Λίγο πριν από την έναρξη του 21ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, οι Igor Urzelai και Moreno Solinas μιλάνε στην Popaganda για την performance Idiot-Syncrasy που θα παρουσιάσουν εκεί, με την οποία θέλουν να εμψυχώσουν τους θεατές ώστε να επιμείνουν σε αυτό που πιστεύουν και να μείνουν ενωμένοι για χάρη του.
Πώς βρεθήκατε να δουλεύετε μαζί και πώς αυτή η συνεργασία επηρεάζει τα έργα σας; Συναντηθήκαμε το 2006 κατά τη διάρκεια μιας οντισιόν και μετά σπουδάσαμε μαζί στο Λονδίνο. Ήδη από τα χρόνια της σχολής αρχίσαμε να εξερευνούμε μαζί κάποιες ιδέες. Καταλαβαινόμασταν πολύ καλά, επιπλέον είχαμε διαφορετικές ικανότητες κι έτσι συμπλήρωνε ο ένας τον άλλον. Αφού αποφοιτήσαμε το 2009, δημιουργήσαμε, μαζί με άλλους συμφοιτητές, μια χορευτική κολεκτίβα και παρουσιάσαμε τρεις δουλειές. Εκείνη την περίοδο μάθαμε πολλά πράγματα για το τι σημαίνει να δουλεύεις ομαδικά. Επίσης το να δουλεύεις σε διαφορετικά μέρη φέρνει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Δημιουργήσαμε ενώ μέναμε σε διάφορα σημεία της Ευρώπης κι αυτό επηρέασε τη δουλειά μας. Το 2012 σταματήσαμε να συνεργαζόμαστε με την κολεκτίβα αλλά συνεχίσαμε να δουλεύουμε μαζί και δημιουργήσαμε την ομάδα Igor and Moreno. Κάθε δουλειά που δημιουργούμε είναι αποτέλεσμα πολλαπλών οπτικών και όχι απαραίτητα το συμπέρασμα ενός ατομικού οράματος.
Πείτε μου σχετικά με τη performance Idiot-Syncrasy που θα παρουσιάσετε στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Την περίοδο που δημιουργούσαμε την Idiot-Syncrasy αναρωτιόμασταν διαρκώς για την σπουδαιότητα του να δημιουργούμε χορευτικά έργα και τι μας οδηγούσε στο να ασχολούμαστε με τον χορό. Πώς μπορείς να κάνεις την performance σημαντική μέσα σε τόσο εύθραυστες, κοινωνικά και πολιτικά, στιγμές; Η Idiot-Syncrasy γιορτάζει την έννοια της performance ως μιας στιγμής κοινωνικής μάζωξης, γι’ αυτό και η παρουσία των θεατών αποτελεί το κλειδί. Δεν έχει να κάνει με το τι διαδραματίζεται στη σκηνή αλλά στέκεται ως αφορμή για να συλλογιστούμε σχετικά με την ατομική και συλλογική μας παρουσία. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια δουλειά που θα έφερνε ξανά στο προσκήνιο την δύναμη μερικών από τις πιο απλές πράξεις της καθημερινότητας. Χρησιμοποιήσαμε το άλμα ως ένδειξη ενθουσιασμού αλλά ταυτοχρόνως ως μια κυρίαρχη κίνηση που τη συναντάμε ιστορικά σε πολλούς παραδοσιακούς χορούς και κοιτάξαμε τι συμβαίνει στο σώμα μας και στις φωνές μας όταν δεν παραδινόμαστε. Η δουλειά μας επικοινωνεί μέσω της φυσικής ενσυναίσθησης, που είναι ο καλύτερος τρόπος για να φέρουμε τον κόσμο κοντά μας, καθώς όλοι μπορούν να αναγνωρίσουν την αίσθηση του άλματος και το πόσο ωραία ή εξουθενωτικά μπορεί να σε κάνει να νιώσεις. Και μετά τραγουδάμε, αλλά έχει να κάνει καθαρά με τη φωνή και όχι με τα λόγια. Θέλουμε να ακουστούμε και θέλουμε να ενθαρρύνουμε τον κόσμο ότι αξίζει να ακουστεί. Επιπλέον κάνουμε μια πρόποση μαζί με το κοινό για γιορτάσουμε αυτήν την ιδιαίτερη στιγμή που βρισκόμαστε όλοι μαζί και επιμένουμε για τα θέλω μας.
Είστε ενημερωμένοι σχετικά με την πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα; Πώς αισθάνεστε που θα παρουσιάσετε την δουλειά σας σε μια χώρα στην οποία επικρατούν συνθήκες κοινωνικού αναβρασμού και έντονης πολιτικής αφύπνισης; Παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και γνωρίζουμε για την κρίσιμη οικονομική κατάσταση της χώρας. Είμαστε ενημερωμένοι παρότι είναι δύσκολο να έχουμε μια αληθινή εικόνα του τι συμβαίνει καθώς βρισκόμαστε εκτός και γι’ αυτό είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε στην Καλαμάτα, και που θα μπορέσουμε να συναντήσουμε και να μοιραστούμε τη δουλειά μας με άλλους καλλιτέχνες που εργάζονται μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Δημιουργήσαμε την συγκεκριμένη performance σε μια περίοδο που ο καλλιτεχνικός κόσμος βιώνει μεγάλες απώλειες στην χρηματοδότησή του. Κι εμείς οι ίδιοι αναρωτιόμασταν για την σταθερότητά μας. Αλλά από το να νιώσουμε ηττημένοι προτιμήσαμε να αποδεχτούμε τις δύσκολες στιγμές που είχαμε μπροστά μας και να συγκεντρωθούμε στο αυτό που όλοι έχουμε στη διάθεσή μας: τα σώματά μας. Η performance θέλει να εμψυχώσει τους θεατές να επιμείνουν σε αυτό που πιστεύουν και να μείνουν ενωμένοι για χάρη του. Όλοι πιθανόν νιώθουμε ανόητοι όταν μερικές φορές στοχεύουμε έναν φαινομενικά άπιαστο σκοπό αλλά πρέπει να επιμείνουμε για να φέρουμε αλλαγές. Είναι πάντα δύσκολο να αλλάξεις το κατεστημένο. Ίσως η Idiot-Syncrasy να μην αλλάξει τίποτα αλλά ελπίζουμε ότι θα ενθαρρύνει τον κόσμο να το κάνει, και θέλουμε να γίνει αυτό με έναν ελκυστικό τρόπο, με την φυσική μας παρουσία και τις φωνές μας.
Έχετε παρουσιάσει τη δουλειά σας τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ. Νιώθετε ότι υπάρχουν βασικές διαφορές στο τρόπο που το εκάστοτε κοινό αντιλαμβάνεται αυτό που κάνετε; Ήδη οι διαφορές μεταξύ κάθε ευρωπαϊκής χώρας είναι τεράστιες, ακόμη και μέσα στην ίδια χώρα. Το πώς το κοινό αποδέχεται την performance είναι φυσικά και θέμα κουλτούρας αλλά παίζει ρόλο το πότε και το περιεχόμενο. Κάποιες δουλειές μας τις παρουσιάζουμε περισσότερο σε συγκεκριμένες χώρες, όπως για παράδειγμα η TAME GAME που παρουσιάστηκε κυρίως στην Ιταλία σε αντίθεση με τη Idiot-Syncrasy. Στην τελική όμως έχουμε περισσότερη περιέργεια για την οικουμενικότητα του ανθρώπινου σώματος (δεν έχει σε όλους το σώμα την ίδια ακριβώς μορφή αλλά είναι κάτι που όλοι μοιραζόμαστε) και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους σχετιζόμαστε μαζί του. Μας αρέσει να σκεφτόμαστε πως δημιουργούμε εμπειρίες που προκαλούν προβληματισμό, χωρίς την επιβολή μιας ενιαίας ερμηνείας τους.
Ποιες θα είναι οι επόμενες δουλειές σας; Μόλις κάναμε πρεμιέρα μιας performance με τον τίτλο Α Room For All Tomorrows, που θα παρουσιάσουμε στο Λονδίνο και στο Λιντς αυτό το Σεπτέμβριο, ενώ ελπίζουμε ότι θα περιοδεύσουμε από το 2016. Επίσης δουλεύουμε πάνω σε κάτι άλλο, με προσωρινό τίτλο SMOKE, όπου χρησιμοποιούμε καπνό για να μειώσουμε την ορατότητα και να αυξήσουμε την ευαισθησία των υπόλοιπων αισθήσεων μας ώστε να προκαλέσουμε τη φαντασία και μια πιο ενστικτώδη αντίδραση. Ο καπνός θα καταπιεί τους πάντες στο δωμάτιο κι έτσι θα έχουμε όλοι την επίγνωση της παρουσίας μας στον χώρο ενώ ταυτόχρονα θα είμαστε κρυμμένοι από τους υπόλοιπους, κάτι που θα δημιουργήσει ανάμικτα συναισθήματα περιέργειας και που θα επιτρέψει στην φαντασία των θεατών να οργιάσει.