Eric Clapton: Life in 12 bars (2017)
Μετρά 15 χρόνια πορείας, γεμίζοντας με μουσική τη μεγάλη οθόνη αρχικά στη Βαρκελώνη όπου και ξεκίνησε και πλέον προβάλλει μουσικά ντοκιμαντέρ σε όλο τον κόσμο. Το In Edit Festival έχει έρθει εδώ και πέντε χρόνια και στην Ελλάδα, αρχικά στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια και στην Αθήνα, έχοντας ήδη παρουσιάσει πολλά και ενδιαφέροντα μουσικά ντοκιμαντέρ που δεν βλέπουμε απαραίτητα στις σκοτεινές αίθουσες.
Φέτος, επιστρέφει με το Athens Edition του για να γεμίσει για πέντε ημέρες (6-10/2) με πολλή μουσική την οθόνη του Άστορ με επιλογές για κάθε γούστο: από τον Eric Clapton μέχρι τους Radiohead κι από το ιστορικό jazz label της Blue Note μέχρι ντοκιμαντέρ για τον Νίκο Παπάζογλου, το πρόγραμμα είναι και φέτος πολύ ενδιαφέρον και ο διοργανωτής του φεστιβάλ, Κωνσταντίνος Κουλουζάκης, μας εξηγεί όλους εκείνους τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να χάσουμε τη φετινή διοργάνωση.
Πώς έγινε η επιλογή των φετινών ταινιών; Η επιλογή «παραδοσιακά» πλέον γίνεται ως εξής: υπάρχει μια λίστα ταινιών της κεντρικής καλλιτεχνικής επιτροπής του In Edit στην οποία μετέχουμε και εμείς. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν ταινίες που βγαίνουν στην αγορά σε διάφορα φεστιβάλ ή είναι πρώτης προβολής που μας ενδιαφέρουν και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τις έχουμε στο πρόγραμμα. Μια τέτοια ταινία είναι το John and Yoko: Above us only sky, όπου παρακολουθεί το ιστορικό αυτό ζευγάρι και τη ζωή τους, την περίοδο της ηχογράφησης του δίσκου Imagine. H ταινία δεν έχει καν τρέιλερ. Την εξασφαλίσαμε κατ’ ευθείαν μέσω του σκηνοθέτη, και το κοινό της Αθήνας θα έχει την ευκαιρία να την δει πρώτο.
Πείτε μας έναν λόγο για κάθε ταινία του φεστιβάλ για τον οποίο δεν πρέπει κανείς να τη χάσει… Το φετινό κατά τη γνώμη μου είναι το πιο πολυσυλλεκτικό, πολιτικό και ενδιαφέρον πρόγραμμα από τα τελευταία In Edit.
Eric Clapton: Life in 12 Bars γιατί βγαίνοντας από την ταινία ξέρεις σχεδόν τα πάντα για τον Ερικ.
Elvis Presley: The King γιατί ο βραβευμένος σκηνοθέτης Eugene Jarecki μας οδηγεί σε ένα road trip στην καρδιά ή μάλλον στην πτώση του αμερικάνικου ονείρου, παρέα πάντα με τον Ελβις.
John and Yoko: Above us only sky άλλοι την φωνάζουν μπιτλοχωρίστρα, εγώ απλά θα πω ότι η σχέση τους είχε μεγάλη επίδραση στη μουσική τους και αυτή είναι η ιστορία τους.
Elvis Presley: The King
Queercore: How to punk a revolution γιατί πέρα από το θέμα της ταυτότητας, το queercore είχε για την LGBTQIA κοινότητα πολιτικές προεκτάσεις και διεκδικήσεις.
Desolation Center για να καταλάβεις πως ξεκίνησε το Burning Man και τι θα πει αναζητώ την καλλιτεχνική μου ελευθερία στη μέση της ερήμου.
Pulp γιατί είστε κι εσείς common people.
Εγώ και ο Ίσκιος μου, ένα ντοκιμαντέρ για τον Νίκο Παπάζογλου – έναν Έλληνα μουσικό που με την ίδια ευκολία τραγούδησε για τη χαρά και τη λύπη και χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή.
Blue Note Records: Beyond the notes γιατί είναι η σημαντικότερη δισκογραφική εταιρία για την jazz, και που χωρίς αυτή ίσως αρκετοί από τους μεγαλύτερους τζαζίστες να μην είχαν κάνει το πρώτο βήμα στη δισκογραφία.
Ethiopiques: Revolt of the SoulSky γιατί για να καταλάβεις το ρυθμό του James Brown πρέπει πρώτα να ζήσεις το μουσικό ταξίδι στην Αιθιοπία του Mulatu Astake και πολλών άλλων.
Joe Strummer: The Future is Unwritten γιατί είναι ένα ιστορικό φιλμ, που παρακολουθεί τον Joe πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος των Clash.
Blue Note Records: Beyond the notes (2018)
Bad Reputation: A documentary about Joan Jett γιατί είναι μια από τις γυναικείες φωνές που τρύπωσαν στo ανδροκρατούμενo rock ‘n’ roll και τo άλλαξαν με τον τρόπο τους για πάντα.
Radiohead, Meeting People Is Easy γιατί οι ιστορίες πίσω από την περιοδεία για τον δίσκο OK Computer αλλά και τα ίδια τα τραγούδια του δεν θα σε αφήσουν σε ησυχία.
Matagi /Maya/ Mia η δύναμη της ποπ ή η δύναμη και η ουσία της συμμετοχής και του πολιτικού λόγου στη μουσική.
Milford Graves Full Mantis είναι ιδιαίτερη και την ίδια στιγμή βραβευμένη ταινία στο φεστιβάλ της Βαρκελώνης. Μετά τον Milford Graves o τρόπος που παίζεται και αντιλαμβάνεται κάποιος τη free jazz είναι τελείως διαφορετικός.
Προβλέπεται να δούμε κι άλλη ελληνική μουσική στο In Edit στο μέλλον; Ναι αυτός είναι ο στόχος μας, να δημιουργήσουμε ένα ελληνικό διαγωνιστικό, ώστε να δώσουμε βήμα στους Έλληνες δημιουργούς αλλά και την ελληνική μουσική, να παρουσιάσουν την δουλειά τους στο In Edit Greece αλλά και στα υπόλοιπα Ιn Edit ανά τον κόσμο.
Matangi/Maya/M.I.A. (2018)
Πείτε μας δυο λόγια για το τι μας περιμένει εκτός της σκοτεινής αίθουσας στο φετινό In Edit. Ήδη ξεκινήσαμε με ένα μεγάλο soundcheck party στον Παπαγάλο. Στην έναρξη στις 6/2 αμέσως μετά την προβολή της ταινίας ο Γιώργος Ζερβός με το υπέροχο rock ‘n’ roll ύφος του θα δυναμώσει την ένταση στο Φουαγέ του Άστορ. Το Σάββατο αμέσως μετά την προβολή της ταινίας Matagi/ Maya / Mia για την Μ.Ι.Α θα ανέβουμε λίγο παραπάνω στην Εφημερίδα όπου η Matina Sous Peau θα μας οδηγήσει σε ένα ξέφρενο πάρτι. Τέλος την Κυριακή που στο φεστιβάλ έχει την τιμητική της η jazz θα υπάρξει ένα αφιέρωμα και εκτός οθόνης για την ιστορική Blue Note Records.
Τι συζητάνε ο Elvis, o John και η Yoko στα καθίσματα του Άστορ που βλέπουμε στην αφίσα του φεστιβάλ; Ο καθένας από εμάς αλλά και το κοινό φτιάχνει τη δική του ιστορία. Ο Σταύρος Κιουτσιούκης, γνωστός και πολύ ταλαντούχος σκιτσογράφος, με το δικό του προσωπικό τρόπο σχεδίασε τη φετινή αφίσα του In Edit, και μας προκαλεί να σκεφτούμε τους μουσικούς μας ήρωες να χαζεύουν τους ίδιους μέσα στην αίθουσα. Προσωπικά πιστεύω ότι αναδεικνύει το συναίσθημα που έχεις όταν παρακολουθείς ταινίες του Ιn Edit, ότι έρχεσαι τόσο κοντά με τους καλλιτέχνες που νιώθεις ότι κάθονται στην διπλανή θέση και θα τους σηκώσεις για να πάρεις ποπ κορν ή θα τους πιάσεις το χέρι για να μετρήσετε μαζί το ρυθμό σε ένα από τα αγαπημένα σου τραγούδια.