Πρώτο Ηρώδειο μετά την καραντίνα

Ήταν ίδια, αλλά τόσο διαφορετικά όλα το βράδυ της Τετάρτης καθώς έκανα τη συνήθη διαδρομή από το Μετρό Ακρόπολης προς το Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Ελάχιστοι μικροπωλητές και πλανόδιοι μουσικοί, πολύ λιγότεροι οι περιπατητές, ακόμα λιγότεροι εκείνοι που ανέβαιναν προς το Ηρώδειο, κατευθυνόμενοι στην πρεμιέρα του διαφορετικού φετινού Φεστιβάλ Αθηνών.

Κάποιοι κρατούσαν τις χάρτινες σακούλες με τα πάνινα καρεκλάκια τους -απαραίτητο αξεσουάρ στα αρχαία θέατρα. Φτάσαμε στο ύψος της εισόδου του Ηρωδείου, όπου υπήρχαν διάδρομοι με περισχοίνιση και μπαίναμε όλοι στη σειρά, αφού πρώτα φορούσαμε τη μάσκα μας και κρατούσαμε τις απαραίτητες αποστάσεις. Υπήρχαν πολλές σημάνσεις και πολλοί άνθρωποι που φρόντιζαν γι’ αυτό. Δείχναμε το τυπωμένο εισιτήριο και προχωρούσαμε προς το εσωτερικό του Ηρωδείου.

Ο κόσμος συναινούσε ικανοποιητικά. Ούτε αγκαλιές με τους γνωστούς, ούτε φιλιά, ούτε πηγαδάκια στον αύλιο χώρο έξω από το Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Κάποιοι, παρ’ όλα αυτά, ξέκλεψαν μερικά λεπτά για να φωτογραφηθούν έξω από το Ηρώδειο! 

Και μπήκαμε  στο χώρο του Ηρωδείου.

Και είδαμε τις ταξιθέατριες με τις ολοπρόσωπες διάφανες μάσκες και με γάντια στα χέρια. Ανεβήκαμε στις θέσεις μας, που είχαν αποστάσεις από τους διπλανούς, χωρίς άλλους μπροστά μας ή πίσω μας, διαμορφωμένες ανά παρέες. Κοίταξα γύρω μου και ήταν μια διαφορετική, πρωτόγνωρη κατάσταση. Σε άλλες περιπτώσεις, άλλες χρονιές, θα λέγαμε «λίγο κόσμο έχει η εκδήλωση». Αλλά το Ηρώδειο την Τετάρτη είχε τόσο κόσμο όσον επέτρεπαν τα πρωτόκολλα: το 42% της χωρητικότητάς του, δηλαδή περίπου 2.000 άτομα. 

Και καθήσαμε στις θέσεις μας από αρκετά νωρίς. Και βλέπαμε τον κόσμο να μπαίνει. Και τους γνωστούς και τους φίλους. Με τις μάσκες τους. Και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, και η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, και ο γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, όλοι με τις μάσκες τους. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου, με ολοπρόσωπη διάφανη μάσκα, ήταν φανερό ότι είχε την αγωνία του οικοδεσπότη, που δέχεται τους φίλους της σ’ ένα μεγάλο πάρτι και έχει την έγνοια να είναι όλα άψογα. 

Και ξεκίνησε η συναυλία, η πρώτη, που εγκαινίασε το φετινό Φεστιβάλ Επιδαύρου, το επονομαζόμενο και «Υποσύνολο». Τα θεατρικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, μερικά από αυτά γιατί είχε γράψει εκατοντάδες. Στη σκηνή οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Φοίβος Δεληβοριάς, Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης και η Ρένια Λουίζίδου δίπλα να κάνει τις κειμενικές γέφυρες. Κι άκουγα τραγούδια που τα έχω τραγουδήσει δεκάδες φορές (τα τραγούδησα ξανά το βράδυ της Τετάρτης) και δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ήταν τραγούδια για παράστασεις. Και ακούγοντάς τα έτσι, σαν σύνολο, συνειδητοποίησα το εύρος του ταλέντου και της έμπνευσης του Θάνου Μικρούτσικου. Που στη μουσική για το θέατρο λες και απελευθερωνόταν, κι άφηνε τον εαυτό του να παίξει, να δοκιμάσει, να ανακατέψει. Στα θεατρικά του τραγούδια έμπλεξε τις  επιρροές του, τις αγάπες του, έκανε αταξίες μουσικές, ευφρόσυνες, σπουδαίες. 

Και το υποσύνολο της πληρότητας του Ηρωδείου τη χάρηκε πολύ αυτή την πρώτη φεστιβαλική βραδιά. Χάρηκε την ασφάλεια που παρείχε η διοργάνωση, και αποχώρησε με πλήρη τάξη, φορώντας τη μάσκα του.