Τα εισιτήρια για τις παραστάσεις της εξαφανίζονται σαν ζεστά cronut. Τα βιντεάκια της στο youtube έχουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες views – δεν υπάρχει περίπτωση να δεις κάποιο και να μη γελάσεις, ακόμη και αν δεν «πιάνεις» τη stand-up κωμωδία γενικά. «Η Βρανά καυτηριάζει τα στερεότυπα, την έννοια της ταυτότητας και τις αυταπάτες μεγαλείου», έγραψε το CNN, για το show της Feta with the Queen, συμπεριλαμβάνοντάς τη πέρυσι στη λίστα με τις 13 πιο πολλά υποσχόμενες stand-up κωμικούς. Ε λοιπόν ήρθε επιτέλους ο καιρός να φάμε κι εμείς φέτος «φέτα με τη βασίλισσα», μιας και η Κατερίνα Βρανά θα ανέβει για μπόλικες παραστάσεις στη σκηνή του Θεάτρου 104. Αμήν.
Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα, ρωτάω γιατί είναι ανδροκρατούμενος ο χώρος σου, να κάνει stand up; Πόσω μάλλον σε άλλη χώρα και γλώσσα. Κοίτα, αυτό τώρα είναι περίεργη ερώτηση γιατί δεν ξέρω αν όποια τυχόν δυσκολία έχω συναντήσει είναι επειδή είμαι γυναίκα ή γιατί είναι από την φύση του δύσκολος ο χώρος. Επίσης τον έχω βιώσει μόνο ως γυναίκα οπότε δεν έχω με τι να τον συγκρίνω. Νομίζω ότι είναι λιγότερες οι γυναίκες που θέλουν να το κάνουν ως καριέρα οπότε θα έλεγα είναι μάλλον διαφορετική εμπειρία παρά δύσκολη. Πάντως στην Αγγλία πιθανώς περισσότερη δυσκολία δημιουργεί το γεγονός ότι είμαι Ελληνίδα και μιλάω για τις εμπειρίες μου προερχόμενη από αυτή τη χώρα παρά το ότι είμαι γυναίκα.
Πως σου ήρθε να κάνεις το Feta with the Queen; Το πρώτο μου show στα Ελληνικά λεγόταν «Μαραζώνω στην Ξενιτιά» και ήταν για τις εμπειρίες μου ως Ελληνίδα στο εξωτερικό. Το ΤΕDx Θεσσαλονίκης μου ζήτησε να παρουσιάσω ένα μέρος του «Μαραζώνω» στα Αγγλικά κι έτσι άρχισα να το δοκιμάζω στο Λονδίνο, ανακαλύπτοντας ότι πρώτον, έβγαζε πολύ γέλιο και δεύτερον, υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον. Οπότε αποφάσισα να κάνω ένα σόου μόνο στα Αγγλικά σχετικά με το ποια είμαι και πώς τα βλέπω τα πράγματα ως Ελληνίδα που ζει στο εξωτερικό για πάνω από δεκαετία. Και καθ’ ότι την έχω βγάλει ως επί τω πλείστον μεταξύ Ελλάδας και Βρετανίας ήθελα έναν τίτλο που να συμπεριλαμβάνει και τις δύο χώρες. Νομίζω το «Feta With The Queen» το κάνει αυτό άριστα.
Ξεμαράζωσες τελικά στην ξενιτιά; Ναι. Μ’ αρέσει έξω.
Εδώ θα επέστρεφες; Δεν ξέρω αν θα επέστρεφα μόνιμα, απλώς θα μοίραζα τον χρόνο μου καλύτερα μεταξύ όλων των χωρών που θέλω να πάω και να κάνω παραστάσεις. Για να επιστρέψω μόνιμα και για πάντα θα πρέπει να συμβεί κάτι ώστε να μην μπορώ να κάνω κωμωδία πια πουθενά αλλού (χτύπα ξύλο, χτύπα το ΤΩΡΑ).
Τι σου λείπει από την Ελλάδα; Οι παραθαλάσσιες ταβέρνες και το σουβλάκι με πίτα, το να μπορείς να βγεις μετά τις 11 το βράδυ χωρίς σώνει και ντε να πρέπει να πας σε club.
Ποιο είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις μέχρι στιγμής στην Αγγλία και δεν το έχεις καταφέρει; Να γίνω Βασίλισσα.
Tο καλύτερο κοπλιμέντο που σου έχουν κάνει; Κάτι που μου είπε ένας ταξιτζής, που δεν θέλω να το επαναλάβω εδώ γιατί είναι μέρος του show. Δεν είχε να κάνει με το χιούμορ μου.
Τι γίνεται αν κάτι που θεωρείς εσύ αστείο και το έχεις πει και σου βγαίνει ΟΚ τελικά δεν λειτουργήσει κι ο κόσμος δεν γελάσει. Πως το αντιμετωπίζεις; Κλαίω. Γοερά. Αλλά από μέσα μου. Απ’ έξω, λέω στο κοινό “Αυτό όχι, ε;” και συνεχίζω.
Πόσο σημαντικός είναι ο σαρκασμός σε έναν άνθρωπο; Ο σαρκασμός γενικότερα δεν είναι τόσο σημαντικός όσο ο αυτοσαρκασμός. Είναι τεράστιο πράγμα. Το να μην παίρνεις τον εαυτό σου σοβαρά είναι από τα μεγαλύτερα προσόντα που μπορεί να έχει κανείς.
Από stand up comedians ποιους μας προτείνεις; Πάρα πολλούς! Μερικοί από τους αγαπημένους μου είναι οι Eddie Izzard, Maria Bamford, Louis CK, Dylan Moran, Wanda Sykes.
Tι να κάνει κάποιος αν βρεθεί στο Λονδίνο και έχει μόνο 24 ώρες στη διάθεση του. Τι θα του πρότεινες; Πωωωω… εξαρτάται τόσο πολύ από τον άνθρωπο, την ημέρα της εβδομάδας και την εποχή του χρόνου. Λοιπόν, αν κάποιος έρχεται για πρώτη φορά στην ζωή του/της Λονδίνο κι έχει μόνο 24 ώρες, θα του έλεγα να ξυπνήσει πρωί και να πάει για πρωινό στο Wolseley, δίπλα στο Ritz, έτσι για την χλίδα και τα καλύτερα αυγά. Αν θέλει κάτι λιγότερο posh τότε ας πάει σε ένα από τα θεϊκά Breakfast Club. Μετά περπάτημα, οπωσδήποτε περπάτημα μέσα από St James’s Park προς Westminster Bridge για να δει όλα τα Big Ben και τη Βουλή, να διασχίσει το ποτάμι και να περπατήσει από Westminster Bridge μέχρι Tate Modern όπου είναι από τις καλύτερες βόλτες στο Λονδίνο και βλέπεις το Millenium Wheel, το National Theatre, το Southbank Centre, το Shakespeare’s Globe, το ποτάμι κι έχει και δυο τρία ωραία μέρη να σταθείς, να πιεις και να φας καθ’ οδόν. Τα Σαββατοκύριακα γίνεται χαμός στο Southbank, ιδίως άμα έχει καλό καιρό. Από Tate Modern είναι ωραίο να περάσεις απέναντι από το Millenium Bridge και να δεις τον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου. Αλλιώς πας στο εστιατόριο του Tate για μεσημεριανό με θέα τον Καθεδρικό και αρκετό Λονδίνο. Άλλα ωραία είναι και στο Oxo Tower και σε αυτά που είναι μέσα στο Shard, το καινούριο ψηλότερο κτίριο στο City. Επίσης θα συνιστούσα το Old Spitalfields Market που είναι μια παλιά αγορά που την έχουν εκμοντερνίσει, είναι σκεπασμένη κι έχει από ρούχα μέχρι έργα τέχνης και φαγητό, είναι δυο βήματα από το Shoreditch και όλα τα hip και trendy μπαράκια του. Για κάτι πιο κλασικό θα έστελνα κόσμο σε Oxford/Regent/Carnaby St για ψώνια και χάζι ή στο Notting Hill και στο Portobello Market. Για Λιβανέζικο σίγουρα σ’ ένα από τα Maroush στην Edgware Rd. Αυτό μάλλον για βραδινό. Κι αν μπορεί κι αντέχει κι έχει χτυπήσει κι ένα θέατρο πιο πριν, χαράς στο κουράγιο τους.
Ανατολικό ή Δυτικό και γιατί; Μετά από πολλά χρόνια έχω κατασταλάξει στο να μένω κεντροδυτικά (Ρaddington μεριά) και να βγαίνω ψιλοανατολικά (από Angel και πέρα, στο Shoreditch). Αν ζεις κεντρικά είναι πιο εύκολο όταν γυρνάς βράδυ από παραστάσεις (στο stand-up είσαι κάθε βράδυ σε διαφορετικό μέρος και πολύ συχνά και εκτός Λονδίνου οπότε το να είσαι κάπου με εύκολη πρόσβαση είναι μεγάλη υπόθεση).
Τι έχεις κανονίσει για το μέλλον; Πολλά ταξίδια και παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, τηλεοπτικές σειρές, ταινίες, Όσκαρ, Νόμπελ και παγκόσμια κυριαρχία.
Από τις 25 Οκτωβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή μέχρι και τέλος Νοεμβρίου. Διάρκεια: 90 λεπτά, στο Θέατρο 104. Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ. Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι.