Twentieth Century Fox’s “The Predator.”
Μια νέα ταινία με την υπογραφή του Σέιν Μπλακ είναι πάντα καλό νέο, αφού η κοφτερή του πένα είναι υπεύθυνη για μερικές από τις πιο αστείες ταινίες δράσης των τελευταίων τριών δεκαετιών, από κλασικές (τα Φονικά Όπλα) σε καλτ (Kiss Kiss Bang Bang) μέχρι εγκληματικά παραγνωρισμένες (The Nice Guys). Με τον Κυνηγό, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, αναμετράται (ως σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος) με ένα τέρας του σινεμά δράσης των 80s, που όλοι ξέρουν ότι ευθύνεται για τη λαμπρή καριέρα του Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ, αλλά λίγοι ξέρουν ότι αποτέλεσε και το πρώτο χολιγουντιανό βήμα του Μπλακ: ο μετέπειτα πρωτοπόρος της κινηματογραφικής περιπέτειας κρατούσε το μικρό ρόλο του Χόκινς στον πρωτότυπο Κυνηγό του 1987.
Ίσως, λοιπόν, η επιλογή του για να επαναφέρει στη μεγάλη οθόνη το franchise να ήταν αναπόφευκτη, γι’ αυτό κι ο Μπλακ δίνει στην αποστολή τον καλύτερό του εαυτό. Οι ανελέητες ατάκες του πολυπληθούς καστ (που περιλαμβάνει τον Μπόιντ Χόλμπρουκ, τον Τρεβάντε Ρόουντς, την Ολίβια Μαν, τον Στέρλινγκ Κ. Μπράουν και τον μικρό Τζέικομπ Τρεμπλέι) ξεπερνιούνται μόνο από τις ανελέητες επιθέσεις του αναβαθμισμένου Κυνηγού, σε μια ταινία που τιμά την πρωτότυπη δίνοντας ταυτόχρονα ώθηση στην ιστορία για μελλοντικές εκδοχές.
Παρακάτω, ο Μπλακ εξηγεί τη δημιουργική του διαδικασία κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας…
Η Ολίβια Μαν με το δάχτυλο στην σκανδάλη
Τι σας έκανε να επιστρέψετε στο σύμπαν του Κυνηγού; Πολλοί παράγοντες. Καταρχάς η ευκαιρία να γράψω το σενάριο μαζί με τον Φρεντ Ντέκερ, με τον οποίο συνεργάζομαι εδώ και 30 χρόνια. Είχαμε δουλέψει μαζί στο παρελθόν, αλλά αυτή έμοιαζε με μια ευκαιρία να ξαναγίνουμε φοιτητές – να επιστρέψουμε στο υλικό που μας χάρισε την αρχική μας εμπειρία, που μας ενθουσίαζε όταν ήμασταν νεότεροι. Τότε μας φαινόταν ανέμελο, αλλά 2,5 χρόνια μετά έχει γίνει κάτι περισσότερο από αυτό. Αλλά αυτό ήταν και το διασκεδαστικό κομμάτι. Προσπαθούμε εδώ και 2 χρόνια να κάνουμε την καλύτερη δυνατή ταινία και το τελικό αποτέλεσμα πιστεύω ότι θα κάνει τη διαδικασία να αξίζει τον κόπο.
Υπήρχε κάτι καινούργιο που θέλατε να πείτε για τον κόσμο του Κυνηγού ή για αυτό το είδος ταινίας γενικότερα; Ο πειρασμός του να μην την αντιμετωπίσεις αυστηρά σαν ταινία φαντασίας, αλλά να την προσγειώσεις σε μια βάση εξωγήινης απειλής στη Γη. Έγινε η πρώτη επίσκεψη, αλλά οι Κυνηγοί συνέχιζαν να κυνηγούν στη Γη και μια ομάδα το κατάλαβε και τώρα τους ερευνά. Την ίδια στιγμή, ήθελα να παίξω με την παραδοσιακή ιδέα των σκληρών κομάντος. Να τους κάνω λίγο πιο «τσαλακωμένους», κάτι σαν τα «12 καθάρματα», αντί για τους τέλειους στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων. Είναι τύποι που έχουν κάνει λάθη ή δεν τους πήγαν όλα πολύ καλά και τώρα πρέπει να αποδείξουν ότι αξίζουν. Αντιπροσωπεύουν τη λιγότερο πιθανή ομάδα στην οποία θα ανέθετε κανείς την αντιμετώπιση μιας εξωγήινης εισβολής που ούτε ο στρατός δεν μπορεί να σταματήσει. Είναι ευκαιρία να δουλέψεις καλά με τους χαρακτήρες και να συγκεντρώσεις ένα καστ που δεν μιλάει με μια συλλαβή, αλλά μπορεί να αναδείξει μια σκηνή. Έχουμε μια θαυμάσια ομάδα ηθοποιών, είναι όλοι τους φανταστικοί.
Η ομάδα που αντιμετωπίζει το τέρας
Είναι όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά παρόλα αυτά παραμένουν οι χαρακτηριστικοί σας ομιλητικοί τύποι που όμως κάνουν και τη δουλειά… Είναι άτσαλοι. Δεν έχουν καθόλου χάρη, αλλά υπάρχει η αίσθηση ότι θα προστατέψουν ο ένας τον άλλον με κάθε κόστος που τους επιτρέπει να επιβιώνουν κάτω από απίστευτες συνθήκες. Είναι μια αστεία ταινία. Είναι μια ηρωική ταινία. Κι ελπίζω να είναι και μια τρομακτική ταινία γιατί θέλαμε να την κάνουμε κατάλληλη για ηλικίες άνω των 17. Θέλαμε να πάρουμε ήρωες που νοιάζουν το κοινό και να τους περάσουμε μέσα από τη μηχανή του κιμά. Να μην ωραιοποιήσουμε το γεγονός ότι αυτός ο Κυνηγός είναι μια βίαιη, θανατηφόρα δύναμη της φύσης πάνω στη Γη. Πιστεύω ότι ο συνδυασμός αυτής της σκληρότητας και του καστ είναι μια αναφορά στο σινεμά της δεκαετίας του ’80. Ήθελα να γράψω μια ερωτική επιστολή στην πρώτη ταινία, με αυτό το σκληρό, ωμό αρσενικό καστ, σχεδόν σαν γουέστερν. Αλλά πιστεύω ότι έχει αρκετό σασπένς, νέα τεχνολογία κι εφέ που το κάνει ιδανικό και για τη σημερινή εποχή. Ελπίζω ότι θα μοιράσει τη διαφορά ανάμεσα στην αγάπη για το πρωτότυπο και την ενασχόληση με αυτήν την ιστορία, την εφεύρεση της δικής του μυθολογίας για το μέλλον έτσι ώστε να συνεχιστεί και να αναζωογονηθεί για άλλη μια γενιά.
Ήταν πρόκληση η εξερεύνηση της μυθολογίας χωρίς την υποβάθμιση της επίδρασης αυτών των πλασμάτων; Ναι, έτσι νομίζω. Είναι μειονέκτημα να κάνεις μια από τα ίδια και να μην δοκιμάζεις κάτι νέο ή διαφορετικό. Αλλά υπάρχει και θέμα με το να προχωράς μπροστά και να αποκαλύπτεις υπερβολικά πολλά. Δεν πιστεύω ότι το κοινό θέλει να μπει στον κόσμο του Κυνηγού και να βλέπει το μετρό των Κυνηγών ή να τους βλέπει να τρώνε με τις πολύ ψηλές συζύγους Κυνηγούς τους. Αλλά έπρεπε να κάνουμε κάτι για να γίνει μοντέρνο. Τελικά νομίζω ότι προσπαθήσαμε να δώσουμε μια άλλη αίσθηση, να διευρύνουμε και να μεγεθύνουμε λίγο τoν αντίκτυπο που έχει η παρουσία τους στη Γη. Αντί να το περιορίσουμε σε ένα μικρό σκηνικό με ένα μικρό καστ, το εξαπλώσαμε λίγο παραπάνω.
Τι σας κάνει περήφανο στο τελικό αποτέλεσμα; Δύο πράγματα: οι διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων που τα βάζουν με τον Κυνηγό, και το τρομακτικό προσόν, η σκληρότητα και η πονηριά του νέου Κυνηγού. Ακολούθησα το παράδειγμα του Λόγκαν. Έβλεπες τα νύχια του Γούλβεριν στις παιδικές εκδοχές των X-Men και έλεγες «να υποθέσω ότι με αυτά σκοτώνει ανθρώπους, ε;». Και στο Λόγκαν το έδειξαν χωρίς περιορισμούς. Φυσικά είναι νύχια και φυσικά τα χώνει στα κεφάλια των ανθρώπων. Κάτι παρόμοιο κάνουμε και στον Κυνηγό. Αν ξεριζώσει το κεφάλι κάποιου, θέλω να το δω. Η προσέγγισή μας ήταν: αν τα βάλεις μαζί του, θα πρέπει να κατατρομάξει τους ήρωες με το πόσο δύσκολος και επικίνδυνος αντίπαλος είναι.
Η ταινία Κυνηγός κυκλοφορεί ήδη στις ελληνικές αίθουσες από την Odeon.