Φωτογραφίες από το νέο φωτογραφικό λεύκωμα του Bruce Gilden, με τίτλο Face. Θέμα του βιβλίου οι άνθρωποι του περιθωρίου, αυτοί που οι υπόλοιποι «δεν θέλουν να κοιτούν». Αριστερά: Τέρι, Αϊόβαμ ΗΠΑ. Δεξιά: Κολούμπους, Οχάιο, ΗΠΑ.
Αν ανοίξεις το καινούριο βιβλίο του Bruce Gilden, Face, θα βρεις 50 φωτογραφικά πορτραίτα, τα οποία είναι σίγουρο πως δεν θα τα ξεχάσεις εύκολα. Η «ωμότητα» με την οποία ο Gilden προσεγγίζει τα φωτογραφικά θέματα δρόμου του επιτρέπει να τα παρουσιάσει στο κοινό άμεσα, σχεδόν «βίαια», χωρίς καλλωπισμούς και συμβατικές ωραιοποιήσεις. Δεν είναι ωστόσο μόνο η τεχνική, που χαράζει τις φωτογραφίες του Gilden στο μυαλό σου. Είναι, ακόμη, η «προσωπογραφία» των υποκειμένων του, τα οποία είναι, ουσιαστικά, άτομα περιθωριοποιημένα από την κοινωνία.
Η νέα φωτογραφική δουλειά του Gilden αποσκοπεί – σύμφωνα με τον ίδιο – στο «να παρουσιάσει τους ανθρώπους που έχουν μείνει πίσω», που έχουν χάσει τον βηματισμό τους με τον υπόλοιπο, ανταγωνιστικό, κόσμο. «Πολλοί από αυτούς είναι αόρατοι στην κοινωνία και οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους κοιτάνε. Όμως, αν δεν θες να τους κοιτάξεις, πώς μπορείς να τους βοηθήσεις; Όταν δίνεις προσοχή στους ανθρώπους που όλοι οι άλλοι συνήθως αγνοούν, τότε κάνεις για αυτούς την διαφορά. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που κάνω αυτή τη δουλειά. Δεν απαιτώ τον χαρακτηρισμό του ανθρωπιστή. Είμαι φωτογράφος. Πάντα φωτογραφίζω αυτό που με ενδιαφέρει και πάντα ήθελα να φωτογραφίζω ανθρώπους που τους πατάνε γιατί βλέπω τον εαυτό μου σαν έναν άνθρωπο που τον πατούν επίσης».
Αριστερά: Πίτερ. Γουέστ Μπρόμογουιτς, Μεγάλη Βρετανία. Δεξιά: Λίαν, Γουέστ Μπρόμογουιτς, Μεγάλη Βρετανία.
Ο Gilden ταξίδεψε για χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Μεγάλη Βρετανία και την Κολομβία, φωτογραφίζοντας ανθρώπους που του θύμιζαν τον εαυτό του. Ο ίδιος πιστεύει ότι η νέα του δουλειά θα προκαλέσει το ενδιαφέρον και όσων δεν ήταν μέχρι σήμερα λάτρεις των φωτογραφιών του.
«Καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι δυσκολεύονται στο να κοιτάξουν τις φωτογραφίες μου», ανέφερε ο ίδιος, «όμως δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Κρίνω μία φωτογραφία από το αν είναι καλή εικαστικά. Το θέμα της δεν παίζει κανένα ρόλο, οτιδήποτε άλλο δεν παίζει κανένα ρόλο. Πολλοί μιλούν για τη φωτογραφία χωρίς να έχουν γνώση. Δεν μπορούν να καταλάβουν πώς είναι να δουλεύεις δίπλα στους «ανθρώπους του δρόμου». Υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις, όμως η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους που εκφέρουν γνώμη χωρίς να γνωρίζουν είναι πρόβατα».
Αριστερά: Ντόνα, Λας Βέγκας, Νεβάδα, ΗΠΑ. Δεξιά: Σέρι, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ.
«Είμαι φωτογράφος, αλλά δεν βλέπω τη φωτογραφία ως επάγγελμα, είναι ένα πάθος», λέει ο Gilden. «Είναι πιο δύσκολο να κρατήσεις ζωντανό το πάθος από την αγάπη, η αγάπη έχει μία συνέχεια ενώ το πάθος έχει πολλές αυξομοιώσεις. Όταν δεν θα μπορώ να συνεχίσω αυτή τη δραστηριότητα, θα τα παρατήσω. Εγώ θα κρίνω πότε θα έρθει αυτή η στιγμή».
Αριστερά: Ντέπι, Γουέστ Μπρόμγουιτς, Μεγάλη Βρετανία. Δεξιά: Μάντι, Γουέστ Μπρόμγουιτς, Μεγάλη Βρετανία