Πριν λίγες ημέρες κάπου στο Νέο Κόσμο, και συγκεκριμένα στον πολυχώρο «Άννα και Μαρία Καλουτά», έγινε ένα φεστιβάλ που μόνο ενδιαφέρον μπορεί να προκαλέσει με το πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα θέμα του. Ο λόγος για το δεύτερο κατά σειρά K-Pop Festival, μια διοργάνωση της Κορεατικής Πρεσβείας στην Ελλάδα και της ομάδας K-Wave Greece, με αντικείμενο την κορεατική pop μουσική. Το φεστιβάλ ήταν επί της ουσίας ένας διαγωνισμός, στον οποίο συγκροτήματα και performers από όλη την Ελλάδα διαγωνίζονταν στο τραγούδι και το χορό ώστε να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στους τελικούς του παγκοσμίου φεστιβάλ K-Pop, που γίνεται προφανώς στην Κορέα.
Μπαίνοντας στον πολυχώρο το πρώτο πράγμα που καταλάβαινε κανείς είναι πως η K-Pop είναι υπόθεση για ένα μικρό ποσοτικά αλλά και ηλικιακά κοινό, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Κι αυτό διότι στα καθίσματα του χώρου έβλεπες κυρίως κορίτσια στην εφηβεία, ακόμα και στην προεφηβεία, που μαζί τους είχαν σύρει μαμάδες, μπαμπάδες, αδέρφια και παππούδες για να τους συνοδεύσουν στη διοργάνωση. Αν αναλύσουμε όμως τι ακριβώς σημαίνει K-Pop θα κατανοήσουμε πως δεν πρόκειται μόνο για ένα είδος ποπ μουσικής. Τα κομμάτια που εμήνευσαν οι διαγωνιζόμενοι άλλωστε, είχαν αρκετά στοιχεία hip hop, electro, drum ‘n’ bass και trap μουσικής. Ουσιαστικά μιλάμε για μια ολόκληρη κουλτούρα που κινείται στα πλαίσια της μουσικής, της μόδας, ακόμη και του φαγητού και των σειρών που παρακολουθούν οι οπαδοί της. Μια κουλτούρα μάλιστα τόσο άγνωστη, που δεν γνώριζα ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια για τα ονόματα συγκροτημάτων, ταινιών και σειρών που αναφέρθηκαν.
Οι διαγωνιζόμενοι, στην πλειοψηφία τους πιτσιρίκια, χόρεψαν και διασκέδασαν το κοινό, που με πανό με συνθήματα ανά χείρας, δε σταμάτησε να ουρλιάζει υστερικά και να τους αποθεώνει. Το φεστιβάλ είναι ουσιαστικά μια DIY υπόθεση, αφού προφανώς δε μιλάμε για επαγγελματίες, ενώ ακόμη και η ομάδα K-Wave Greece που το τρέχει αποτελείται κυρίως από μαθητές και φοιτητές.
Νικήτριες του διαγωνισμού στέφθηκαν οι D2D στο τραγούδι και οι R2E στην performance, με τις πρώτες να ετοιμάζονται για το μεγάλο τελικό στην Κορέα.
Αυτό που πραγματικά σου έμενε από το φεστιβάλ, πέρα από την όλη cult-ίλα της υπόθεσης, είναι η απίστευτη ενέργεια και όρεξη που έδειξαν όλα τα παιδιά του φεστιβάλ, που έτρεχαν ασταμάτητα πάνω κάτω για να σταθεί το εγχείρημα. Όταν μάλιστα μιλάμε για μια κουλτούρα τόσο άγνωστη και μακρινή από την εγχώρια, το μόνο που είναι σίγουρο είναι πως όλοι οι συμμετέχοντες, μια γενιά μεγαλωμένη με manga, tumblr και awkward piercings, αξίζει συγχαρητήρια για ολόκληρη τη διοργάνωση που στηρίζεται έτσι κι αλλιώς από ελάχιστους χορηγούς.