John Prine.
Στα γρήγορα: Πρώτος δίσκος με νέο υλικό για τον μουσικό μετά από 13 χρόνια στην Oh Boy, σε παραγωγή του Dave Cobb και με συμμετοχές από Dan Auerbach, Brandi Carlile, Jason Isbell, Amanda Shires.
Την ακούσαμε: Ο μουσικός, του οποίου το έργο έχει χαρακτηρίσει ο Dylan «προυστικό υπαρξισμό» στα 71 του χρόνια μέσα από μελωδίες που θυμίζουν το δισκογραφικό saga American του Johnny Cash, με μία όμως πολύ πιο ελπιδοφόρα προσέγγιση, κλείνει το μάτι στην ίδια τη ζωή. Αν ο Cash ήθελε να κάνει έναν σκοτεινό απολογισμό μέσα από ένα συλλογικό μουσικό παρελθόν, ο Prine διακρίνεται για μια νηφάλια ωριμότητα αλλά όχι και διδακτικότητα και μία υπενθύμιση ότι ακόμα και το παρελθόν έχει να προσφέρει στο εδώ και το τώρα. Κλείνοντας με το “When I Get To Heaven” η εναλλαγή των α καπέλα φωνητικών με τη χαρμόσυνη country έκρηξη του ρεφρέν, συνοδευόμενη από στίχους όπως “When I get to heaven, I’m gonna shake God’s hand / […] And then I’m gonna get a cocktail: vodka and ginger ale” υπογραμμίζει πως η ζωή είναι μία όμορφη φάρσα.
Τρέξε μακριά: Του Dylan τι του δώσανε το Nobel;
Τ’ είπες τώρα; «Ο ήχος ενός ανθρώπου προβληματισμένου για τα προβλήματα της ζωής που όμως μπορεί να χορέψει με αυτά.» –Rolling Stone
Να τ’ αφήσω; 78/100 –Metacritic