Στα γρήγορα: Ο κύριος White Stripes/Raconteurs/The Dead Weather επιστρέφει με την πολυαναμενόμενη δεύτερη σόλο δουλειά του.
Την ακούσαμε: Rock blues, folk, soul και pop (των δικών του κυβικών). Ο Jack White ενστερνίζεται μεν ως συνήθως τις αμερικάνικες ρίζες του, αλλά αυτή η ακατάσχετη πολυσυλλεκτικότητα που θέλει να πετύχει με το νέο του δίσκο, καταλήγει ολίγον τι «άσφαιρη» στην καλύτερη, ανερμάτιστα φλύαρη στη χειρότερη.
Τρέξε μακρυά: Αν έχεις βαρεθεί που το παίζει padre padrone του αναλογικού ήχου.
Τ΄είπες τώρα; “To Lazaretto είναι πραγματικά σαν ένα σπίτι γεμάτο από blues, με το κάθε δωμάτιο να ανταποκρίνεται στη διάθεση και τις δοκιμές του White”-The Rolling Stone
Να τ’ αφήσω; 80/100 στο Metacritic