Τα πρωινά είναι σαφώς καλύτερα με βιωματική μουσική. Έχετε ποτέ αγαπήσει μια μπάντα τόσο πολύ ώστε να μην μπορείτε παρά να ακούσετε όλους της τους δίσκους με τη μία; Αν ναι, με καταλαβαίνετε απόλυτα. Λάτρεψα τους E.S.T. ή αλλιώς Esbjorn Svensson Trio από το πρώτο κιόλας play, γιατί αυτό που ήθελαν να πουν μου το μετέδωσαν χωρίς σάλτσες και φλυαρίες. Η αγαπημένη μου jazz είναι αυτή των piano trio (πιάνο, τύμπανα και μπάσο/. Το θεωρώ έξυπνο να συνδυαστούν αυτά τα τρία όργανα και να συναρπάσουν, μακριά από καραμούζες και ενοχλητικά πρίμα στα αυτιά του ακροατή. Οι Σουηδοί E.S.T. κατέχουν τον πολυτελή jazz trio ήχο αλλά δεν μένουν μόνο εκεί. Ακούγοντας τους εύκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει πέρα απο τα κινηματογραφικά στοιχεία, αυτά της rock και της πειραματικής electronica χωρίς να χάνεται το νόημα. Ας πούμε ότι τα κομμάτια τους οδηγούνται σε κορύφωση με έναν πολυδιάστατο τρόπο, φτάνοντας στην μελωδική φασαρία που ενδεχομένως θα διάλεγε μια σωστή post rock μπάντα. Το πιάνο από τη μία να ακούγεται κρύσταλλο και από την άλλη μυστήριο μετά το πείραγμα του Svensson, το μπάσο να χτυπάει σωστά ενώ με ένα δοξάρι και ένα σωστό πετάλι να ακούγεται σούπερ ηλεκτρικό και τα τύμπανα από τα smooth jazz χτυπήματα να φτάνουν στο σημείο να σε κάνουν να νιώθεις ότι ακολουθούν ρυθμούς που δεν έχεις ακούσει άλλη φορά.