Όταν ανακοινώθηκε ότι οι IDLES θα έρθουν τελικά στην Ελλάδα για δύο συναυλίες, μια μεγάλη αναταραχή προκλήθηκε στους μουσικόφιλους του σκληρού ήχου. Και αυτό, γιατί το συγκρότημα από το Μπρίστολ όχι μόνο έχει στο ενεργητικό του κυκλοφορίες που έχουν αναστατώσει τη μουσική σκηνή παγκοσμίως αλλά και γιατί κάθε συναυλία τους είναι μια απόλυτα εκρηκτική εμπειρία.
Μουσικά είναι σαρωτικοί, ωμοί, σαρκαστικοί, αλλά εκτός σκηνής δεν σταματούν να μιλούν για την ανάγκη των ανθρώπων για τρυφερότητα, για αγάπη και σεβασμό. Ειδικά ο frontman, ο Joe Talbot, έχοντας βιώσει ψυχολογική κακοποίηση μικρός, προσωπικές απώλειες (έχασε τη μητέρα του αλλά και τη νεογέννητη, πρώτη κόρη του), εξάρτηση από ουσίες και πολλές καταστάσεις που τον είχαν αφήσει ράκος, δεν παύει να εκφράζει τις σκέψεις του για την αυτοβελτίωση.
Οι IDLES διαθέτουν ένα δυνατό, μεγάλο community από fans, το οποίο τιμούν με κάθε ευκαιρία, αφού δεν σταματούν να αναφέρουν παντού πόσο σημαντική είναι αυτή η κοινότητα που τους στηρίζει τόσα χρόνια. Είναι μια αγάπη που διαρκώς φουντώνει. Μια σχέση που υπενθυμίζει διαρκώς την ανάγκη για συμπερίληψη, αποδοχή και επικοινωνία.
Η ιστορία τους είναι από αυτές που μπορούν να γίνουν μια ωραία ταινία αλλά φυσικά το ξέρουν και οι ίδιοι αυτό, αφού το 2021 κυκλοφόρησαν το ντοκιμαντέρ Don’t Go Gentle: A Film about IDLES, το οποίο παρουσιάζει όλη τους την προσπάθεια για αναγνώριση ως μπάντα αλλά και το πώς μπορεί κάποιος να βρίσκει τη δύναμη να πετύχει πράγματα, όσο ευάλωτος και αν νιώθει.
Ένα συγκρότημα, όταν κυκλοφορεί το ντεμπούτο του άλμπουμ, θεωρείται “νέο” συγκρότημα –ανεξάρτητα από το πόσο καιρό του πήρε για να φτάσει μέχρι αυτή την κυκλοφορία και τι έχει κάνει ως μπάντα μέχρι τότε. Στην περίπτωση των IDLES, όταν τελικά κυκλοφόρησαν το Brutalism το 2017, είχαν περάσει ήδη οκτώ χρόνια από τότε που είχαν σχηματιστεί και ξεκίνησαν να παίζουν σε κλαμπ. Όταν έφτασε αυτό το πρώτο άλμπουμ, ο κόσμος τους υποδέχτηκε με νέα ματιά, σαν κάτι φρέσκο που μόλις έκανε αίσθηση. Ο ίδιος μάλιστα έχει δηλώσει γι’ αυτό: «Κανείς δεν νοιάζεται για σένα μέχρι να έχεις ένα άλμπουμ».
Οι IDLES, δηλαδή ο τραγουδιστής Joe Talbot, ο κιθαρίστας Mark Bowen, ο μπασίστας Adam ‘Dev’ Devonshire, ο ντράμερ Jon Beavis και ο κιθαρίστας Andy Stewart (ο οποίος αντικαταστάθηκε από το σημερινό μέλος Lee Kiernan το 2015), σχηματίστηκαν στο Μπρίστολ το 2009 και στην αρχή, με τα δύο πρώτα τους EP, είχαν πιο indie ήχο. Η ωμή, βίαιη ενέργεια του πρώτου άλμπουμ όμως τους χαρακτήρισε ως μία μπάντα που αναβιώνει το punk και το post punk. Κάτι που οι ίδιοι άρχισαν να αρνούνται με κάθε ευκαιρία, μέχρι που σε μία συναυλία ο Talbot ούρλιαξε στο μικρόφωνο «Για τελευταία φορά, δεν είμαστε ένα γαμημένο πανκ γκρουπ”. Και αυτό γιατί ο ήχος τους μπορεί να έχει την καταιγιστική δυναμική και σε περιπτώσεις το τέμπο της πανκ, αλλά έχει επιρροές από μεγάλες ροκ μπάντες και πολλά διαφορετικά μουσικά ιδιώματα, ακόμα και hip-hop.
Η πρώτη φορά που είχε ανακοινωθεί το όνομά τους για μία εμφάνιση εδώ ήταν το 2020 αλλά η πανδημία χάλασε τα σχέδια και από τότε όλοι είχαμε μείνει με την ελπίδα. Το ίδιο και αυτοί όμως και να που τελικά θα βρεθούν όχι μόνο για μία αλλά για δύο συναυλίες στο Θέατρο Βράχων μαζί με μερικά ακόμα σημαντικά ονόματα που θα τους πλαισιώσουν, εγχώρια και διεθνή. Στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου λοιπόν το Plissken Festival υποδέχεται στον Βύρωνα εκτός από τους IDLES και τους: Ultra Sunn, Tempers, Rhumba Club, Grandmas House, Pillow Queens, Cakes Da Killa, Mykki Blanco, την Alice Glass (πρώην frontwoman των Crystal Castles που είναι επίσης φωτιά στη σκηνή) και τον δικό μας αγαπημένο, τον Mazoha.
Ο τραγουδιστής Joe Talbot, ο κιθαρίστας Mark Bowen, ο μπασίστας Adam Devonshire, ο ντράμερ Jon Beavis και ο κιθαρίστας Lee Kiernan επί σκηνής
Μίλησα τηλεφωνικά με τον κιθαρίστα Mark Bowen, λίγο πριν από αυτές τις εμφανίσεις, ο οποίος είναι επίσης και παραγωγός αλλά και αυτός που σατιρίζει με κάθε τρόπο την τοξική αρρενωπότητα γύρω μας, κάνοντας εμφανίσεις με φορέματα, βαμμένα νύχια και όλα αυτά που θεωρούνται στερεοτυπικά θηλυκά πρότυπα. Τον πέτυχα σε ένα αεροδρόμιο, με το σήμα να μας κάνει αρκετές διακοπές, αλλά χάρη στην ευχάριστη διάθεσή του καταφέραμε να κάνουμε μια μικρή συζήτηση:
Έχετε πει ότι όλα τελικά συμβαίνουν αφού ένα συγκρότημα κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ, ακόμα και αν βρίσκεται στη σκηνή για χρόνια. Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να πετύχετε αυτά που ονειρευόσασταν; Είμαστε στη σκηνή 14 χρόνια και η επιτυχία ήρθε ουσιαστικά τα τελευταία πέντε. Άλλα συγκροτήματα μπορεί να έχουν πιο γρήγορη επιτυχία και αυτό είναι επίσης πολύ ωραίο, αλλά στη δική μας περίπτωση αυτό μας επέτρεψε να εξελιχθούμε περισσότερο, να πειραματιστούμε περισσότερο και τελικά να εκφράσουμε με τον καλύτερο τρόπο αυτό που είμαστε. Και μέχρι τώρα, βάσει των δικών μας επιθυμιών, νιώθουμε επιτυχημένοι.
Όταν έρχονται σε σένα νέοι μουσικοί και σου ζητούν κάποια συμβουλή, τι τους λες; Να είναι αληθινοί και να δημιουργήσουν κάτι που οι ίδιοι αγαπούν και μετά όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Γιατί ακόμα και αν φαίνεται δύσκολο στην αρχή, αν τα πράγματα δεν είναι όπως τα περιμένουν, τουλάχιστον θα έχουν δημιουργήσει κάτι με αγάπη και θα νιώθουν συνδεδεμένοι με αυτό που θα μοιράζονται με τον κόσμο. Αυτή είναι η συμβουλή μου. Δεν θέλεις να περνάς τόσο χρόνο με τα υπόλοιπα μέλη και να παίζεις πράγματα που δεν σου αρέσουν. Πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνετε όλοι μαζί.
Εκτός από κιθαρίστας των IDLES είσαι και ένας πολύ δημιουργικός μουσικός παραγωγός. Πότε και πώς συνειδητοποίησες ότι θες να εξερευνήσεις περισσότερο το κομμάτι της παραγωγής; Άρχισα να συμμετέχω σε αυτό, σταδιακά, μέσα στο συγκρότημα και με κάθε άλμπουμ ένιωθα ότι με ενδιαφέρει όλο και περισσότερο. Οπότε ήθελα να το εξερευνήσω πιο πολύ και να προκαλέσω τον εαυτό μου. Έμαθα πολλά παρατηρώντας, διαβάζοντας, ήμουν έτοιμος να πάρω ρίσκα και ευτυχώς το συγκρότημα ήθελε να πάρει αυτά τα ρίσκα μαζί μου. Και με στήριξε.
Αυτό που ξεχωρίζει επίσης σε σένα είναι ο τρόπος που στέκεσαι απέναντι στην τοξική αρρενωπότητα. Πώς το αποφάσισες αυτό; Ήταν η αιτία κάποιες προσωπικές εμπειρίες; Είμαστε 5 άντρες που παλεύουμε με τη δική μας αρρενωπότητα και με την τοξικότητα γύρω μας. Είναι όμορφο να αγκαλιάζουμε και να αποδεχόμαστε κάθε είδους αγάπη, προς κάθε φύλο και σαν συγκρότημα μας αρέσει όσα γράφουμε να αντανακλούν την εποχή μας. Με την ελπίδα ότι εκφράζοντας τις δικές μας εμπειρίες, θα βοηθήσουμε κι άλλο κόσμο να κατανοήσει περισσότερο τις δικές του εμπειρίες. Η τοξική αρρενωπότητα υπάρχει γύρω μας, είναι κάτι που το βλέπουμε και πρέπει να το διαχειριστούμε, να το σκεφτούμε. Και εμείς προσπαθούμε να το κάνουμε και μέσα από τη δουλειά μας.
Γιατί μισείτε τη λέξη punk τόσο πολύ; Χαχα, δεν μισούμε τη λέξη punk, σίγουρα σχετιζόμαστε με το punk αλλά δεν χαρακτηρίζουμε το συγκρότημα ως punk συγκρότημα. Το punk ήταν ένα κίνημα που ήταν γεμάτο από τοξική αρρενωπότητα και επίσης εκείνη την εποχή συνέβαιναν πολλά άθλια πράγματα, χαχα. Οπότε δεν θα πούμε ποτέ ότι είμαστε ένα punk συγκρότημα. Από μουσική άποψη, όπως είπα, έχουμε στοιχεία αλλά ποτέ δεν θα σκεφτούμε ότι τώρα πρέπει να γράψουμε ένα punk κομμάτι, ούτε θα πούμε “α, εδώ είναι punk και σε αυτό το σημείο δεν είναι”. Έχουμε επιρροές από μπάντες, ναι, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μισώ να μας περιγράφουν ως punk μπάντα αλλά δεν μου αρέσει κιόλας. Γιατί δεν είμαστε.
Η αλήθεια είναι ότι είστε επηρεασμένοι από πολλά είδη μουσικής. Ακριβώς. Και ίσως η πιο σημαντική επιρροή μας τελικά είναι το hip-hop. Τουλάχιστον λυρικά.
Τα live των IDLES δεν είναι ποτέ ήρεμα.
Οι συναυλίες σας είναι πάντα εκρηκτικές και έχετε μια τρομερή διάδραση με το κοινό. Αυτή η άγρια δύναμη που δέχεστε κι εσείς από το κοινό, είναι ένας απαραίτητος παράγοντας στις εμφανίσεις σας; Πιστεύω ότι είναι αναπόφευκτο βασικά. Ο κόσμος που έρχεται στις συναυλίες, περιμένει αυτή την ενέργεια. Το χάος είναι ένα βασικό στοιχείο μας. Είμαστε ένα χαοτικό συγκρότημα, χαχα. Αυτό συμβαίνει και εσκεμμένα αλλά και επειδή αντανακλά εμάς ως ανθρώπους. Και το στοιχείο αυτό το φέρνουμε και στα σόου μας, όλη αυτή τη χαοτική ενέργεια. Ένα πολύ κρίσιμο και σημαντικό κομμάτι των σόου μας είναι η αίσθηση ότι όλα μπορεί να καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή και να γίνει κάτι τρομερό και όμως να καταφέρουμε να γλιτώσουμε. Νομίζω ότι ο κόσμος το αγαπάει αυτό και του αρέσει που δεν είμαστε πιο μαζεμένοι -όπως ίσως θα έπρεπε να είμαστε χαχα. Αυτή η τεράστια ενέργεια λοιπόν πηγαίνει μπρος-πίσω από εμάς προς το κοινό και τούμπαλιν και δημιουργεί πανέμορφες στιγμές.
Γενικά οι ζωές μας τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά χαοτικές και βίαιες. Είναι όμως η βία απάντηση στη βία; Όχι, σε καμία περίπτωση. Σαν ενέργεια, η βία είναι σημαντικό κομμάτι των ερμηνειών μας αλλά σαν φυσική πράξη είναι ένα εργαλείο που όχι μόνο κάνει κακό στους άλλους αλλά αναπόφευκτα θα κάνει γυρίσει εναντίον σου και θα κάνει κακό σε σένα.
Ο φασισμός και ο ρατσισμός γνωρίζουν άνοδο παγκοσμίως, η οικονομική κατάσταση όχι μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά σε πολλές χώρες όλο και χειροτερεύει. Πώς σε επηρεάζει αυτό και ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μέλλον; Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Μας επηρεάζει όλους. Οτιδήποτε επηρεάζει την κοινωνία, θα επηρεάσει κι εμένα. Έχουν υπάρξει πολλές κακές πολιτικές αποφάσεις, ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα τελευταία 10-12 χρόνια. Με τα συντηρητικά κόμματα να ανεβαίνουν. Γιατί ο κόσμος φοβάται, προκαλείται ένας φόβος στον κόσμο και ψάχνει να βρει κάπου να ρίξει το φταίξιμο. Δουλεύει δηλαδή η τακτική του φόβου, με τον αρνητικό τρόπο. Κάποιες μέρες έχω ελπίδες ότι τα πράγματα θα φτιάξουν. Άλλες νιώθω κι εγώ απογοητευμένος. Δεν ξέρω, ίσως κάποια στιγμή να γίνει μία επανάσταση και μετά από χρόνια να γελάμε χαρούμενοι. Δεν το νομίζω κιόλας αλλά ελπίζω. Πρέπει πάντως να ελπίζουμε και να μην απογοητευόμαστε. Να κοιτάμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να δουλεύουμε, να αγαπάμε και να φροντίζουμε τους φίλους και την οικογένειά μας, να γεμίζουμε τη ζωή μας με όσο το δυνατόν περισσότερα όμορφα πράγματα και να επιβιώνουμε. Αυτό κάνει ο κόσμος μας όλα αυτά τα χρόνια και επιβιώνει μέσα από όλα τα αρνητικά γύρω του. Να διώξουμε την αρνητικότητα, να κρατήσουμε θετική στάση και ελπίζω ότι αυτές οι ομάδες θα εξαφανιστούν κάποια στιγμή.
Πιστεύεις ότι τα social media επηρεάζουν τον κόσμο αρνητικά και τον κάνουν πιο μαλθακό και λιγότερο σκεπτόμενο; Είναι ένα μεγάλο τρικ. Νομίζεις ότι είσαι περιτριγυρισμένος από όμοιούς σου που σκέφτονται το ίδιο με σένα, αλλά στην πραγματικότητα ένας αλγόριθμος αποφασίζει για σένα. Βασικά ένας αλγόριθμος σου λέει τι να σκεφτείς. Αρχίζεις να έχεις ιδέες τις οποίες δεν σκέφτηκες εσύ πρώτος φυσικά, κάποιος άλλος τις παρήγαγε εσκεμμένα για σένα. Ένας αλγόριθμος. Είναι τρομακτικό όλο αυτό και ανησυχώ για τα παιδιά μου.
Το χάος ξεκινάει
Έχετε δηλώσει ως συγκρότημα ότι διαρκώς δουλεύετε επάνω σε κάποιο νέο υλικό. Ναι, πάντα το κάνουμε αυτό. Και το τελευταίο άλμπουμ μας, Crawler, μας έδωσε τη δυνατότητα να πειραματιστούμε περισσότερο με τον ήχο μας, με τη φόρμα μας και με το ποιοι είμαστε σαν μουσικοί. Και να προχωρήσουμε σε νέα πράγματα. Ίσως και να απομακρυνθούμε περισσότερο από την ταμπέλα “punk”.
Όντως; Ναι, δεν ξέρω. Μπορεί. Μπορεί να είναι και αυτή μια ιδέα. Όλα είναι ρευστά μέχρι να σταματήσουν να είναι. Θα το δούμε στην επόμενη κυκλοφορία.
Τι σας συναρπάζει περισσότερο στο ότι θα παίξετε επιτέλους στην Ελλάδα; Τι να περιμένουμε από τα δύο σόου; Oh my goodness, χαχα, λοιπόν. Προσπαθούμε να παίξουμε εδώ και έξι περίπου χρόνια στην Ελλάδα και πλέον έχει γίνει αστείο στη μπάντα το θέμα αυτό γιατί όλο κάτι συμβαίνει και δεν ερχόμαστε. Προσπαθούμε να έρθουμε και κάποιος το παίρνει το όνειρο μακριά μας, χαχα. Είτε είναι ο covid, είτε κάτι άλλο. Εύχομαι ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε, το θέλουμε τόσο πολύ. Και πιστεύω ότι υπάρχει μια πολιτιστική σύνδεση ανάμεσα στο συγκρότημα και το ελληνικό κοινό. Επίσης ξέρω ότι το ελληνικό κοινό έχει τρομερή ενέργεια οπότε θα είναι μια πολύ ωραία συνεύρεση. Λίγες μέρες έμειναν, σταυρώνω τα δάχτυλά μου να μη συμβεί κάτι πάλι, χαχα.
Όχι, όχι, όλα θα πάνε καλά. Το ελπίζω!