Αν, αν παρ’ ελπίδα λέω βρεθείς μέρα μεσημέρι κι εν μέσω πολλών πραγμάτων άλλων, ας πούμε στο ταχυδρομείο, και πάρεις νούμερο μεγάλο κι αργεί να έρθει η σειρά σου, σκέψου το ενδεχόμενο να μείνεις. Να μη φύγεις. Μες στο ταχυδρομείο να μείνεις κι εκεί προστατευμένος, ανάμεσα σε γραμματόσημα, φακέλους, κάρτες γιούνισεφ, να επωφεληθείς. Μη φύγεις. Δέξου το ξαφνικό δώρο, είναι δικός σου αυτός ο χρόνος ο νεκρός, παρένθεση που γράφτηκε απαλή. Μείνε μες στο ταχυδρομείο κρυμμένος, αν παρ’ ελπίδα λέω βρεθείς, και σκέψου την προσωπική ζωή σου. Σαν έναν κύκλο, σαν ένα μικροσκοπικό δαχτυλίδι, ομόκεντρο του δαχτυλιδιού του κόσμου.