Οι Silent Move ανέλαβαν το soundtrack για την ταινία Η Πτώση του Οίκου των Άσερ που έχει βασιστεί στο ομώνυμο διήγημα του Πόε, και πέρα απ’τα ηλεκτρονικά μέρη οι Τζαβάρας και Παξεβάνης με βάση τους το πιάνο και την κιθάρα αντίστοιχα, κινήθηκαν κοντά στο noise και τη free jazz δείχνοντας περισσότερη διάθεση να εστιάσουν στο μουσικό αυτοσχεδιασμό παρά στα οπτικά δρώμενα. Όσο περνούσε η ώρα και εμείς συνηθίζαμε τον ήχο του ντουέτου, βελτιωνόταν περισσότερο το αποτέλεσμα με ειδική μνεία να αξίζει στο prepared piano του Τζαβάρα ο οποίος είχε στριμώξει πάνω απ’τις χορδές ένα ολόκληρο σετ από πιατίνια.
Ο Lawrence English που ακολούθησε όμως ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακός, αφού όχι μόνο κατάφερε να ντύσει με απόλυτη επιτυχία τα εξίσου υπέροχα που συνέβαιναν στην ταινία Strike του Sergei Eisenstein, αλλά και να συνθέσει ένα μουσικό έργο άξιο επίσημης ή ανεπίσημη κυκλοφορίας χωρίς οι εικόνες να αποτελούν απαραίτητη συνθήκη για να ψυχαγωγηθείς μαζί της.
Ο δημιουργός του Θωρηκτού Ποτέμκιν διηγείται εδώ την ιστορία μιας απεργίας πριν την επανάσταση του 1917, την οποία χωρίζει σε έξι μέρη, πριν καταλήξει προφανώς στην απεικόνιση της αιματηρής καταστολής της. Ο English κατάφερε να αποτυπώσει με αξιοθαύμαστη ακρίβεια την ένταση που αποκτούσε το φιλμ όσο περνούσε η ώρα, με αποκορύφωμα το έκτο και τελευταίο μέρος όπου για λίγο πιστέψαμε πως θα σταθεί δίπλα του ο Vainio των Pan Sonic και θα πανηγυρίσουμε με γηπεδικό τρόπο.
Τελικά σινεμά θέλαμε να δούμε.
