Σας προκαλώ. Όχι σας προκαλώ. Να μου βρείτε έναν άνθρωπο, έστω έναν (εκτός μάλλον από μένα που δεν έχω φάει κανένα τρελό κόλλημα) που δεν του λένε τίποτα τα ονόματα «Λάνιστερ» και «Σταρκ», που δε συνδέει την αναφορά σε δράκους με μια ξανθή βασίλισσα, που δεν βλέπει στον ύπνο μου κάθε Δευτέρα βράδυ «βασίλεια», «πολέμους», «θρόνος».Ένας φίλος, ένας ξάδερφος, η κοπέλα/το αγόρι σου, κάποιος από τους κολλητούς συζητά την στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές κάτι για τη φετινή, ή κάποια προηγούμενη, σεζόν του Game of Thrones.
Κι αν νομίζεις ότι μόδα είναι και θα περάσει, πλανάσαι πλάνην οικτρά. Η σειρά αποκτά ολοένα και φανατικότερους οπαδούς ενώ πλέον έχει περάσει σε κάθε πιθανό φανταστικό και μη επίπεδο – με φουτουριστικές εκδοχές για το Game of Thrones του μέλλοντος, πώς θα ήταν αν το δημιουργούσε η Disney, πρόσφατα δε εντοπίσαμε στο ίντερνετ τους χαρακτήρες του σύμπαντος του George R.R. Martin στα 80s και τα 90s. Εκεί τους φαντάστηκε (και τους σχεδίασε) ο γάλλος γραφίστας Mike Wrobel που έφτιαξε ολόκληρο μπλόγκ για να μας παρουσιάσει την ιδιόμορφα ρετρό σύλληψή του. Ή μήπως είναι κι αυτός φουτουριστής; Το άχρονο της σειράς δε μας βοηθά να καταλήξουμε.
Τον εντοπίσαμε στο Τόκιο και τον ρωτήσαμε 2-3 πράγματα…
Προφανώς και είσαι από τους πιο φανατικούς οπαδούς της σειράς, αν κρίνουμε από το μπλόγκ. Σωστά; Βασικά δεν είμαι από τους πολύ φανατικούς- με την έννοια ότι δεν έχω διαβάσει τα βιβλία και δεν βλέπω τη κάθε σεζόν τουλάχιστον 5 φορές. Παρόλα αυτά, μου αρέσει πολύ, με εμπνέει. Μα τι κάνει ένας γάλλος γραφίστας στο Τόκιο; Είμαι ένας γάλλος καλλιτέχνης/γραφίστας, ετών 31. Σπούδασα φιλοσοφία, λογοτεχνία και καλές τέχνες στο κολέγιο – αργότερα προέκυψε η γραφιστική και το animating. Μετακόμισα στην Ιαπωνία το 2008 – ένιωθα ότι είχα κουραστεί από τη ζωή μου, ήθελα κάτι διαφορετικό. Οπότε κι αποφάσισα να τα παρατήσω όλα στη Γαλλία και να φύγω. Πάντα αγαπούσα την ιαπωνική κουλτούρα και το Τόκιο είναι ιδανική πόλη όσον αφορά τα καλλιτεχνικά θέματα, έτσι η επιλογή δεν ήταν δύσκολη.Σου αρέσει γενικά η ιαπωνική γραφιστική, γουστάρεις να διαβάζεις/βλέπεις τους χαρακτήρες των manga; Φυσικά. Μου αρέσουν τα anime και τα manga, μεγάλωσα με αυτά και ουσιαστικά αυτά είναι που κίνησαν το ενδιαφέρον μου για την ιαπωνική κουλτούρα. Όμως θα ήταν άσκοπο να έρθω στην Ιαπωνία, δημιουργώντας ιαπωνικούς χαρακτήρες, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που το κάνουν ήδη. Ο καλύτερος τρόπος για να σε προσέξουν εδώ είναι να φέρεις τη δική σου κουλτούρα, για αυτούς είναι εξωπραγματική και συνήθως τη λατρεύουν.
Από το μπλόγκ σου καταλαβαίνω ότι αγαπάς πολύ τα 80s και τα 90s. Γιατί αυτό; Γιατί δεν τοποθέτησες τους ηρωες του GoT στη δεκαετία του ’60 ή του ’70; Μου αρέσουν πολύ, βλέπω ταινίες και ακούω μουσική από τις συγκεκριμένες δεκαετίες. Παρόλα αυτά, είμαι παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε στις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Η ποπ κουλτούρα τότε ήταν απίθανη. Μεγάλωσα με τις σειρές Fresh Prince Of Belle Air, Saved by the Bell, με τους Nirvana, το Super Nintendo, τα Χελωνονιτζάκια, το Friends.. Νοσταλγώ πολύ την παιδική μου ηλικία και όλες αυτές οι αναμνήσεις αποτελούν κίνητρο για τη δουλειά μου. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είχα την έμπνευση και την περιέργεια να δω πως θα λειτουργούσαν (και πως θα φαίνονταν) οι ήρωες του GoT. Άλλα πράγματα που σε εμπνεουν; Να περιπλανιέμαι στους δρόμους του Τόκιο-πάντα υπάρχει κάτι που θα σου κινήσει την περιέργεια. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι δημιουργικός. Και οι ταινίες, πάντα γεμίζουν το κεφάλι μου με χιλιάδες ιστορίες.
Κάποια άλλη σειρά που θα ήθελες πολύ να τη τοποθετήσεις στις δεκαετίες ’80/’90; Θα ήταν πολύ ωραίο να βλέπαμε κάτι αντίστοιχο π.χ. με το Big Bang Theory. Πολλοί άνθρωποι μου στέλνουν μήνυμα για να μου ζητήσουν να κάνω ακριβώς το ίδιο με την αγαπημένη τους σειρά. Από τη μια χαίρομαι, αλλά δε θέλω να περιοριστώ στο συγκεκριμένο πράγμα. Νομίζω ότι δούλεψε με το GoT γιατί το χρονικό διάστημα της απόστασης είναι τεράστιο. Δε πιστεύω ότι θα λειτουργούσε το ίδιο αν υπήρχε διαφορά 10 ή 20 χρόνων. Το σχόλιο σου για την εξελιξη της τέχνης της εικονογράφησης… Ναι μεν η εικονογράφηση γνωρίζει μεγάλη εξέλιξη, αλλά από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλοί που δεν την παίρνουν στα σοβαρά σαν δουλειά. Οι πελάτες σου ζητούν να σχεδιάσεις κάτι πάρα πολύ καλό αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το αντίστοιχο ποσό . Οπότε καταλαβαίνεις πώς πάει.
Έχεις κάνει εικονογραφήσεις και για ταινίες. Ποια είναι η αγαπημένη σου; Μια κορεάτικης παραγωγής που λέγεται Memories Of Murder. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του πρώτου serial killer στη Σεούλ, τη δεκαετία του ’80 και τις απεγνωσμένες προσπάθειες της αστυνομίας να τον πιάσει. Ειδικά η τελευταία σκηνή είναι απόλυτα καθηλωτική. Μήπως τελικά είσαι hipster; Δε νομίζω ότι ανήκω κάπου γιατί δε θέλω αυτό να με χαρακτηρίζει. Λατρεύω την τέχνη, με ενδιαφέρουν πολλά πράγματα, με ενδιαφέρει να ακούω γνώμες, να συζητάω. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου χωρίς να με νοιάζει αν ταιριάζει ή όχι σε κάποια συγκεκριμένη ταμπέλα.
Δείτε περισσότερα έργα του Mike Wrobel στο http://moshi-kun.tumblr.com
