Συνήθως προσεγγίζω τη μουσική και τις οπτικές τέχνες από άλλους δρόμους, γιατί θεωρώ ότι πρόκειται για δύο αν όχι εντελώς τότε σίγουρα πολύ διαφορετικές μορφές τέχνης. Η συγκεκριμένη έκθεση, μάλιστα, μου φαίνεται πάρα πολύ «ήσυχη», όλα μοιάζουν τόσο γαλήνια σε αυτό το δωμάτιο, σχεδόν μοιάζει με λευκό, ήσυχο τάφο…
Θεωρώ ότι ακόμη και οι πιο corporate καλλιτέχνες βαθιά μέσα τους αυτό αναζητούν, αυτό είναι που τους κρατάει ενεργούς στην ψυχή τους. Στην πραγματικότητα κανείς δεν θέλει να μεγαλώσει. Κανείς δεν θέλει να ενηλικιωθεί…
Για μένα πλέον, ίσως και να είναι πιο εύκολο από ποτέ να αφεθώ σε αυτό το αίσθημα, να το σεβαστώ. Στο στάδιο της ζωής μου που βρίσκομαι τώρα, με την κόρη μου μακριά στο κολέγιο, δεν έχω να νοιαστώ για κανέναν άλλο πέρα από τον εαυτό μου. Εντάξει, έχω πολλές ευθύνες γιατί καταπιάνομαι με τόσα projects. Ταυτόχρονα όμως νιώθω αρκετά ελεύθερη ώστε να κάνω ό,τι ακριβώς θέλω.
Αυτά είναι μόνο λίγα από τα ενδιαφέροντα πράγματα που είπε η Kim Gordon στην Popaganda, στη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στον Θεοδόση Μίχο, μία μέρα πριν τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης Design Office: Noise Name Paintings and Sculptures of Rock Bands That Are Broken Up, που διοργάνωσε το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, στο Μουσείο Μπενάκη. Το οποίο και γέμισε ασφυκτικά από όσους («μυημένους» και μη) ήταν διατεθειμένοι να περιμένουν αρκετά στην ουρά, ώστε να δουν τελικά τα έργα της Kim αλλά και για να παρακολουθήσουν την εικοσάλεπτη noise εμφάνισή της με το νέο της σχήμα, Body/Head. Δείτε όλο το φωτορεπορτάζ του Διονύση Στεφανόπουλου στη gallery που ακολουθεί.