Στα γρήγορα: Τέταρτος δίσκος για τον μουσικό στην Bella Union, σε παραγωγή του Paul Alexander (Midlake) και τον Benge (Wrangler).
Την ακούσαμε: Εδώ βρίσκουμε τον Grant στα πιο καλοδιάθετα και παιχνιδιάρικά του. Μια χαλαρότητα διακρίνει τα πάντα: ο τρόπος που τραγουδάει και παίζει με τις διαθέσεις της φωνής του, τα disco και new wave synths, τα στιχουργικά άλματα. Συχνά θυμίζει την συνάντηση του David Bowie με κάποιον ήρωα της Disney με σκοτεινές post punk ή electro ανησυχίες. Κι ενώ όλο αυτό ακούγεται ενδιαφέρον αποσπασματικά, συνολικά δίνει την αίσθηση ότι ο μουσικός φοράει τα ρούχα άλλου, σε σωστό νούμερο αλλά έτσι κι έτσι χρώμα.
Τρέξε μακριά: Αν ούτε magic love ούτε “Modern Love”.
Τ’ είπες τώρα; «Σπάνια αγγίζει τα ύψη των προηγούμενων θριάμβων του.» –Pop Matters
Να τ’ αφήσω; 78/100 –Metacritic