αντικειμενικής οπτικής – η οποία δεν υπάρχει κιόλας – , πάντα μου έδιναν αυτό που έψαχνα. Όσον αφορά τα βιβλία, μάλλον το μεγαλύτερο κακό μου το έχουν κάνει ο Ναζίμ Χικμέτ, ο Όσκαρ Ουάιλντ και τα παραδοσιακά παραμύθια. Χάος.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Την Αποκάλυψη.