Την ακούσαμε: Πιάνο και ξερό ψωμί. Σαν έκπτωτος «Λιμπερατσικός» άγγελος που προσπαθεί να συνέλθει από το γερό trip της ζωής του, βγάζοντας ψυχούλα πάνω σε ένα πιάνο με ουρά που έτυχε να βρει στο σπίτι που ξύπνησε, και στο οποίο δε θυμάται με ποιον κοιμήθηκε.
Τρέξε μακρυά: Αν περιμένεις να ακούσεις το «Ziggy Stardust των φτωχών».
Τ΄είπες τώρα; «Αν ο Jobriath δεν είχε υπάρξει, κάποιος θα έπρεπε να εφεύρει ένα off-Broadway μιούζικαλ για τον χαρακτήρα του». – Pitchfork
Να τ’ αφήσω; 7,5 στο Pitchfork.