Είκοσι χρόνια μετά το πρωτοποριακό αριστούργημα “Queer As Folk”, ο Russell T Davies είναι αποφασισμένος να «στραγγίξει» τη ψυχή κάθε θεατή, μέσα από τη δραματική limited σειρά “It’s a Sin”. Η προκάτοχός της, εξερευνά την αστική, γεμάτη φιλοδοξίες ζωή των ομοφυλόφιλων πρωταγωνιστών της. Ωστόσο, αρκείται σε μία μυθοπλαστική αφήγηση, η οποία παραγκωνίζει τις προκαταλήψεις που συνόδευαν τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, αλλά και τους κινδύνους που ελλόχευαν για την gay κοινότητα εξαιτίας του HIV και του AIDS.
Στο It’s a Sin, ο θρήνος που συνοδεύει την απώλεια των θυμάτων του AIDS αναδύει μέσα από τα πέντε επεισόδια της σειράς κάτι βαθιά ρεαλιστικό, που παρακινεί τον θεατή να αναπτύξει συμπόνια και ενσυναίσθηση για τις ιστορίες των πρωταγωνιστών του. Με τον σεβασμό για τον άνθρωπο και τη λαχτάρα για ζωή να μην απουσιάζουν από αυτό του το δημιούργημα, ο Davies ακολουθεί από το 1981 έως το 1991, την καθημερινότητα των τριών νεαρών πρωταγωνιστών, Ritchie (Olly Alexander – frontman του group “Years & Years”), Roscoe (Omari Douglas) και Colin (Callum Scott Howells), οι οποίοι μετακομίζουν στο Λονδίνο, μακριά από τις συντηρητικές οικογένειές τους.
Μαζί με την καλύτερη φίλη του Ritchie από το Πανεπιστήμιο, Jill (την οποία υποδύεται η Lydia West), οι τέσσερις νέοι γίνονται ο ένας για τον άλλον η οικογένεια που συνειδητά επιλέγουν να έχουν στη ζωή τους. Ο ενθουσιασμός και η περιέργεια της νεότητας τους παρακινούν να απολαύσουν τη ζωή στο μέγιστο, καθώς δεσμεύονται να διεκδικήσουν κάθε μορφή ελευθερίας που τους προσφέρει η πόλη.
Η άφιξή τους στο Λονδίνο το 1981, συγχρονίζεται με τις πρώτες αναφορές για μια «νέα ασθένεια» που αρχίζει να εξαπλώνεται στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Οι πρώτες συζητήσεις γύρω από αυτή και την άγνοια που τη συνοδεύει, αρχίζουν να διαμορφώνουν την αφήγηση και να καθορίζουν τις ζωές των πρωταγωνιστών της σειράς. Ο Ritchie (ο οποίος έχει αφήσει πίσω του ένα στοργικό μεν, μα αδιανόητα ομοφοβικό σπίτι στο Isle of Wight), στο άκουσμα της ασθένειας που «μεταδίδεται από ομοφυλόφιλο σε ομοφυλόφιλο μέσω του σεξ», χλευάζει και αρνείται την ύπαρξή της, πιστεύοντας πως πρόκειται για φήμες που έχουν ως σκοπό να τρομοκρατήσουν την gay κοινότητα και να περιορίσουν την ελευθερία της.
Ο Pablo και ο Henry, δύο από τους χαρακτήρες που παρουσιάζονται από νωρίς στη σειρά, γίνονται τα πρώτα θύματα του ιού. Αρρωσταίνουν ταυτόχρονα με… «Καρκίνο; Φυματίωση; Πνευμονία;». Μέχρι εκείνη τη στιγμή, κανείς σχεδόν δεν γνωρίζει για την ύπαρξη της ασθένειας. Ωστόσο, η μητέρα του Pablo, έχοντας ακούσει για το AIDS τον αναγκάζει να επιστρέψει στην πατρίδα του στην Πορτογαλία προκειμένου να τον περιθάλψει, ενώ ο Henry οδηγείται στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, αποκομμένος από τον έξω κόσμο, μέχρι οι γιατροί να αποκτήσουν επαρκείς γνώσεις για τον ιό. Έως εκείνη τη στιγμή, εικάζουν πως πάσχει από ψιττάκωση, μια πνευμονική νόσο που προσβάλλεται – μεταξύ άλλων – από τους παπαγάλους. «Δεν έχεις όμως έναν παπαγάλο, έτσι;» τον ρωτάει ο Colin. «Φυσικά και δεν έχω έναν γαμημένο παπαγάλο!», απαντά ο Henry.
Ο φόβος, η αβεβαιότητα και οι παράλογες σκέψεις, κανονικοποιούνται μπροστά στην απειλή μιας νέας ασθένειας, για την οποία ακόμη ο κόσμος γνώριζε ελάχιστα πράγματα. Ο Ritchie επιμένει να τάσσεται υπέρ της άρνησης και του απροφύλαχτου σεξ. Η Jill, επιθυμώντας να απομακρυνθεί από αυτό που ο περισσότερος κόσμος αποκαλούσε ως «πανούκλα των γκέι», κάνει σύμμαχό της τη γνώση.
Οι νέοι, ομοφυλόφιλοι πρωταγωνιστές της σειράς απολαμβάνουν τη νυχτερινή ζωή του Λονδίνου, μεθούν, πειραματίζονται, συνεχίζουν να γνωρίζουν σεξουαλικούς συντρόφους και εξερευνούν κάθε τι που τους προσφέρει χαρά, επιθυμώντας να αποκοπούν από τα δεσμά των συντηρητικών οικογενειών τους, στην καθημερινότητα των οποίων αδυνατούσαν να διαμορφώσουν την ταυτότητά τους και να κάνουν το “coming out” τους.
Η σκληρή πτυχή της πραγματικότητας και η απώλεια ολοένα περισσότερων ανθρώπων και φίλων του εξαιτίας του HIV και του AIDS, αναγκάζει τον Ritchie να στραφεί από την άγνοια στην πληροφόρηση.
Στους χαρακτήρες της σειράς, έχουν δοθεί όλα όσα χρειάζονται – συμπεριλαμβανομένου του κινήτρου που τους παρείχε η γεμάτη περιορισμούς νεανική τους ζωή – για να διεκδικήσουν μια μη ομοφοβική, πιο ελεύθερη, πιο δίκαιη και διασκεδαστική κοινωνία, στην οποία θα μπορούν να ζουν ισότιμα. Η επέλαση όμως του HIV, έρχεται να αποδυναμώσει απρόσμενα τα όνειρα και τις δυνατότητές τους. Οι ιστορίες τους είτε εξασθενούν, είτε ολοκληρώνονται αναπάντεχα καθώς ο ιός εξαπλώνεται στην gay κοινότητα.
Ο Davies καταφέρνει να κερδίσει την προσοχή όσων επιθυμούν να μάθουν περισσότερα σχετικά με το πώς ήταν η ζωή στα 80s για τους ομοφυλόφιλους, επιθυμώντας ακόμη να συνδεθεί βαθιά με την ωμή όψη της ανθρώπινης ύπαρξης – την ομορφιά, την πολυπλοκότητα και τη φευγαλέα χαρά της.