To μεσημέρι της Πέμπτης είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε την παράσταση Ο γλαρός Ιωνάθαν, που βασίζεται στο πολυαγαπημένο αλληγορικό παραμύθι «Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον» του Ρίτσαρντ Μπαχ, στον πρώτο όροφο του Ασύλου Ανιάτων. Η παράσταση των γλάρων περιοδεύει στα πλαίσια του Θεάτρου εκτός στέγης/ Εκπαίδευση που διοργανώνει η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και απευθύνεται σε ειδικές ομάδες κοινού με περιορισμένη δυνατότητα μετακίνησης, όπως ασθενείς, ηλικιωμένους, έγκλειστους ή κατοίκους ακριτικών περιοχών, ταξιδεύοντας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, με αφετηρία την Κυψέλη.
Μια εκπληκτικά ζωντανή παράσταση, αέρινη, έξυπνη, αστεία που υμνεί το πείσμα του ατόμου που θέλει να ζει τα όνειρα του, αλλά και την γενναιοδωρία αφού ο εξόριστος Ιωνάθαν επιστρέφει στο σμήνος θέλοντας να μάθει και στα άλλα γλαρόπουλα τα μυστικά του ελεύθερου πετάγματος. Η συμπύκνωση του νοήματος του έργου ,ίσως είναι πως ευτυχία είναι η αυτοπραγμάτωση.
…το μόνο που με νοιάζει είναι να μάθω τι μπορώ και την δεν μπορώ να κάνω στον αέρα….
Εκτός όμως από το πολυδιάστατο κείμενο, την εύστοχη διασκευή και την γεμάτη ζωντάνια ερμηνεία των ηθοποιών, στη σημερινή παράσταση ο πρωταγωνιστής ήταν το θερμό κοινό του Ασύλου. Φτάνοντας λίγο νωρίτερα συναντήσαμε πρόσωπα χαμογελαστά και μια ατμόσφαιρα γιορτινή, παρόλες τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει το ίδρυμα. Μα ήταν γιορτή, όλες οι μέρες των παραστάσεων είναι γιορτή. Οι ηθοποιοί τόσο πριν όσο και μετά την παράσταση συζητούσαν με τους ασθενείς χωρίς αυτήν την επίπλαστη ευγένεια που χαρακτηρίζει τις «φιλανθρωπικές εκδηλώσεις». Χάριζαν την νεανική ζωντάνια και την αισιοδοξία τους στους ανθρώπους που από πλευράς τους την ρουφούσαν και την ανταπέδιδαν. Έτσι κάπως, φαντάζομαι, δημιουργήθηκε η γιορτινή ατμόσφαιρα που συνάντησα όταν μπήκα, καθώς η ομάδα ήταν από το πρωί εκεί.
Ο γλάρος Ιωνάθαν είναι μια παράσταση διδασκαλίας για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Ο ίδιος ο Ιωνάθαν, όμως, ποτέ δεν πίστεψε πως είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους γλάρους, θέλοντας να καταρρίψει και την έννοια της αυθεντίας .
..είμαι ένας απλός γλάρος. Όλοι μπορούν να πετάξουν τόσο γρήγορα.
Είναι επίσης ένα εγχειρίδιο ευτυχίας βασισμένο στην διεύρυνση των χαρισμάτων του κάθε ατόμου, εξοστρακίζοντας την τυφλή πίστη και βάζοντας στην θέση της την προσπάθεια και την εξάσκηση.
…Ξέχνα την πίστη. Με την πίστη έφτασες ως εδώ; Δουλεία-παρατήρηση-εξάσκηση
Συζητώντας με την ομάδα μετά την παράσταση μας εκμυστηρεύτηκαν πως δεν είναι δυνατόν να εθελοτυφλείς και να μην βλέπεις την ιδιαιτερότητα του κοινού και το βάσανό του. «Κάποιες στιγμές φοβηθήκαμε πως μπορεί να μην γινόμαστε κατανοητοί, μετά συνέβησαν περιστατικά σαν και αυτά και μας διέψευσαν, ένας κύριος που καθόταν σήμερα μπροστά μπροστά παρίστανε τον άνεμο μαζί μας, να αυτό μας είναι αρκετό. Χτες, πάλι μετά το τέλος της παράστασης ένας άλλος κύριος μας φώναξε: “να γίνετε όλοι γλάροι!”. Ξέρουμε πως έχουμε κάνει μια παράσταση με παρά πολλά σήματα. Άλλοι θα πιάσουν περισσότερα , άλλοι λιγότερα .Δεν έχει σημασία. Η επικοινωνία παραμένει. Εμείς το κάνουμε για την επικοινωνία. Και μην ξεχνάτε αυτό που είπε ο γλαρός Ιωανάθαν η βαρεμάρα, ο φόβος και ο θυμός μικραίνουν την ζωή των γλάρων.»
